EVLER, KİTAPLAR, ALIŞKANLIKLAR VS VS

Nihayet aylardır özlediğim şu köşeye oturup bir yandan kahvemi içip bir yandan kitabımı okuyabilme fırsatını bulabildim. Evden uzun müddet ayrı kalmak zor zenaat vesselam. Özlemi bir yana alışkanlıklarını kaybediyor insan; geldim geleli yanlış dolapların kapaklarını açıp elektrik düğmelerini farklı yerlerde arıyorum. Buzdolabından birşey almak ya da koymak için balkona gidiyorum, sabah uyandığımda pencereden görünen manzaranın değişik olmasına şaşıyorum. F klavyeye alışıp on parmak yazabilme yetimi tekrar kazanmam bir haftamı aldı. Bütün bunların dışında bir de evin temizlenip toparlanması, çamaşır vs gibi domestik hizmetler yoruyor insanı. Araya bir festival, bir de doktor kontrolü sıkıştırınca evde keyfimce zaman geçirebilme olanağına ancak dün kavuşabildim. Duvarlara bakınca kitaplarımı görmek harika birşeymiş, odadan içeri dolan parlak ışığı ve hala pencerelerin, kapıların açık olmasını saymıyorum bile. Kahve kupamı, çay fincanımı dahi özlemişim. CD'de İncesaz'ın "Eylül Şarkıları" dönerken köşeye kıvrılıp kitaba dalmak huzur veriyor insana.

Yanda kapak fotoğrafını gördüğünüz Duygu Asena'nın anılarını okuyorum şu sıralar, bitti bitecek. Anı okumayı hayatımın her döneminde çok sevdim, özellikle beğendiğim bir yazarın ya da hoşlandığım bir ünlünün anılarını okurken kendimi onunla özdeşleşmiş gibi hissediyorum. Bazen düşünüyorum, anı okumak röntgencilik yapmak gibi birşey olabilir mi? Bu düşünce rahatsız ediyor beni, sonra diyorum ki yazan kişinin bilgisi dahilinde, senin öğrenmeni istediği kadarıyla okuyorsun, dolayısıyla röntgencilikle ilgisi olamaz. Olsa olsa paylaşmaktır, o halde okumaya devam.

Duygu Asena bir yazar olarak hiçbir zaman olağanüstü gelmedi bana, kitaplarında da edebî bir yan asla bulamadım, sadece ilginç geldiği için ve vakit geçirmek için öylesine okudum. Ama insan olarak her zaman takdir ettim, bir kadın olarak hayata bakışını, toplum karşısında verdiği mücadeleyi, inadını, sabrını, direnişini çok saygıdeğer buldum, erken ölümüne de çok yas tuttum. Beş yıl önce Doğan Kitap'ın düzenlediği "Edebiyat Günleri" kapsamında bir grup yazarla birlikte Antalya'ya imza ve söyleşi için gelmişlerdi. O zaman tanışma ve sohbet etme fırsatı bulmuş, makyajsız yüzüne, 60'a yaklaşan yaşına rağmen duru güzelliğine, hiç ağarmamış saçlarına ve sıcaklığına, alçak gönüllülüğüne hayran olmuştum. Yanıbaşında kitaplarını imzalayan Gülriz Sururi bu işi yüzümüze bile bakmadan alelusül yaparken Duygu Asena ile çok samimi bir sohbet gerçekleştirmiş, yukarıya yazdığım düşüncelerimi onunla da paylaşmıştım. "Bu konuda mütevazı olamayacağım" demişti, "gerçekten çok çile çektim, çok dışlandım, kendimi ve düşüncelerimi topluma kabul ettirinceye kadar" diye dert yanmıştı bir anlamda. Çok geçmedi bu tanışmanın üzerinden, birkaç ay sonra hastalandığı haberini aldık, ardından da mâlum son. Rahat uyusun yattığı yerde. "Eşit, özgür, mutlu ve güçlü bir yaşam dilerim" diye yazmış adıma imzaladığı "Aslında Aşk da Yok" adlı kitabının iç sayfasına, o tarihten 15 yıl önce basılmış bir kitaptı ve çok şaşırmıştı bu kadar eski bir baskıyı elimde görünce. Hayat acımasız, şimdi bu mücadeleci ve güzel kadının Ayşe Emel ve Zeki Coşkun tarafından hastalığından kısa bir süre önce kaleme alınmış adeta bir veda niteliğindeki anılarını okuyor ve gerçekten haketmediği sıkıntılar yaşadığını bir kez daha görüyorum. Cesaretine de tekrar hayran oluyorum.

Okuyacağım bir sürü kitap birikmiş aslında, bir o kadar da Ankara'da bırakıp geldim, artık kitaplar kitaplığımın raflarına sığmıyor, işin kötüsü kitaplık koyacak yer de kalmadı. Bu işin en kötü tarafı rastgele bir yerlere sıkıştırdığım kitapları lazım olduğunda bulamamam. Halbuki birkaç yıl öncesinde gözüm kapalı çekerdim rafından okuyacağım kitabı. Aslında tüm kitapları indirip elden geçirmek, bazılarını ayırıp tasfiye etmek lazım ama kıyamıyorum saplantılı bir bibliyofil olarak. "11'e 10 Kala" filmindeki koleksiyoncu yaşlı adam gibi neredeyse ekmekten çıkan fırın etiketlerini biriktireceğim, sonra da çöp ev diye zabıtalar boşaltmaya gelecek.

Eh, bu kadar yeter, ben şimdi kitabıma döneyim. Hava müthiş sıcak ve nemli, döktüğüm terler yağ olsaydı birkaç kilo vermiştim kesinlikle. Sizlere de bu kadar olmasa da sıcak günler diliyorum...