Sabahın köründe çıktım evden ve az evvel geldim. Epey iş hallettim, öğle yemeğini bir çocukluk arkadaşımla yedim ve dönerken dayanamayıp girdiğim kitapçıdan ayrılırken refakatçim Ahmet Muhip Dıranas idi. Yolüstünde olan ve ne zamandır uğrayıp albenili renklerine bayıldığım, beni çocukluğuma götüren akidelerinden almak istediğim "Ali Uzun Şekerci"sine daldım sonra ve bir kesekağıdı şekerle çıktım. Şimdi akidelerim kasede, şiirlerim yanıbaşımda. Her şiire bir şeker. Şöyle ki:"Yeşil pencerenden bir gül at bana
Işıklarla dolsun kalbimin içi
Geldim işte mevsim gibi kapına
Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ
........."
Evet yeşil pencereye yapılan "Serenad"a naneli gider değil mi?
Tarçınlının yakışığı tartışmasız "Fahriye Abla"dır:
"...........
Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı
Tenin buğdaysi, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye abla!
............."
"Sonbahar" portakalların çıktığı mevsim, öyleyse portakallı eşliğinde:
"..............
Ve sen, güneşi altın bir manto gibi giyerek,
Eteklerinde bir yaprak nehri sürükleyerek
İlk yağmurlar altında ve son çiçekler üstünde
Oynar gelin gibisin bu göçebe düğününde..."
Vanilyalı beyaza "Kar" yakışır elbet:
"...........
Buğulandıkça yüzü her aynanın
Beyaz dokusunda bu saf rüyanın
Göğe uzanır -tek, tenha- bir kamış
Sırf unutmak için, unutmak ey kış!
Büyük yalnızlığını dünyanın."
Bir güllü atıp ağzımıza "Olvido" ile bitirelim:
"Hoyrattır bu akşamüstleri daima
Gün saltanatıyla gitti mi bir defa
Yalnızlığımızla doldurup heryeri
Bir renk çığlığı içinde bahçemizden,
Bir el çıkarmaya başlar bohçamızdan
Lavanta çiçeği kokan kederleri
Hoyrattır bu akşamüstleri daima.
............"
Şeker komasına girmeden ayrılıyorum aranızdan, akide kadar renkli ve tatlı olsun gününüzün kalanı...
Not: Sevgili Kara Kitap fındıklı akide severmiş, benden fındıklı şiir istedi. Onun şiiri de Oktay Rıfat'tan gelsin: "Yağmur Başlangıcı"
"Siz bir başlangıç bile değilken
yokken denemez çünkü vardınız
geyikler inerdi gözlerinize
ağaçlarınız fındık ve sincap
bu yüzden omuzlarınız
oluklara düşen sessiz damlalardı
..........."
süpersiniz.
YanıtlaSil:)))))) o akide şekerlerinden daha tatlısınız inanın.ben en çok içi fındıklı olan akide şekerlerini severim.bir de fındıklı şiir rica edeceğim.
Ne tatlı, ne duygulu kadınsın. Şeker gibi şiir gibi ne diyeyim...Hep böyle kal...
YanıtlaSilsenide şekerlerini de Ahmet Muhip Dranası da seviyom Leylak Dalıcım... Eve şimdi girdim. Bir Beyoğlu seferinden döndüm. Kaçırdığım tüm yazılarını okuyacağım ... Ben de çok özledim seni...
YanıtlaSilaklima anneannem geldi - oda cok sever akide sekerlerini :)
YanıtlaSilKara Kitapçım, şiirin posta eklendi lakin ahmet Muhip'tin değil, oktay Rıfat'tan. idare et artık:))
YanıtlaSilŞeker kızlar, kadınlar,
YanıtlaSilSiz de çok sekersiniz, ben de sizi seviyom, Ayciii, anneanneni de seviyom:))
Artık böyle şiirler yazan pek yok nedense. Olağanüstü güzellikte dizelerle pek çok şair çıkıyor karşımıza ama şiirin evrimleşmesi midir nedir, bambaşka lezzette ve farklı formda şekilleniyor ve dile geliyor artık günümüz şiirleri. 1980'de kaybettiğimiz bir şairin şiirlerine bile ''eski şiirler'' dedirtecek kadar farklı.. Ben yine de bir çok alanda olduğu gibi özlüyorum eskiyi. Sevgiler, selamlar Begonvilli Ev'den.
YanıtlaSilşiirler de,akide şekerleri de,anlatımınızla çok daha güzel olmuş..blogunuzun sessiz takipçisiyim..leylaklarınız hiç solmasın..sevgiler..
YanıtlaSilSevgili Begonvilli Ev,
YanıtlaSilBiz yaşlarda olup da eskiyi özlemeyen var mı acaba, herşey hızla bozulup kirlenirken...
Selma, teşekkürler. Benden de size çok sevgiler...
Selamlar,
YanıtlaSilAli Uzun'un kahve rengi çikolatalı lokumları da şahanedir.
Küçükken her bayram evimize ve dedemlere, amcamlara o kahverengi lokumdan alırdık :)
Leylakcığım şekerli şiirler bir harikaydı! Teşekkürler..
YanıtlaSilNe güzel şiirler nerden gelir aklına bilmem ki.
YanıtlaSilŞiir ve şeker, çok şekersin sen:)