HASTAYIM HASTA, ÇORBAM TASTA

Öksürüp aksırarak devam ediyorum gündelik hayata. Kâh yataktayım, kâh ayakta. Boğazım biber gibi yanıyor, sağ gözümdeki musluğun da contası yalama olmuş sürekli akıtıyor. Evdekiler etkilenmesin diye yakamdan içeri hapşuruyorum, ben iyileşeceğim ama eşofmanım şiddetli bir grip geçirecek, vaziyet öyle gösteriyor.

Yatmaktan sıkılınca oturur vaziyete geçip yukardaki şirin şeyi yaptım. Keçe mevsimim başladı, açılışı yılbaşı konseptine uygun yapayım dedim. Daha Noel Baba'lar, çam ağaçları, geyikler düşünüyorum. Niyetim hediye paketlerine iliştirmek, bakalım biraz daha toparlanırsam günlük üretim sayısını arttırabilirim.

Bugün bir ara aklıma geldi, kış nedeniyle balkona çıktığım yoktu, acaba bizim akasya ağacındaki çorap ne oldu ki dedim. Elime makinayı alıp çıktım balkona, zumladım ki ne göreyim, benim yaz boyu çorap sandığım şey havlu imiş ve hala ağacın dalında duruyor iyice kirlenmiş olarak. Yapraklar dökülmüş, o dökülmemiş. Bu vesileyle hepinizden özür dilerim, kafanızda çorap imajı yarattığım için, bir zahmet o imajı havlu ile değiştiriverin.

İçeri girerken dikkatimi çekti, yazdan kalan kiraz domateslerin dalında yeşil yeşil domatesler var, aman nasıl şirinler. Üşümüşler de garibanlar, topladım hemen, yıkadım, parlattım, radyatörün yanına koydum kızarmaları için. Yeni yıla birlikte gireriz, yazın çok hizmetleri dokundu bize, soframızdaki yerlerini başköşeden ayırmak lazım.

Haliyle hasta bir insan olarak bu kadar eylemden yoruldum. Şimdi hayatımın yazarlarından birinin, Şili'li Isabel Allende'nin sabırsızlıkla beklediğim son kitabını Güney Afrika'dan bana analı-kızlı hasta ziyaretine gelen Pörtlek Ailesi'nin eşliğinde okumak üzere battaniyemin altına gidiyorum. Isabel Allende'nin okumadığım kitabı kalmamıştır, hakkında bir tez yazabilecek kadar malumat sahibiyim, okumayanlara öneririm, bilhassa Eva Luna ve Ruhlar Evi'ni. Gripsiz, tripsiz günler diliyorum...