SOĞUK, BATTANİYE, CADDE, HEYKEL VS.

Soğuklar başladı başlayalı ben de aynen Snoopygiller'den Linus gibi fıstık yeşili battaniyem omzumda, elimde ballı-limonlu, bol baharatlı ıhlamur bardağım dolaşıp duruyorum evin içinde. Kâh kitap okuyor, kâh bilgisayar başında zaman katlediyorum. Tembel oldum tembel. Mutfağa yemek yapmak için giriyor, bulaşıkları makinenin içine fırlatır fırlatmaz da soluğu salonda alıp fıstık yeşili battaniyemin sıcak kollarına sığınıyorum. Bir nevi ayı Yogi kıvamındayım, kış uykusuna yattım.

Dün sergiye gitmek için uzun bir aradan sonra çıktım evden, neredeyse bir hafta olmuştu. Tepede güneş alay eder gibi parlarken ışınlarını bu kez laser gibi kesmek için yolluyordu vücuda. Evden çıkmadan kızkardeşten mail aracılığıyla sıkı tembih aldığım için bir nevi lahana görünümüne bürünmüştüm. Kafada bere, boyunda atkı, kalın kazak, üstünde daha da kalın, yakası çeneme kadar kapatan bir ceket, üstüne kaban, kabanın fermuarı sonuna kadar çekilmiş ki burnumun üstüne kadar çıkıyor, elde eldiven. Lakin benim gibi sıkıntılı bir hatuna fazla geldi bunca giysi. Soğuk tamam da bir yere kadar, bunaldım kardeş. Önce kabanın fermuarı göğüs hizasına indirildi, sonra atkı çözüldü, ceketin yakası yeter, bir süre sonra da yaka düğmeleri çözüldü. Oh dünya varmış, üşümeyi boğulma hissine tercih ederim.

Nalan'la buluşacağım yere giderken yine Yüksel Caddesi'nden geçmem gerekti (bıktınız benim Yüksel Cadde'mden biliyorum ama bıkmaya devam edeceksiniz ne yapayım), baktım gösteri var, 30-40 kadar ellerinde SDP afişi ve bayrağı olan genç basın açıklaması yapıyordu, sözcülük görevi bir kızcağıza verilmiş, sesini duymak mümkün değil. Tabii her zamanki gibi neredeyse gösteriye katılan her kişiye bir tane düşecek kadar da çevik kuvvet polisi. Bu Yüksel Caddesi için günlük olağan manzaralardandır. Nitekim ben simidimi alıp dönene kadar gösteri bitmişti, kalabalık dağılmıştı. Bilenler bilir caddenin Konur Sokak'la birleştiği yerde "İnsan Hakları Heykeli' vardır, önünde açık "İnsan Hakları Bildirgesi" kitabını okuyan tunçtan yontulma bir kadın formundadır bu heykel. Ben heykele yaklaşırken karşıdan lise öğrencisi oldukları belli 4 tane genç kız göründü. Muhtemelen o civardaki dersanelerden birinden çıkmışlardı. Tam heykelin yanından geçerken bir tanesi diğerlerine dönüp şöyle dedi:

"Hocalar herkes test çözüyor demişti, haklıymış. Bakın heykel bile test çözüyor."

Ne kadar süreyle güldüm hatırlamıyorum...