SABAHIN YEMİŞİ BİR TENCERE BAMYA

Sabah gözümü açar açmaz, carpal tunnel sendromlu ellerimin uyuşukluğu bile geçmeden dolaptan bamya torbasını çıkarıp "ala garson" traş etmeye başladım. Bamyayla aramızdaki karasevda denilmezse de düzeyli ilişki yakın zamanda başladı. Çocukluğumda ve ilk gençliğimde, dal gibi bir bedene sahipken sofraya bamya geldiği zamanki tepkim "ıyk" şeklinde olurdu. Ne zamanki bedenim dal olmaktan çıkıp ağacın gövdesi kıvamına geldi, işte o zaman bamyaya verilen tepki "ıyk" olmaktan çıkıp "hımm, bamya mı varmış, yiyelim bari"ye dönüştü. Bir arkadaşım bu konuya "Kilo almadım, damak zevkim gelişti. Bamya bile ne güzel yemekmiş meğer" şeklinde bir açıklama getirir. Buradan da anlaşıldığı üzere bamya orta yaş grubunun tercih ettiği bir yemek olma özelliği taşımakta. (Nasıl bilimsel bir açıklama yaptım ama, kendimi tebrik ederim). İşte bu orta yaş grubu yemeğini, hem de zeytinyağlı yapmak üzere bamyaları ayıkladıktan sonra kısa bir mola verip bilgisayar başına geçtim ve "O da ne?", "babiş'e yemekler" blogunda Büyük Babiş zeytinyağlı bamya tarifi vermekte. E buna anneannemin de dahil olduğu halk arasında "İyi olacak hastanın doktor ayağına gelir" derler. O zaman biz de doktorumuzun tavsiyesine uyar ve yemeğimizi o tarife göre pişiririz değil mi? Bugün zaten "Hıfz-ı kablelvukû" günü olsa gerek bloglar arasında, Ekmekçim de çantasında bulduğu kolyesini boynuna takarken "Ya koparsa" diye geçirmiş içinden ve demeye kalmadan kolye kopup düşmüş kucağına. Bir "İyi saatte olsunlar yaratığı" ziyaret ediyor blogları, yine anneannemin deyimiyle "Allah hayırlar halkeylesin" :)))).

Sonuç olarak yemeğimin pişmiş hali yukarda, tadı-tuzu yerinde, tek fark evde olmayan havucun yerine bir küçük domates koymuş olmam. Tarifi merak ediyorsanız burada. Afiyet olsun.