DAĞLAR DUMANLI

"des yeux qui font baisser les miens,
un rire qui se perd sur sa bouche,
voilà le portrait sans retouches
de l'homme auquel j'appartiens.
quand il me prend dans ses bras
il me parle tout bas,
je vois la vie en rose.
......."

Tek kelime Fransızca bilmiyorum ama şu anda dönen CD'de, Edit Piaf'ı dinlemek hele de yukarıya sözlerini yazdığım "La Vie En Rose" ise çalan çok iyi geliyor bana. Dağlar dumanlı ve hava şimdi olduğu gibi kapalı ve yağışlıysa tahammül gücümü arttırıyor. Lisanlar arasında bir sınıflama yapılsa herhalde Fransızca müziğin dili olurdu. İngilizce bana sonu gelmez sohbetlerin, Almanca ise kavganın dili gibi geliyor. Şiirin dili ise tartışmasız Farsça'dır diye düşünüyorum Divan Edebiyatı tutkunu biri olarak.

Bugün itibarıyla Antalya'ya sonbaharın ilk ziyaretini yaptığını söyleyebilirim. Kaç gündür sıcaktan, nemden, terden sızlanıp duruyordum "Al sana!" dedi. Hava kapalı hele batı yönündeki bulutlar kapkara ve neredeyse yere değecek. Biraz önce balkona çıktım sokağı teftiş için, kırbaç gibi inen bir yağmur rüzgarla birlikte içeri savurdu nazik bedenimi. Apartmanımızın köşesindeki çınar dışında ağaçlar hala yeşil. Çınarın yaprakları sararıp kurumaya başlamış hafiften. Sıcağa tahammülsüz bir ağaç bu, yaylada yetiştiği gibi canlı olmuyor Akdeniz ikliminde. Halbuki apartmanımızın kişisel tarihi için bir göstergedir, taşındığımız ay dikmiştik el kadar bir fidanken. 19 yılda 4. kata ulaştı, 2-3 seneye kadar apartmanın boyuna gelir. Bir de servimiz var hemen yanında, o da aynı zamanda dikilmişti. Selvi mezarlıkları hatırlattığı için biraz ürkütür beni ama bunun ince ve uzun gövdesiyle çocukların boyunu ölçen resimli cetveller gibi binanın boyunu ölçen bir araç görevi üstlendiğini düşünüyorum. Aynı anda dikilmesine rağmen komşusu çınarı geçti, 5. katın pencerelerinden içeriyi gözlemeye başladı bile.

Sokağın hemen karşısında 5 katlı bir apartman var, sahibi uzun yıllar yurtdışında çalışıp emekliye ayrılmış, kaba saba, koca göbeği giysilerini geren, başından kasketi eksik olmayan kırmızı yüzlü bir adam. Temizlik hastası karısı hiç sektirmeden her hafta pazartesi günü hortumla hem apartmanın merdivenlerini ve taşlığını hem de kendi arabalarını yıkayıp saatlerce kurular. İşi bitince kocasına "Voyn, gel endeee arabayı yerine çek" diye bağırır. Pırıl pırıl olmuş araba balkonun altındaki sabit mekanına parkedilip üstü de örtüldükten sonra bir dahaki yıkamaya kadar o vaziyette kalır. Hatun kendi evini ve arabasını temizlemiştir ama sokağa taşan sular göl olup sivrisineklerin üremesi için uygun ortamı sağlar, yazboyu sokağa vızıltılı bir kabus yaşatır. Onlar için sorun yoktur, zira haftada bir gelen ekibe ikram ettikleri çaylarla apartmanlarını köşe bucak ekstra ilaçlatmanın yolunu bulmuşlardır. Kiracılarını özenle seçerler; genellikle hepsi boyama platine saçlı, orta yaşı aşmış, şişmanca ve yalnız yaşayan birbirine benzer hanımlardır, aynı anda balkonlarına çıktıklarında göz yanılması yaşıyorum sanarım. Çoluk-çocuk gürültüye sebep olup apartmanı kirleteceği için çocuklu aileleri tercih etmezler. Yandaki apartmanla sınırlarını oluşturan duvarın önüne birkaç yıl önce portakal ve muz fidanları dikti beyamcamız mevcut erik ağacına komşu olarak, lakin çok sık dikildiği için dekoratif bir görüntüden başka verim sağlamadı. Erik ağacını ise uzayan dalları yan apartmanın balkonuna ulaşınca, orada oturan komşular erikleri koparır düşüncesiyle bir güzel budadı. Apartmanı oyuncağı gibidir, sık sık boyasını, sıvasını, panjurlarını değiştirip tamir ettirerek can sıkıntısını giderir.

"La Vie En Rose" dan geldiğimiz noktaya bak, bu arada hava açıyor galiba, güneş yüzünü göstermeye başladı yakınmalarımı duyup ama yağmur devam ediyor. Klimatik depresyonumdan sıyrılıp şöyle bir mutfağa dalma zamanıdır, yemek yapmak sıkılmış ruhuma iyi gelebilir...