BU GECE YAĞMUR VAR ANKARA'DA

Saat geceyarısını çoktan aştı, Pazartesi'den Salı'ya geçtik. Dışarda yağmur mu, sulu kar mı olduğu belli olmayan acaip birşey yağıyor. Karşıdaki çiçekçinin yılbaşı artığı ışıkları, kırmızıdan mora, mordan yeşile değişen renklerde yanıp yanıp sönüyor. Hala trafik yoğun, tekerlekler ıslak asfaltta vızıldayarak kayıyor. El ayak çekilmiş sokaklardan, yurtların pencerelerinde bile tek tük ışık var. En sevmediğim hava bu ve ben fena halde üşüyorum. Hane halkının benim dışımdaki bireyleri evin ısısından memnun, benimki psikolojik sanırım, ne zaman yağmur görsem üşürüm ben.

Yarın çıkmam lazım, cüzdan muhalefeti nedeniyle çekemediğim maaşımı çekmem, kitapçıları kolaçan etmem, ıvır-zıvır birşeyler almam gerekiyor. Nazlı Eray'ın anılarını kaleme aldığı yeni kitabı çıkmış, kontrol etmeliyim kitapçılara gelmiş mi, geldiyse hemen mülkiyete geçirmek lazım bir adet. Ankara'nın en sevdiğim yanı kitapçı bolluğu, ben hep Konur Sokak'taki Dost Kitabevini tercih etsem de diğerlerini dolaşmak da ayrı bir zevk veriyor. Antalya'da bu şansa sahip değilim, müdavimi olduğum kitapçılar tek tek kapandı. D&R'a mahkumum hiç hoşlanmasam da. Oysa ben kitabevi sahipleriyle ve çalışanlarıyla arkadaş olmuşumdur hep. Uğursuz mu geliyorum nedir, tam bir kitabevine alışmış, dostluk kurmuş oluyorum pat kapanıyor. Uzun süredir yeni bir kitapçı da açılmadı zaten. Bundan yıllar önce emekli bir edebiyat öğretmeninin işlettiği bir kitapçıdan yapardım kitap alışverişlerimi. Loş bir pasajın içinde, küçücük bir dükkandı. Son derece kibar, saygılı bir beydi sahibi. İnce gövdesiyle dar mekanın içinde ordan oraya seyirtir, yeni gelen kitapları tek tek koyardı bakabilmem için önüme. Teni o kadar beyazdı ki zaman zaman o gölgeli pasajın içinde güneş görmemekten solduğunu düşünürdüm. Hemen hemen her gidişimde ceketli ve kravatlı olurdu, tıpkı sık sık ziyaretine gelen emekli öğretmen arkadaşları gibi. Kimi zaman rastgele bir saatte uğradığımda yoğun bir sohbetin içinde bulurdum onları. Derhal sohbeti keser yeni çıkan kitapları her zaman yaptığı gibi tezgah üstüne yığmaya başlardı. Bazen de yalnız olurdu, sanırım sıkıntıdan hemen bir sohbet konusu açardı, kitap alsam da almasam da uzun bir süre geçirmek zorunda kalırdım o sürekli sarı bir ampulun yandığı küçük dükkanda. Kredi kartları yaygınlaşmamıştı henüz, aldığım kitaplara taksit yapardı, kalın kareli bir deftere adımı ve aylık ödemem gereken miktarları yana eğik, ince yazısıyla not düşerdi. Çok azdı müşterisi, giderek daha da azalıyordu. Okulun Kitaplık Kolu'nda çalıştığım bir yıl kütüphaneye bazı kitaplar almamız gerekmiş ve özellikle onun dükkanını seçmiştik emekli bir meslektaşımıza jest olsun diye. Sanırım ilk kez bir seferde o kadar yüklü bir kitap satışı gerçekleştirmiş ve parasını peşin almıştı. Mutlulukla o raftan o rafa seyirtmesini hala hatırlarım. Yaz tatillerinden birini Ankara'da geçirip döndükten bir süre sonra almam gereken bir kitap için gittiğimde dükkanı boş buldum, komşuları İstanbul'a göçtüğünü söylediklerinde bir yakınımdan ayrılmış kadar üzüldüm. Türünün son örneklerindendi denebilecek kadar naif ve kibar bu beyefendi şimdi ne yapıyordur, sağ mıdır hep merak ederim.

Yahu geceyarısı nereden aklıma geldi yıllar öncesinin kitapçısı, yağmur bana iyi gelmiyor anlaşıldı, en iyisi bir güzel Antalya fotoğrafı ekleyeyim de gidip yatayım ben. Cümleten iyi uykular...