KAPILDIM GİDİYORUM BAHTIMIN RÜZGÂRINA

CD Çalar'da Suzan Kardeş'in "Bekriya" albümünün 1. CD'si dönüyor. Muhteşem bir ses değil belki ama o kadar sakin, o kadar huzurlu ve rahat söylüyor ki insan gevşediğini hissedip büyük bir zevkle dinliyor. Şarkılar öyle tanıdık ki, kulağımın müziğe alıştığı günden beri annemden dinlediğim şarkılar. Benim annem gençlik yıllarında hep şarkı söylerdi; bulaşık yıkarken, temizlik yaparken, yemek pişirirken. Kimi zaman radyoda çalan bir şarkıya eşlik ederdi, eğitimsiz ama güzel sesiyle. Türk Sanat Müziği'ne olan yatkınlığım ve sevgim oradan geliyor büyük olasılıkla.

Dinlediğim şarkıların herbiri ayrı bir anıya götürdü beni, sevdiğim ama kaybettiğim birilerini hatırlattı. Şu anda "Kapıldım Gidiyorum Bahtımın Rüzgârına" çalıyor. Annemin en sevdiği şarkılardan biriydi, o kadar çok söylemiş ki daha el kadar çocukken öğrenmişim. Sanırım 5-6 yaşlarında olmalıyım. Konya üstünden babamın akrabalarının yaşadığı ilçeye gidiyoruz. Konya'dan bana bir bebek alınmış, okul üniforması giymiş, şirin mi şirin bir oğlan çocuğu bu. Görür görmez çok seviyorum, üzerindeki üniformadan dolayı babam adını "Mektepten gelmiş Mehmet" takıyor. Sürekli elimde, göğsüme bastırarak taşıyorum Mehmet'i, sonra otobüse biniyoruz. Kucağımda Mehmet camdan dışarıya bakıyorum, sıra sıra dağlar, kıraç ovalar, telgraf direkleri, tek tük ağaçlar geride kalıyor. Nedense kulağımda bu hüzünlü şarkı: "Kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgârına/Ey ufuklar diyorum yolculuk var yarına/Ayrılık görünmüşken yâr tutmuyor elimden/Misafirim bugün ben gurbet akşamlarına". O yaştaki çocuk için ağır ama nedense tekrarlayıp duruyorum yol boyu. Sonra varıyoruz gideceğimiz yere. Gece uzak akrabalarından birinde konaklıyoruz, Mehmet yastığımın üstünde, yorgun uykuya dalıyorum. Sabah olduğunda beni kötü bir sürpriz bekliyor. Gözümü açar açmaz hevesle elimi uzattığım yer boş, Mehmet yok. Sağa, sola bakıyoruz, yattığımız odayı araştırıyoruz ama bulamıyoruz. Fazla uzatmamamı söylüyor annem, yenisini alırız diyor. Gözyaşlarımı zaptetmeye çalışarak gidiş saatine kadar küskün oturuyorum. "Mektepten gelmiş Mehmet" daha hevesimi almadan sırra kadem basıyor, bir nevi fail-i meçhul. "Ayrılık görünmüşken Mehmet tutmuyor elimden" kısacası, malum olmuş bana. O gün bugündür ne zaman bu şarkıyı duysam önce annemi, sonra doyamadığım "Mektepten gelmiş Mehmet"i anarım burnumun direğinde ince bir sızıyla.

Sevdiğiniz ve bağlandığınız herkesin, herşeyin hep yanınızda olması dileğiyle...

Görsel: Buradan