İKLİM DEĞİŞİR, AKDENİZ OLUR

Geldim... Kepez"den yukardaki manzarayı görünce anladım ki Antalya'dayım. Burası çok sıcak, tekrar yaza döndük. Hasta olmaktan korkmasam klimayı çalıştıracağım, soyunduk, dökündük, şortları, askılı bluzları geçirdik tekrardan üstümüze.

Yol boyu uyukladım, o kadar yorgundum ki. Sabahın köründe düştük yollara. Sabahla öğle arası bir saatte Afyon"a ulaşınca her zamanki mola yerimiz olan İkbal'e uğramadık yemek yemeyeceğimiz için. Karşıya Özdilek"e geçip apartman yüksekliğinde bir dilim su böreğini iki bardak çay eşliğinde mideye gönderip yola devam ettik. Genelde uyukladığım için yolda ilginç birşey varsa da farkedemedim. Birkaç lokanta adı dikkatimi çekti yalnızca: "Royal Grill Palace" idi biri, sanırım Sivrihisar civarındaydı. İki katlı çirkin bir binanın üstünde yazılıydı, hem de yanında tercümesiyle: "Kral Grill Sarayı". Afyon"a yaklaşırken de ağaçlar arasında salaş bir mekan gördüm, o da "Paradis" olarak adlandırılmıştı ama en hoşuma giden Afyon çıkışındaki oldu, şöyle yazıyordu kocaman tabelasında: "Toroslardan gelen Ali Dayı'nın yeri". "D" harfi yanlışlıkla mı eklenmişti acaba diye düşünmedim desem yalan olur. İkinci molamızı da yine herzaman uğradığımız Keçiborlu girişindeki Tekkeli'de verdik. Burası yeşillikler içinde, çiçekli böcekli, sakin ve serin bir aile işletmesidir. Bir de ele avuca sığmaz maymunları vardır, uzun kollu, uzun bacaklı bir şempanze, gülmekten öldürür adamı. Yokuş aşağı inince bir de devekuşu çiftliği görürsünüz, kasıla kasıla gezer dururlar hem deve, hem kuş arkadaşlar.

Saat 14.00 civarında evdeydik ve eşyaları taşır taşımaz işe giriştim. Tahmin ettiğim gibi balkonda bir doğum olayı gerçekleşmiş ama biz gelene kadar anne ve bebekler taburcu olmuşlar. Bana da tıbbi atıkları temizleme görevi düştü, neredeyse bir saat. Sonra da mutfakta ne var ne yoksa yıkadım güve ilacından arındırmak için. Ondan sonra da pes ettim. Şimdi 4 aydan sonra kavuştuğum bilgisayarımla muhabbetteyim. Lakin onca zaman Q klavye laptopta yaza yaza F klavyede 10 parmak yazma melekemi kaybetmişim. Parmaklarım makine tavuğu gibi ne yana gideceğini şaşırmakta. O nedenle bu akşamlık bu kadar. Hepinize bir önceki postumdaki güzel dilekleriniz için teşekkür ediyorum. Şimdilik keyfim yerinde, ne demişler "İnsanın evi gibisi yok".