ORTAYA KARIŞIK

Evdeyim yine. Aslında bugün kızkardeşle kitapçı turu yapacaktık ama onun mazereti çıkınca yarına ertelendi. Dışarda tipik bir Ankara kış günü yaşanıyor; ıslak, karanlık, puslu ve kömür kokulu. Bense hala umutsuzca Antalya'nınkine benzer bir kış sabahına uyanmayı hayal ederek yatıyorum her gece yatağa. Aç tavuk rüyasında arpa ambarında görürmüş kendini, bu da öyle birşey işte.

Kendime ıhlamur yaptım, karanfil, bal ve limonla tatlandırılmış, içine de taze zencefil doğranmış olarak. Hoş bir karışım oldu. Etrafımda 5-6 kitap, biraz ondan, biraz bundan okuyarak zaman öldürmeye çalışıyorum. Bir yandan da "Şükrü Tunar Şarkıları" CD'sinden Sıla'nın söylediği "Seni Görmeseydim" i dinliyorum 7. tekrar olarak. Şükrü Tunar'ın bestesinin üzerine sözleri kendisi yazıp seslendirmiş, öyle güzel söylüyor ki. Hele sonundaki:

"Sen gittikten sonra
senden âlâ
Aşk var mı sormadım"

bölümünde "Aşk" sözcüğünü öyle bir telaffuz ediyor ki ancak bu kadar içten söylenir diyor insan. İşte şimdi 8. kez olmak üzere başa aldım.

Latife Tekin'in "Rüyalar ve Uyanışlar Defteri"ni karıştırıyorum. Diyor ki: "Bulutlar da göğün dağlarıdır." Ne güzel bir betimleme. Bir de şunu diyor bölüm başlığında: "Dünyanın bir ikizi olmalı." Olmalı değil mi, olmalı ki bunu halledip kullanılamaz hale getirdikten sonra diğerinin de icabına bakmalıyız.

Ara Güler'in anılarını okuyorum bir yandan da. Kendisi gibi anıları da ilginç, babası eczacı Dacat Beyin Çanakkale Savaşı'nda Sıhhıiye Bölüğü'nde görev aldığını ve iki kez bacağından yaralanıp gazi olduğunu biliyor muydunuz? Ya çok bilinen ve çok yayınlanan "Kadın ve Allah" isimli fotoğrafını genç bir muhabirken Kırkpınar güreşlerini izlemek için gittiği Edirne'de tesadüfen çektiğini. Ara Güler anlatmakla bitecek gibi değil ki, sözü onun için yazdığı şiirle Edip Cansever'e bırakmak en iyisi:

"hafifçe ısırılmış bir elmanın dilindeyim
elmanın kokusundayım
anısındayım –kim bilir kimin-
anılarda görünür, düşlerde görünmez
insan düşlerde görünen anlamlardır
özelliklerdir bir de belli belirsiz.

ve insansız anı yoktur. var mıdır?"

Bir de "Bir Nefes İstanbul" var, Aret Vartanyan'ın "bir umudun romanı" olarak nitelediği, başkişisi İstanbul olan roman. Giriş bölümünde kendi alanlarında ünlü olmuş çeşitli kişiler İstanbul ile ilgili duygularını dile getirmişler. Beyaz ve Ece Temelkuran'ınki dikkatimi çekti. Beyaz diyor ki İstanbul için:
"Ben öldükten sonra başkaları yaşayacak diye kıskandığım şehir."
Ece Temelkuran daha hüzünlü yaklaşmış:
"O yok şehirden biridir Dersaadet. Saadetle en az ilgili olanı..."

Reha Muhtar tarzı bir kelâmla bitireyim bu postu: Nerede yaşıyorsanız yaşayın, saadet içinizde olsun...

Fotoğraf: Ara Güler