BİR KONSER, BİR OYUN, BİR DE SORUNLU BİLGİSAYAR

Bu postu binbir güçlükle ve son derece canı sıkkın yazıyorum. Merak etmeyin benimle ilgili bir sorun yok, sorun bilgisayarımda. Kurulduğu günden bu yana bana sadakatle hizmet veren sevgili Bihter (valla ben ismi koyduğumda Aşk-ı Memnu dizisinin esamisi okunmuyordu TV'de, oradan hareketle konmuş bir isim değil yani) dün akşam itibariyle fena halde su koydu. Ardarda virüs alarmı veriyor, kesintisiz. Taratıp buluyorum, hem dosyayı, hem virüsü temizliyorum yine çıkıyor. Bilgisayarı fena halde yavaşlattı. Kadrolu sorun çözücüm oğlum yanımda olmayınca mecburen tamirci bulacağız, bu da fena halde canımı sıkıyor. Bihter'i yabancı doktorlara emanet etmek, hafazanallah ama yapacak birşey yok. Bihter'le yaşamaya fena alışmışım. Demem o ki bir süre buralarda olamazsam sebebi budur.

Dün akşam iki etkinliğe ardarda katıldım. Her ikisini de Antalya Büyükşehir Belediyesi düzenlemişti. İlki "İsmail Baha Sürelsan Konservatuarı Türk Sanat Müziği Grubu"nun sunduğu "Sevdiği Şarkılarla Atatürk'ü Anma Konseri" idi. Rumeli türküleri ağırlıklı olmak üzere Atatürk'ün köşkünde mevcut plaklardan derledikleri bir repertuar sundular. Özellikle iki genç sanatçının girişte ney ve kemençe ile yaptıkları taksim ve Fahir Atakoğlu'nun bestelerinden oluşan sunum harikaydı, çok etkilendim. Sarı Zeybek türküsü çalarlarken barkovizyondan yansıyan Atatürk'ün Bursa'daki baloda oynadığı zeybek görüntülerine bir de zır zır ağlamayayım mı? Helal dedim kendime, hassasiyetin tavan yaptı. Neyse ki şefin kadın oluşu ve solo yapan kadın sanatçılardan birinin de eski öğrencilerimden biri oluşu (konser öncesi beni görüp yanıma gelmiş ve kendini tanıtmıştı) karamsarlıktan çıkardı, mutlu etti . Fotoğrafta söyleyen de o, 1996 yılında mezun ettiğim Füsun Demirtaş. Ticaret Lisesi'nden mezun bir gencin konservatuara yönlenmesi de ayrı bir sevinç kaynağı.

Konserin bitiminde yan salona geçtik, Dilek Türker'in rol aldığı "Latife-Mustafa Kemal'le 1000 Gün" adlı oyunu izlemeye. Kiloları ve iri yarı oluşu gerçek dışı bir Latife Hanım imgesi oluştursa da gözümde iki saati aşan hayli tempolu bir performans sergiledi Dilek Türker ve Latife Hanım'a olan kızgınlığımı pekiştirdi. Zaten yıllar önce kitabı okumuş ve bir kadın olarak anlamaya çalışsam da içinde bulunduğu koşulları gözönüne alarak hiç haklı bulmamıştım. Bunda belki ta ilkokul yıllarımda sanırım Ulus gazetesinde tefrika olarak verilen Salih Bozok'un anılarının da etkisi vardır. O çocuk aklımla bile Latife Hanım'ın yaptıklarına akıl erdirememiştim. Bir kez de Dilek Türker aracılığıyla görmüş olduk. Yine de ruhu şad olsun.

Bilgisayar ızdırap çektiriyor bana şu anda. O nedenle bu postta meydana gelen her türlü yanlıştan ben sorumlu değilim. Yazdklarımın çoğunu görmüyorum bile, o denli yavaş ve takılıyor. Artık bitireyim, bir süre görmezseniz bilin ki Bihter enikonu hasta ve ben bakıcılık yapıyorum. Tanrı sizin bilgisayarlarınızı korusun...