ZAMAN TÜNELİNDE

Sabah şişmiş, kızarmış, çapaklanmış bir sol göz ve bir tutam hüzünle uyandım. Diş ağrımsa yokolmuştu. Artık yatarken aldığım kuvvetli ağrı kesici midir sebep yoksa kendiliğinden mi geçti bilmiyorum, bu saate kadar sesi çıkmadığına göre ağrı kesicinin bu işte fazla bir rolü olmasa gerek. Gözüme gelince; bahar polenlerini, tozlarını ve mikroplarını toplayarak sıkı bir tekme attı anlaşılan. Hüznümün gözümle alakası yok, gözümün de hüznümle. Hüzün doğaçlama gelişti, hani olur ya bazen sebepsiz çıkıverir bir yerlerden "Cee" der, bu da öyle oldu işte.

Normalde ben onun "Cee" diyen dilini koparıp arkasına da baharın gözüme attığı tekmenin daha kuvvetlisini sallayarak defederdim ama dolaplarda birşey ararken elime geçen bu kutu hüznümü şımarttı. 20 yılı aşmış bir sürecin uzun zamandır aklımdan çıkmış birikimlerine rastlayıverdim; kartlar, kartvizitler, mektuplar, notlar, bazı eski belgeler. Döktüm önüme tek tek elden geçirdim.

Ençok anneannemden gelen bayram kartları ve babamın güzel el yazısıyla yazdığı kutlama sözcüklerinin altındaki ibare tetikledi hüznümü: "Anneniz ve babanız". Bir zamanlar birlikte kutluyorlarmış.

Anneannem her yılbaşı, her bayram öncesi şaşmaz bir düzenle kumlu gri pardesüsünü sırtına giyer, PTT binasının önünde açılan tebrik kartı tezgahlarına gidip eşe-dosta yollayacağı kartları seçerdi. Sonra da okuma-yazma bilmediğinden beni yanına oturtur, önce yollayacağı kişilerin bir listesini yaptırır, ardından da kutlama sözcüklerini söyleyip kartların arkasını ve zarfları yazdırırdı. Postaya verme işini de yine bizzat kendi yapardı. Ben evlendikten sonra bu görevi kızkardeş devraldı, nitekim evde bulduğum, üzerinde Kâbe resmi bulunan kartın arkasındaki "Sevgili torunlarım" diye başlayan sözcükleri de o yazmış. Ölene kadar hiç aksatmadı bu alışkanlığını, keşke ondan gelen bütün kartları saklayabilseymişim.

Kimileri de güldürdü beni, hüzün bulutları biraz dağıldı böylece. Bir öğrencimden gelen, hiç sevmediğimi bildiğinden inat olsun diye gönderilmiş, üzerinde eli yanağında bir Ferdi Tayfur fotoğrafı olan kart mesela. Kızkardeşten gelenler de çok eğlenceliydi. Yıllar sonra bir bankada işlem yaptırıp çıkarken arkamdan koşarak gelip "Hocam" diye boynuma sarılan eski bir öğrencimin üniversiteye başladığında yolladığı kart da duruyormuş, sınıfımın en yaramazlarından birinin mezun olduktan sonra Öğretmenler Günü'nde yolladığı mektup da. Kısacası 20 yıllık bir zaman tünelinde dolaştım durdum öğle sonrası. Sonra kalkıp toparladım, tıktım kutunun içine ne varsa gerisingeri, içimde hüzünle karışık bir sevinçle kaldırdım yerine. Gidip aynaya baktım, kanı biraz dağılmış, şişliği hafiflemiş göz neler görmüş neler dedim. Şükrettim gördüklerine...