1 HAZİRAN (HOŞ GELSEYDİN YA YAZ)

Yazın resmi olarak belirlenen ilk ayına kış görünümü ile girdik şükür. Sabahın beşinde anneannemin öğüdünü tutarak "Aş da sabahın, iş de sabahın" diye uyandım. Lakin ne aş pişirdim, ne iş gördüm, dünden yeterince iş görüp bugünü Cevriye ve Tevriye'nin istirahatine ayırmıştım, uyanmam tamamen uykumun kaçmasındandı. Yatağın içinde iki döndüm, baktım uyku tutmuyor kalktım. Yüzümü yıkayıp mutfağa yöneldim, pencereden yağmurlu bir zemin, bulutlu bir hava ve aydınlanmak üzere olan bir gökyüzü gördüm.  "Altındağ gökleri kümülüslü, Karanfil Sokağı'nda gün açmış mıdır?" diyerek Ahmed Arif'i andım. Altındağ kümülüslü müydü bilmem ama bizim buraların nimbüslü olduğu kesin, yağdı yağacak gibi duruyordu. Hava da sanırsın kış, çorapları geçirdim ayağıma, üstümde uzun kollu, uzun paçalı kışlık pijama, gelen Haziran değil Kasım sanırsın. Çay koydum, kendime bir tabak hazırlayıp Uçan Süpürge filmlerinden birini izlemek için ekran başına geçtim. İstanbul Film Festivali'nin neredeyse tüm filmlerini online olarak izledikten sonra sıra Uçan Süpürge Kadın Filmleri Festivali'ne geldi. Sinemaya gidemiyoruz madem, filmler ayağımıza gelsin. "My Wonderful Wanda", "Rosa'nın Düğünü", "Asi Nehir" ve "DNA"yı izledim şimdiye kadar, hepsi de çok güzeldi. Bugün sırada "Azap" vardı, açtım başladım izlemeye ama film o kadar karanlık ki bazen ekran simsiyah oluyor, filmin arıza yaptığını sanıyordum, konuyu da bir türlü kavrayamadım. Kayıp bir büyükanne var, kızı ve torunu onu aramaya geliyorlar, yaşlı kadın Alzheimer'li ve sanırım biraz da iyi saatte olsunlara karışmış, ürpertti beni sabahın köründe, bir yandan da yatakta gelmeyen uykum aynı sinemadaki gibi beni esnetmeye başladı. Durdurdum filmi gidip yattım.

İkinci kez uyandığımda saat dokuz olmuştu. Aynı pencereden tekrar baktığımda yağan yağmuru ve arka cephedeki çirkin manzarayı güzelleştiren yağmurda yıkanmış ağaçları gördüm.

Normalde arka cephenin manzarası istinat duvarı, kömürlükler, otopark ve duvarın üstünden görünen üstüste yığılı estetikten uzak apartmanlardan ibaret. Ama zamanında kim kömürlüklerin üstündeki seti toprakla doldurup bu ağaçları dikti bilmiyorum ya da hudayinabit mi büyüdü, o konuda da bir şey diyemeyeceğim. Ben beni bildim bileli bu ağaçlar var. Bir deli incir, biri yetişkin, diğerleri yavru kokarağaçlar ve güpgüzel bir çam. Yeşil olan her şey en çirkin manzarayı bile güzelleştiriyor. Hele kışın kar yağıp üzerlerini örtünce manzaramız Uludağ'ı aratmıyor desem yalan olmaz (evet biraz abartmış olabilirim 😃). Kokarağaç (ya da aylandız) deyip geçmeyin, burnunuza tutmadığınız sürece sarı ya da kırmızı açan çiçekleriyle bence pek estetik, üstelik pek de kalenderdir. Ankara'da da adım başı rastlayabilirsiniz. 

Filme kaldığım yerden devam etmeye niyet ettim ama sabahkinden pek farklı gelmedi. Caydım izlemekten, kitabımı aldım elime, çekildim köşeme. Haziran ayının ilk kitabı "Bizim Zamanımız". Sinem Sal'ın esprili ve zeki bir edebi dili var, güzel gidiyor. Sonra zil çaldı, kargo geldi, aynı sipariş üç ayrı paketle ulaştı, teşekkürler Babil, madem aynı gün gelecekti hepsini tek paket yapsaydınız ya. Balkona atıp açtım, sonra da artık eskisi kadar abartmasam da biraz havalansınlar diye odalardan birine istirahate etmeleri için bıraktım. Ne sipariş ettim pek hatırlamıyorum, hatta bakmadım bile aklımı çelmesin elimdeki bitmeden diye ama "Hakim'in Yolculuğu"nin 3. cildi ve Murathan Mungan'ın yeni derleme kitabı "Aile Albümü" var, kesin bilgi 😊

Öğleden sonra öyle bir gökgürültülü sağnak yağış başladı ki kendimi Antalya'da sandım. Şu anda sakin, ara sıra güneş çıksa da bulutların arkasında kayboluyor genellikle. Yazın başı böyle olursa sonu nasıl olur bakalım, hoş pandemiden bahar gördük mü ki, yaz görelim. Ya kısmet, aşılamada yeni yaş grubu başlamış, kardeşim randevu aldı, çok sevindim. DSÖ'de bizim aşıyı tanımış, Sinovac ekibine müjde 😃

Bitirmeden Şenlik Blog'da bir yazım yayınlandı bugün, okumak isterseniz link aşağıda, kalın sağlıcakla.

Şenlik