SİNEMA ÇIKIŞI

Sinemaya gitmek için dolmuş durağında dikilip en az 20 dakika bekleyince gerçekten "Şans" adında bir peri olduğuna ve bunun benimle arasının hiç iyi olmadığına bir kez daha emin oldum. Ardarda geçen birçok dolmuştan hiçbiri benim gideceğim yöne gitmiyordu ve artık yürümeye karar verdiğim anda bir tanesi nihayet önümde durabildi. Fena halde imreniyorum şıp diye önünde vasıta duranlara, ben durağa adımımı attığım anda bineceğim dolmuş ya da otobüs baybay yapıp kaçıp gider. Neyse ki oturacak yer vardı da bir de ayakta gitme azabını yaşamadım. Sinemanın bulunduğu alışveriş merkezine gelince apartman girişinde tesadüfen çamur içinde bulduğum davet kartı uyarınca Yves Rocher'e girdim. Bu arada söylemeden geçemeyeceğim benim kartların ikinci postasından hala haber yok ve artık umudumu kesmiş bulunuyorum. Doğum günüm nedeniyle sundukları hediye takıları ve eşantiyon ürünü alarak "Kutlu Doğum Haftası" etkinliklerimi "Kutlu Doğum Ayı" olarak genişletmiş oldum. (Buradaki ayı, yılın 12 de birinin "i" hali anlamında kullanılmıştır, dağda gezen tüylü yaratıkla ilgisi yoktur, belirteyim:). Ardından da arkadaşlarla buluşup "Kurtuluş Son Durak" isimli filme girdik. Ne desem bilemiyorum, emek harcanarak üretilmiş herşey gözümde değerlidir, ayrıca beğeniler farklılık gösterebilir ama ben bu filmi hiç sevmedim. "Kadına şiddet" gibi çok önemli bir konunun fazlaca sulandırılarak verildiğini düşünmekteyim. Tek favorim Ahmet Mümtaz Taylan oldu, gerisi hayal kırıklığı. Neyse benim lafıma bakmayın görmek istiyorsanız yine de gidin görün derim belki siz beğenirsiniz.

Sinema çıkışı gökyüzü yukarıdaki gibiydi,  kaçırmayın istedim...