ANLIK MUTLULUKLAR

Perde yıkamak ve cam silmek gibi hiç hazetmediğim domestik işlerle uğraştıktan sonra günü kurtaran aşağıdaki görüntüler oldu.


Bunlar dün gece girdi bizim mutfağa. Emekli olduktan sonra bilhassa eşimin büyük bir çabayla uğraştığı Antalya yakınlarındaki bahçemizin ürünleri. Bazısı komik denecek görüntüde ve miktarda da olsa bizi mutlu etmeye yetti. Ortadaki 2 adet (evet, yazıyla da yazıyorum iki adet) ceviz evvelki sene büyük uğraşlarla Kahramanmaraş'tan getirtilmiş, "Maraş 12" adı verilen, üzüm salkımı gibi meyveler veren yeni bir ceviz türünün bizim bahçede verdiği ilk ürün. Kuşlar kalanlarını halletmiş ama halletmese de en fazla 10-15 tane olacaktı. Henüz ergenlik çağında bile değil ağacımız, çocukluktan çıkmaya çalışıyor. O yüzden bu iki ceviz bizim için çok değerli. Aslında bahçede badem ağaçları dikili, henüz çok küçükler, ürün vermeye başlamadılar, sağ tarafta görülen bademler bahçede eskiden kalan 2 ağacın ürünü, dalından yeni kopmuş ve henüz kurumamışlar bile, insanı baştan çıkaracak kadar da lezzetliler. Tarhana ağacımız yok tabii ki bahçede, o akraba kontenjanından. Çok yeni yapılmış, o yüzden Tijen Hanım gibi serdim ben de kurutmak için. Akşama pişirip tadına bakacağız.

Yamuk yumuk olsa da karpuzumuzu prematüre doğmuş bebek gibi bastık bağrımıza. O da kuşlardan artakalan yegane ürün hemcinsleri arasında. Köy domatesleri ve bahçenin bir kıyıcığındaki ahlatın aşılanmasıyla meyve veren armutlar da yeni başlayan bahçe maceramızın ilk ganimetleri sayılabilir. Hepsi bir koliyi doldurmasa bile bizi mutlu etmeye yetti. Emek kutsal birşey çünkü, karşılığını alabilmek de çok tatmin edici oluyor.

İşte böyle Nazım, ben mutluluğun resmini yapamam ama fotoğrafını çekebilirim. Elimde kitabım, yanımda bir fincan kahve olduktan sonra da senaryosunu yazıp filme bile alabilirim.

Zaten ayrıntılar değil midir hayata renk katan?