EBEGÜMECİ DEDİM DE...

Ebegümeci pişirdim az evvel, pişirirken de düşündüm. Zor birşey değil, her çeşit eylemi yaparken düşünebiliyorsunuz, fizikte "Bileşik Hareket" diye birşey vardı, o mudur bu? Yoksa değil mi, hani birşey yaparken başka birşey daha yapmak, ay yoksa "Düzgün Dairesel Hareket" miydi. Üff karıştırdım, zaten Fen Bilimleri özürlü bir Fen Bölümü mezunuyum. Bizim zamanımızda (hani şu daha dinozorlar, brontozorlar ve mamutlar yaşarken) lisede fen bölümüne gitmeyen tembel sayılırdı, ne salaklık (iki gündür ağzımı bozuyorum kusura bakmayın), ben de tembel olmamak için sevmediğim dersleri okuyarak ya da okur gibi yaparak bitirdim işte liseyi o yüzden karıştırıyorum. Ne diyorduk laf karıştı, ha ebegümeci diyorduk. Bizim aile su katılmamış bir Orta Anadolulu olduğu için ot yemekleri konusunda cahildik, ne ebegümeci bilirdik ne şevket-i bostan. Ne cibesten haberimiz vardı ne turpotundan. Rokayı bile Antalya'ya taşınınca tattım. Ha arada komşumuz şişman Zehranım teyzenin ardına takılır Yenimahalle'nin o zamanlar el değmemiş kırlarında onun gösterdiği otları toplardık ama analarımız topraklı çamurlu diye evden içeri sokmazdı o otları; o canım hindibaları, tekesakallarını, cırnakları. Bizim otlar sıradan klasik maydonoz, dereotuydu. Nasıl "bir nesil Pınar sütle büyüdü" şeklinde bir reklam varsa, bir evvelki nesil için de "Kemalettin Tuğcu ile büyüdü" diye bir reklam yapılabilir. İşte o nesilin kitap kurtlarından biri olarak çocukluk yıllarımda binlerce Kemalettin Tuğcu satırı dolmuştur miyop gözlerimden içeriye. Okuyanlar bilir pek fakirdir K.Tuğcu'nun kahramanları, anaları çilekeş kadınlardır, babaları çoğunlukla ya ölmüştür ya kayıptır. O yüzden çalışmaya mahkumdur o zavallı çocuklar. Ya köprüaltında yatarlar ya işportacılık yaparlar. Fedakar anaları da arsalarda yetişen ebegümecileri, labadaları falan toplayıp pişirir onlara yemek diye. Ben bunları mutfaktan yükselen mis gibi yemek kokuları arasında okurken canım acaip ebegümeci, labada falan çeker annemin sofrada önüme koyduğu güzelim yemeklere burun kıvırırdım. Birinde "labada pişirsene" demiştim de annem "o da neymiş be" diye terslemişti beni. İşin aslında ben de bilmiyordum labada nedir, ebegümeci ile tanışıklığım vardı ama, bahçeye indiğimizde mor çiçeklerini koparır, minyatür bir ayçiçeği tablasına benzeyen tohumlarını yer, yapraklarını da bakkalcılık oynarken asma yaprağı niyetine satışa sunardık. Kısacası çocukluğum ot nedir bilmeden geçti; ebegümecinin tohumu dışında tadını bilmedim, labada dersen o kadar yabancıydı ki Kemalettin Tuğcu'nun uydurması olduğuna hükmettim, yukarıda saydığım diğerleriyle ise ancak Antalya'ya yerleşince tanıştım. Geç oldu ama temiz oldu, şimdi fırsat buldukça yiyemediğim zamanların acısını çıkarıyorum. Kemalettin Tuğcu analarını da yaşadıkları devri aşan sağlıklı ve lezzetli beslenme biçimlerinden dolayı gecikmeli de olsa kutluyorum:))