LEYLAK GÜNLÜKLERİ 24 / 28 ARALIK

 

Ağır misafirlerim vardı bugün, çocuklar tabii ki, o yüzden kahvaltı sonrası hemen mutfağa yollandım. Çorbayı dün akşamdan pişirmiştim, kurabiyeyi de. Güya işi kolaylamıştım, pek iyimser düşünmüşüm, saat 14.00'e kadar ayrılamadım tezgâh başından. Bereket Storytel eşlikçimdi, önce dün başladığım Ayşe Kulin'in "Son" romanını bitirdim, sonra Ahmet Ümit'in "Sultanı Öldürmek"ine başladım. Bu arada balıkları soslayıp buzdolabına yerleştirdim, patatesleri haşlayıp salataya dönüştürdüm, buharda karnabahar ve brokoli pişirip dizdim kayık tabağa, mercimek çorbasına atmak için doğradığım bayat ekmekleri fırınladım, sonra da "Yeter da!" deyip çıktım mutfaktan. Yeşil salata işini Kocam Bey'e havale ettim, elime kitabımı alıp ağrıyan sırtımı dinlendirmek için uzandım.

Dün akşamın ilerleyen saatlerinde sempatik kargocumuz bir paket getirdi. Bekliyordum zaten, beklediğimden de çabuk geldi. Zehra benim blogu açtığım yıllardan beri arkadaşım. Eski blogcular bilir, "Hep Süslüydüm" adıyla yazardı. Şimdilerde pek çok blogger gibi o da bıraktı blog işini. Kendisiyle bir İstanbul seyahatimde yüzyüze gelmek mutluluğunu da yaşamıştım, o zamandan bu yana bir daha gerçek anlamda görüşme mümkün olmasa da irtibatımız hiç kesilmedi. Rahmetli annesinin yemekleri ile ilgili bir kitap yazdığından daha önce söz etmişti, geçenlerde de kitabın çıktığı müjdesini verdi, ben de hemen istedim Amazon'dan. Dünkü paketten Zehracığımın "Annesinin Kuşları" çıktı:

Kitabın ilk sayfasındaki sunuşta şöyle demiş arkadaşım: "Bu kitap elinizdeyse lütfen en zarif ve en kıymetli fincanınızı çıkarın ve orta şekerli bir kahve pişirin bakır cezvede. Her kahvesini farklı bir fincanda içmeyi seven anneme, gökyüzüne bakarak gülümseyin". Böyle güzel bir dileği yerine getirmemek mümkün mü? Sırtımı biraz dinlendirince kalktım. Bakır cezvem yoktu, kahve makinesinde pişirdim, en kıymetli fincanım da Antalya'da idi ne yazık-annemin çeyizlik fincanlarından geriye kalan, gül desenli, incecik üç tane-ben de evdeki en zarif fincanı buldum, neredeyse üç yudumluk kahve alan, fotoğraftaki kibarcık. Kahveyi koydum, ilk yudumumu aldım ve gökyüzüne bakarak Şenel Teyze'ye gülümsedim. Ruhu şad olsun...

Kitapta Zehra Kamışoğlu annesinin marifetli elleriyle yaptığı Antep ve Urfa yöresi yemeklerini yine onun tarifleriyle kaleme almış. Yemek kültürüne ve yemek tariflerine meraklılar için birebir. Ellerine sağlık arkadaşımın, okuru bol, yolu açık olsun.

Gelelim önceki gün tarifini verdiğim kurabiyeye, sevgili Pelinpembesi fotoğrafını istemişti. Yine mazeret olarak Antalya diyeceğim, boyutu uygun olan kalıbım orada kaldığı için evde bulduğum kalıbı kullandım ama bu seferki pek içime sinmedi, gerçi çocuklar beğendiler, her zamankinden pek farklı bulmadılar ama sanırım şekerini biraz kısmışım ya da aldığım pudra şekerinin tadı biraz düşükmüş. O yüzden üstüne biraz pudra şekeri serptim, renkteki değişiklik oradan kaynaklı, yoksa tam fıstık yeşili olurdu renkleri:

Çocuklar biraz evvel gittiler, ortalığı toparlayıp günlük başına oturdum. Yorgunum ve dişim ağrıyor. Bir türlü sebebi anlaşılamadı bu diş ağrısının, iki kere diş hekimine gittim, tüm dişlerin panoramik röntgeni çekildi yine de bir sebep ve çözüm bulamadı. Ara sıra elektrik çarpması gibi bir sinir ağrısı giriyor ki sürekli olsa kerpetenle söküp atacak raddeye getirir insanı. Artık çözümü Antalya'da arayacağım. 

Şimdi "Tatil Kitabı"mı alıp dinlenmeye çekileceğim. Cümleten iyi geceler...

  "