GÜN 21

Ne çabuk geçti 21 gün, ne çabuk bitti Graliçamın şalanjı. Ama durun yeni bir şalanjımız var, Graliçam sevdi bu işi, der ki: Tıklayın. Tıklamaya üşendiyseniz kısaca yazayım, her gün kendimizle ilgili bir bilgi yazacağız ama kısa, ama uzun. Maksat blogların şanı yürüsün, hareketlilik devam etsin. Haydi bakalım ya kısmet. 

Efendim, şalanjımızın son yazısına önemli bir işi yerine getirdiğimi söyleyerek başlayayım. Paldır küldür yaptığım kahvaltıdan sonra hemen hazırlanıp festival biletlerinin satıldığı AKM binasına doğru yola koyuldum. Her ne kadar festivalin tadı biraz kaçtı, adı değişti, ulusal yarışma kaldırıldı ise de yine de yılın bu zamanında salondan salona koşup ardarda film izlemek alışkanlık yaptı, vazgeçemiyoruz. Bu yıl film sayısı da, salon sayısı da azaltılmış. Eskiden numaralı bilet alarak izlediğimiz ve alıştığımız AVM salonlarında gösterim yok. Tüm gösterimler Kültür Merkezi'nin iki salonunda-ki çoğunlukla küçük salonda-bir de henüz yerini saptayamadığım park içi açık hava tiyatrosunda. Pardon mutfak temalı birkaç film de yine parkın içindeki meşhur bir restoranda, bak bunu cidden merak ediyorum ne menem bir şey olacak. Ben yarışmaya katılan tüm filmler için bilet aldım, önceki yıllarda da daha sonra görebilme olasılığımız olduğu için ulusal yarışmaya katılan yerli filmlerden ziyade gişesi olmayan yabancı filmlere itibar ederdik. Bu yıl zaten seçeneğimiz yok, ne varsa onu izleyeceğiz. Toplamda 15 film izlemeyi planlayıp ona göre bilet aldım ama süreç içinde fikrim değişebilir. Bilet fiyatları makul, hatta ucuz. İndirimsiz 5, emekli-öğrenci-öğretmen için de 3 lira. Buraya kadar güzel de yerlerin numarasız oluşu biraz sıkıntılı. Erken gidip kapı önünde uzayan bir kuyruğa girmek gerekiyor. Eh, hamama giren terler deyip buna da katlanacağız. Haftaya pazartesiden itibaren mesaim başlıyor, şimdiden hayırlı olsun. 

Bilet almam biraz sıkıntılı oldu, ilk gün olduğu için sistemde aksaklıklar meydana geliyor, biletlerin hazırlanması zaman alıyor. Tüm festival süresince izleyeceklerimin biletlerini toptan aldığım için epeyce bekledim. Liste yapıp gitmeme rağmen önce eksik verildi biletler, sonra tekrar girildi sisteme derken uzadı da uzadı. Sonunda elime alınca kontrol etmek amaçlı hemen dışarıdaki cafeye oturdum. Bir kahve söyleyip listemle biletleri karşılaştırdım, sorun yoktu. Kahvemi içtim, biletlerimi toparladım ve otobüse atlayıp eve döndüm. Bir kahve daha yapıp "Juana Ines" isimli dizinin 2. bölümünü izledim. Juana Ines gerçek bir kişilik, 1600'lü yıllarda Meksika'da yaşamış bir kadın. Gayrımeşru bir çocuk ama kendini müthiş geliştirmiş, 3 yaşında okumayı öğrenmiş, daha ileriki yıllarda 5 dil konuşmaya başlamış, bilgisiyle sınanıp valinin kızına öğretmenlik yapıyor ama engizisyon rahibi kıza takıyor kafayı ve onu zorla ve hileyle bir manastıra rahibe olarak yolluyor. Henüz dizide bu safhadayım ama kadının hayat hikayesini araştırdığımda manastırda dahi okuyup kendini geliştirdiğini, büyük bir kütüphaneye sahip olduğunu ama engizisyonun kendisiyle uğraşmaktan vazgeçmediğini öğrendim. 40'lı yaşlarında vebadan ölüyor, şu anda Meksika'da bazı banknotların üstünde resmi varmış. İlgiyle izliyorum. 

Juana Ines'i manastırdaki dertleriyle başbaşa bırakıp kargo yollamak üzere tekrar çıktım evden, köşedeki PTT şubesine uğrayıp kargoyu postaya verdim. Bir gün önce mangalda közlenen minnak parmağa bakım yaptım, biraz kitap okudum derken akşam oldu. Yemekti, bulaşıktı, şuydu, buydu derken vakit ilerledi. Yazıyı bitirip kitabıma dönmek niyetindeyim. Bu ay verimsiz geçiyor, 3. kitap hala elimde sürünüyor. Gidip hatırını alayım, kırılmasın bana.  Yeni şalanjlarda, yeni yazılarda görüşmek üzere efendim. Bizleri canlandırdığı için Graliçama sonsuz teşekkür. 

Günün fotoğrafı festivale hazırlanan Cam Piramit'ten