PARK, SEMAVER, AĞAÇ, ÇİÇEK, KEDİ, SİNEMA, FALAN FİLAN...

Uzun mu uzun bir yürüyüş yaptık evvelsigün. Epeydir unuttuğumuz ve özlediğimiz Antalya'yı hatırlamak ister gibi kilometrelerce yürüdük, öyle ki eve döndüğümde bacaklarımdaki her bir kas ağrıyordu ama çok keyifli bir yürüyüştü. Bize deniz, palmiyeler, güneşli bir hava ve yol boyu gördüğümüz onlarca kedi eşlik etti. Yorulduğumuzu hissettiğimizde ise Kır Bahçesi'ne yerleşip denize karşı semaverle gelen çaylarımızı yudumladık.

 

Bu zenci geçen bahar burada gördüğümüz yavruların bu bahar doğan yavrusu olsa gerek. Bunun gibi birkaç tanesi dolaşıp duruyordu ortalıkta. Arkadaşımız gayet yakışıklı ve sportif görünümlü ama bunun bir kardeşi vardı ki evlere şenlik. Kedi desen kediye benzemiyor, fare desen fare değil, suratı bildiğin yarasa, resmen tırstım yavrudan. Neyse ki hayli cool birşeydi de o da bize yüz vermedi, pembecik diliyle yalanıp tüylerini parlatmakla meşgul oldu ama nafile pek çirkindi pek:))

 

Bugünkü icraatim ise "Behzat Ç. Seni Kalbime Gömdüm" filmini izlemek idi. Dizi epeydir tatilde, özlemişiz ekibi. Amirim ödül almaya Altın Portakal'a da gelememişti, hasret giderdik kendisiyle. Gerçi dizinin sıcaklığı ve doğallığını bulamadım filmde ama yine de güzeldi. "Her Temas İz Bırakır" ve "Son Hafriyat"ı daha Emrah Serbes  bu kadar tanınmamışken okumuş ve çok sevmiştim, tabii bunda konunun Ankara'da geçmesinin de payı vardı. Dizi beklediğimin üstünde iyi olunca da sıkı "Behzat"çılardan olup çıktım. Film benim şehrimde geçiyordu bir kere, her sahnesi aşina idi, sonra ekip; zaten çok güzel oynuyorlardı, bu filmde de aynı şekilde devam etmiş. Sadece Cansu Dere'yi oturtamadım bir yere, oldum olası hiçbir filmde oturtamam zaten o değişmeyen yüz ifadesinden dolayı. Lakin filmin bir starı vardı ki bence o Kolsuz Ahmet'i canlandıran Hakan Boyav idi, sırf bu nedenle bile gidilebilir  filme.

Evet bugünü böyle sonlandırdık. Yarın Cumhuriyet Bayramı hepimize şimdiden kutlu olsun, nice yaşlara erişsin...