KRİTİK

Dün akşam tüm yorgunluğumla TV başında yaprak sararken Altın Portakal'ın kapanış törenini izledim canlı yayında. Ulusal Yarışma'ya katılmış filmlerin hiçbirini izlemediğim için verilen ödüller bana bir şey ifade etmedi, lakin Uluslararası Yarışma'da birincilik portakalını "36" filminin yediğini görünce özenle sardığım yaprak elimden düştü. İzlediğim filmlerden biri ve en sıkıcısıydı. Deneysel bir çalışmaydı sonuçta; bir ilk film, oyuncuların ilk rol tecrübesi ve durağan bir yapımdı. Analog fotoğraf filmlerinin 36'lık olmasından yola çıkılmış 36 kısa sahneden oluşuyordu ve hem hareket, hem diyalog çok azdı. Verilmek istenen mesaj da "ne kadar fotoğraf çekerseniz çekin hatırladığınız hafızanızda kalandır" şeklindeydi. Film sonrası salonda bulunan oyuncularla bir söyleşi yapılmıştı, izleyenlerin çoğunun görüşü de filmin durağan ve sıkıcı olduğu yönündeydi. Lakin jüri farklı düşünmüş olmalı ki çok daha güzel filmler izlemiş olmamıza rağmen ödül buna gitti. Eh onlar da sinemacı gözüyle değerlendirip bir nevi teşvik etmek istediler gençleri sanırım ama halk için yapılmayan film de biraz havada kalıyor sanki. Her neyse ben kişisel portakalımı-yarışmaya katılmış katılmamış ayırmadan- Asghar Farhadi'nin "Geçmiş"ine, en iyi ilk film ödülünü "Arkadaşlar Arasında"ya, en iyi kadın oyuncu portakalını Nazan Kesal'a, en iyi erkek oyuncu portakalını "Omar" filminin sevimli Omar'ına, en kanlı kasap portakalını da Kim Ki Duk'a takdim ettim. Afiyetle yesinler. Kendime de "Yılın İzleyicisi" portakalını uygun gördüm, itiraz edebilirsiniz ama hiç derdim değil, jüri ben değil miyim istediğime veririm :)

Şimdi bu defteri kapatıp bayram moduna geçme, çocuklarla keyif çatma, yiyip-içme, gezip tozma zamanıdır. Hâlâ dinlenemedim esasen, tembellik hakkımı bayram sonrası için saklı tutuyorum. Haydi şimdilik kalın sağlıcakla...