GÜNLER GEÇERKEN / 29 OCAK

Yeterince uykumu almış olmalıyım ki sabahın 5'inde açılan gözümü tekrar kapanmaya ikna etmek mümkün olmadı. Yüzümü yıkayım da bir şeyler okurum ya da dinlerim diyerek kalktım, oda kapısını açmamla birlikte yoğun bir sucuk kokusu kapladı burnumun iç yüzeyini. Ortalık zifiri karanlık, evin yüzde 50'si zaten uykuda, üstelik hanede sucuk yok. E peki nereden bu koku? Muhtemel ki komşudan. Bizim evin yıllardır çözemediğim bir koku yansıtma ve çetrefilli baca sistemi var. Kendi dairemizdeki tüm baca deliklerini alçıpanla kapattırdık zamanında, ev havalansın diye mutfak balkonunun kapısı yaz-kış açık durur, alt komşumuz yılın büyük bir kısmını şehir hatta ülke dışında geçirdiği için evde değil. Pekala bu geceyarısı sucuğunun suçlusu kim? Yan dairelerden gelmeyeceğine göre ya yeni taşınan üst kat komşusu-pekala Kayserili olabilir-ya da ilk katta oturan, boğazına pek düşkün bizim yeğen. İyi de ta birinci kattan bizim evin içine, en çok da banyoya koku nasıl gelir sanki evde pişmişcesine, üst kattan alt kata koku iner mi o da ayrı bir mevzu. Bilemedim ama konunun müsebbibi kimse geceyarısı zıkkım yesin yahu. Bir keresinde dışardan eve geldim, kapIyı açtım nasıl bir kızarmış balık kokusu, "Yaşasın" dedim, "Kocam Bey balık almış, kızartmış bana sürpriz yapmış", ben bir duygulan, az daha ağlayacaktım, lakin mutfağa girdim boş, ne balık var, ne tava, ne de koca 😂 Kimbilir hangi komşunun balığı bana kaz, pardon sürpriz göründü 😀 Çözemedim meseleyi, aldım kitabımı girdim yatağa tekrar. Perdelerden hafif ışık sızarken de kalkıp kahvaltı hazırlığına başladım, sucuksuz tabii ki...

Sonunda evi her zamanki haline getirip öte beriyi de yerleştirdikten sonra bel ağrımla birlikte istirahatle geçirdim hafta sonunu. Biraz yağmur yağdı, yıkadığım çamaşırları ıslattı ama önemsemedim, hafta başından beri de ortalık pırıl pırıl güneşli, hava sıcaklığı 17-18 derece arasında değişiyor. Pazartesi günü kutlu doğum haftası etkinliklerini başlattım, arkadaşımın kızının eczanesinde ilk pastanın mumunu üfledim. Gerçi ilk sayılmaz, malum kısırdan pastamız vardı ve Ankara'da prova yapıp Umut'la birlikte üflemiştik. Dün de başka bir arkadaşla denize karşı yaptık kutlamayı, bu kez pasta yoktu, bira vardı. Güneş denizde oynaşırken biz de sohbetin dibine vurduk. Yalnız bu Antalya denizi niye bu kadar boş bilmem, belki 4 saat oturduk, toplamda bir polis motoru ve 3-4 balıkçı teknesinden başka araç geçmedi denizin üstünden. Babam böyle denizlere "Su çölü" derdi. Çareler ürettik, Konyaaltı-Lara arası feribot, Alanya-Antalya-Kemer arası deniz otobüsü projeleri geliştirdik ama geliştirmekle kaldı haliyle, uygulama yapma yetkimiz ve paramız yok 😃 Belki bütün bunlar işlese bu kez de deniz temiz kalmaz, plajlar işlevsiz hale gelir. Bilemedim dostlar ama kocaman suyu atıl kullandığımız kesin, balık bulmak bile dert sahil şehrinde. Neyse şu manzaraya bakmak da güzeldi, güneş öyle yoğundu ki Beydağları'nı net göremedik. 

Dün sabah beni duygulandıran bir sürpriz çaldı kapımı. Kargocu telefon etti, genelde gelen kargo hacimli değilse aşağıya bir çanta sarkıtıyorum ve içine konan paketi yukarı çekiyorum, zira asansör yok, merdiven yoruyor insanları. Çanta sallayım mı diye sorunca paket biraz büyük dedi, balkona çıkıp baktım sığacak gibi görününce paketi eski zaman teyzeleri gibi çantayla çektim yukarı. Ortaokul 1. sınıfta tesadüfen yanyana oturtulup bugüne kadar bağımızın kopmadığı bir arkadaşımdandı kargo. Ambalajı yırtınca bir vazo dolusu leylakla karşılaştım. Okul yıllarında da resme yeteneği olan arkadaşım gittiği resim kursunda işi iyice ilerletmiş ve bana doğum günü hediyesi olarak bu yağlıboya leylak tablosunu yapıp yollamış. Duygulandırdı beni ve mutlu etti. Hemen duvardaki arkadaşlarının yanına astım ve "İyi geçinin, didişmeyin" dedim 😊

Evet sevgili dostlar, haftaya böyle başladık, devamı daha güzel gelsin dilerim. Şimdi kuaför randevuma gidip çayır gibi uzayan saçlarımı boyatmam lazım.  Görüşmek üzere...