PORTAKALLI PAZAR

"Çıt çıt çıt çıt çedene de, sar bedeni bedene
Dünya dolu yâr olsa da, alacağım bir tane"

Türküyü bilirsiniz, "Ekin ektim çöllere". Yukardaki de onun nakaratı; içinde adı geçen çedene ya da nam-ı diğer çitlembik ve dahi menengiç ağacının altında poz veriyor. Bilmem hiç tattınız mı, olgunlaşıp kabuğu yeşil-mavi arası bir renk alınca kavrulur ve yenir çerez gibi. Yağı da çıkarılır. Bir de aşılanarak Antep fıstığı ağacına dönüşebilir. Bu botanik bilgisini niye mi veriyorum, bugün Antalya yakınlarında bir köy olan (gerçi şimdi mahalle oldu) Çakırlar'a gittik ve arabadan iner inmez bu ağaçla ve dallarından sarkan çitlembiklerle burun buruna geldim. Öyle güzeldiler ki, pembe pembe, karabiber tanesi gibi, dayanamayıp fotoğrafladım.

Çakırlar'da yalnızca çitlembik ağaçları yok. Asıl ününü narenciye ağaçlarından ve meşhuur pazarından alıyor. Şimdi bu pazar yıllar önce Pazar günleri kurulan, tarladan-bahçeden toplanmış doğal ürünlerin yanyana dizilmiş beş-altı tezgahta taze taze satıldığı kendi halinde bir köy pazarı idi. Sonra birileri burayı keşfetti ve her Pazar alışveriş için Çakırlar'a akmaya başladı insanlar. Hal böyle olunca da pazarın ne doğallığı kaldı, ne ucuzluğu ne de tazeliği. Şehrin içindeki semt pazarlarında aynı ürünleri daha ehven fiyata bulmak mümkün ama psikolojik bir etkisi var galiba, köyden alınmış olunca daha doğalmış gibi geliyor insanlara ve Pazar günleri burada adım atmak mümkün olmuyor. Biz de acilen gerekli birkaç sebze ve meyvayı almak ama daha çok meyveye durmuş narenciye ağaçlarını görmek için düştük yola. Hava o kadar güzeldi ki anlatamam, Kasım ortası olduğuna bin şahit isterdi, üzerimde yarım kollu bir penye ile gezdim bütün gün.

Pazarı dolaşmadan önce bir narenciye bahçesine daldık. Tepede yakmayan bir güneş, masmavi bir gökyüzü, dağların puslu silueti, yaprakları sararmış bodur narlar ve henüz tam kızarmamış sarı-yeşil kabuklu meyveleriyle portakal ağaçları; kısacası bir görsel şölen.

Portakal bahçesinde gözlerimi doyurduktan sonra pazarı dolaştık. Şehirde daha iyisini bulabileceğim ama mecburiyetten aldığım ayvalar, koca pazarda tek bir tezgahda denk geldiğim ezik-büzük bir demet yeşil soğan, buğulu görünümüyle iştahımı kabartan bir kilo mürdüm eriği ve koca bir demet kasımpatıyla ayrıldık pazardan.

Satın almadım ama bana sorarsanız pazarın en câzip tezgahı buydu; kırmızı kazaklı teyzemin yeşil yapraklı havuçları. Tam bir renk cümbüşü...

Oksijenden sarhoş, portakal bahçelerinden gözümüz gönlümüz bayram etmiş döndük eve. Şimdi kalkıp yarın gelecek konuklar için hazırlık yapmam lazım. İzninizi istiyor, yeni haftanızın çok güzel geçmesini diliyorum...

Not: Naçizane önerim fotoğraflara tıklayıp büyüterek bakmanızdır.