NEYE Mİ GÜLERİM? ÇELINÇ 21-22

Jet gibiyiz maşallah, üç haftaya baybay dedik bile kendimizi seveyim :) 21. günün sorusu şöyle:

-Sizi güldüren 5 kelime ya da söz öbeğini listeler misiniz?

Hem çok zor, hem çok kolay gülen biriyim ben. O nasıl şey demeyin, daha önce de yazmıştım komedi filmleri falan pek güldürmez beni ama bazen yerinde ve zekice söylenmiş tek bir kelimeye dakikalarca gülebilirim. Fiks güldüğüm şeyler de var tabii, ah anneannem. Keyfi yerindeyken şurup gibiydi, sinirliyken de zehir :) Sağlığında istisnasız her olaya kullandığı standart sözcükleri vardı, o sıralarken ben, daha doğrusu ailecek biz gülerdik. Benim en çok güldüklerim şunlardı mesela:

-Angaldan zangal çıkarma.

Şimdi bu lafı ne zaman duysam kıkırdamaya başlarım. "Angal" ne arkadaş, peki "zangal" ne? Uzun araştırmalar sonucu "zangal"ın kavga anlamına geldiğini öğrendim lakin "angal" ne hala çözebilmiş değilim. Deyimin kullanılma durumuna dayanarak basit olay, küçük bir şey anlamına gelebileceğini tahmin ediyorum ama ben "angal" ve "zangal"ı birarada duyunca Lorel'le Hardy, Nokta ile Virgül gibi tipler aklıma geliyor, ha bir de mangal yakılsın et falan yiyelim istiyorum :)

-Hasta gavurun Ankara'ya gitmesi.

Anneannem ve annem genellikle bu deyimi benim ve kardeşim için kullanırladı. Bir işi ağırdan alarak ve gönülsüzce yaptık mı anında yapıştırırlardı: "Hasta gavurun Ankara'ya gittiği gibi yapma, doğru dürüst yap". Yav bak yine gülüyorum şimdi, gavur hasta olunca niye gönülsüz ve ağır iş yapıyor, ayrıca başka yerde hastane yok mu, niye Ankara'ya gidiyor, tövbe estağfurullah :)

-B.k yediğinden Bor'a gitmek, Kemerhisar'dan geri dönmek.

Bu bir Niğde deyimidir ve beceremeyeceği bir işe kalkışmak anlamında kullanılır. Deyim zaten yeterince komikken kızkardeşim bunu bir de dramatize eder ve beni gülmekten yerlere yapıştırırdı. 

-Gel bana bir ayak, geleyim sana iki ayak

 Kör Allah'a ne kadar bakarsa Allah da köre o kadar bakar.

Beni sevenin bendesiyim, beni sevmeyenin ben nesiyim.

 Öl benim için, hasta olayım senin için.

Anneannem kendisine nankörlük yapıldığını hissettiği an bu dört cümleyi ardarda sıralardı, ne eksik, ne fazla. Beni güldüren söylediklerinden ziyade sonuncudaki yanlışlık olurdu. Nasıl öğrenip ezberlediyse aklında öyle kalmış, "Hasta ol benim için, öleyim senin için" diyeceğine karşıdakini öldürüp kendi hasta olacak, iyi valla :)

Ve son olarak ne zaman duysam güldüğüm kısacık bir Laz fıkrası:

Temel yolda senet bulmuş, ödemiş. 

Ve bu beştaş oynayan hatun da yukarıdaki sözlerin kaynağı olan anneannem. Ruhu şad olsun...

Gelelim 22. soruya, tesadüfe bak ki 22 anneannemin ölene kadar ikamet ettiği, balkonunda esen yele karşı oturup "es kara bağrıma es" dediği dairenin numarası. İşte soru geliyor:

-Sahip olduğunuz en kıymetli şey nedir? Neden kıymetli?

Efendim,  elbette ki fındık büyüklüğündeki tek taş pırlanta yüzüğüm, sebebi de on yüz milyon bin lira olması, dersem inanmayın :) Öyle maddi değeri yüksek olan bir şeyim yok zaten, en kıymetli diyebileceğim şey kitaplarımdır, bir de fotoğraf albümlerim. Yıllardır dantel örer gibi ince ince biriktirdim o kitapları, baktıkça mutlu oluyorum. "Neden kıymetli?"nin cevabını kitapseverler anlar, sevmeyene de anlatamam zaten. 

Haydi gittim ben, anneannemi hatırlayınca hafiften efkar yaptım...