BİR ALIŞVERİŞ ÖYKÜSÜ

Anneannem geldi bugün aklıma, birdenbire öyle özleyiverdim ki burnumun direği sızladı. Böyle bir zamanda geri gitme yaşadım, sanki ne o, ne annem ölmüş, anneannem bize gelmiş, pencerenin önündeki koltukta oturmuş, dalgın, tesbih çekiyor. Dalgınlığının sebebi büyük ihtimal dayım, yine onunla ilgili senaryolar yazıp duruyor olmalı kafasının içinde. Birazdan komşular gelirse sohbete dalar, açılır, neşesi yerine geliverir. Bunları düşündüm durdum, oysa öleli 16 sene oldu, dile kolay.

Keyfi yerinde olduğunda tadına doyulmaz bir kadındı; eğlenceli, toksözlü ve son derece zeki hatta cin. Bir yüzük hikayesi vardır her hatırladığımda güldüğüm. Oldum olası mekik yüzüklere meraklıydı. Onun bu merakını bilen yengem sevdiği gibi bir yüzük alıp takmış parmağına, öyle değerli birşey değil ama hoşuna gitmiş olmalı ki anneannemin hiç çıkarmaz olmuş. Gece, gündüz, gezmede, iş yaparken, abdest alırken, temizlik yaparken, yemek pişirirken yüzük hep parmakta. Hamur da yoğurmuş onunla, köfte de. Bu denli çok dış etkenle karşı karşıya kalan yüzük zamanla kararmış, taşları parlaklığını yitirmiş, girintilerine birtakım maddeler dolmuş, hasılı eski bir görünüm almış, lakin hala parmaktan çıkmıyor. Neyse anneannem birgün pazara gitmiş, tezgahın birine yanaşmış, sebze seçmeye başlamış. Tezgahın sahibi uyanık bir pazarcı, hemen farketmiş anneannemin parmağındaki yüzüğü. Şimdi yüzük aşırı kullanımdan eskimiş, sahibi de yaşlı ya, kendini akıllı sanan adamcağız yüzüğün antika olduğunu düşünüp bir punduna getirerek ucuza kapatmayı planlamış. "Ana" demiş anneanneme, "ne güzel yüzüğün varmış." Bizimki ossaat çakmış pazarcının niyetini, kaçın kurrası o. "He" demiş, "güzel değil mi, bizim rahmetli taktıydı evlenirken." Pazarcının iyice ağzı sulanmış, "satmayı düşünmez misin, ben alırım niyetin varsa" diye girizgaha başlamış. "Bilmem ki" demiş anneannem bıyık altından gülerek, "kaç para verirsin?" Pazarcı bir fiyat söylemiş, o "olmaz" demiş, pazarlık uzamış ve anneannem yüzüğü yıllar önce aldıkları fiyatın neredeyse beş katına satmış. Adamcağız yaşlı kadını kandırıp yüzüğü ucuza aldığını sanarak sevinirken anneannem pazardan keyifle dönmüş, tombul göbeğini hoplatan gülüşüyle olayı anlatıp bizleri de gülmekten kırıp geçirmişti. Eee, boşa dememişler, "Ava giden avlanır".

Nur içinde yat anneanne...