BİR YÜRÜYÜŞ EYLEYELİM*

2 saatlik bir yürüyüşten az önce döndüm. Ankara'da hava kapalı, karanlık ve serin. Yağmur geldim geliyorum diyor ama bütün bunlara rağmen benim yürüyüşüm keyifliydi. 2 saatlik sürenin 1,5 saati tempolu yürüyüşle, yarım saati ise sergi gezmek ve alışverişle tamamlandı. Yukarıdaki fotoğraf "Sonbahar Biterken Ankara Parkları" serisinden efendim, Abdi ipekçi Parkı, tıklayıp büyütürseniz parkımıza sonbaharın kattığı güzelliği daha iyi görebilirsiniz. O atkestanesi ağacının altındaki ada benim öğrenciliğimde çok şirin bir çay bahçesiydi, güzel anılarım vardır orada, şimdi bomboş duruyor, keşke tekrar açılsa öyle bir yer.

İki sergi gezdim yürüyüş rotamın üstünde olan, ilki Çankaya Belediyesi'ne ait Galeri Kara'da açılmış olan Diana Blok ve Gabrielle Le Roux'un fotoğraf ve desenlerinden oluşan "Bizim Aracılığımızla Görmek" ve "Afrikalı, Gururlu ve Transgender" isimli sergiydi. Her iki sanatçının da insan hakları, ayrımcılık, feminizm ve cinsel kimlik farklılıkları konusunda çalışmaları var, sergi de cinsel kimlik farklılıklarını ele alan fotoğraf ve desenlerden oluşuyordu ve bu açıdan oldukça ilginçti.

İkinci sergi Ankara'nın çok sevdiğim eski binalarından birinde, eski Milli Eğitim Bakanlarından Mustafa Necati evinin restore edilmesiyle oluşturulan Mustafa Necati Kültür Evi'nde açılmış olan Sema Gürsoy'a ait "Keçe Tasarım Sergisi" idi. Çok beğendiğim çalışmalar gördüm özellikle lale ve gül desenli panolar harikaydı. Fotoğraf çekme arzuma sergi sahibi sıcak bakmadığı için fotoğraf ekleyemedim oysa Nedukcuğum senin için birşeyler çekmek isterdim doğrusu.

Yol boyunca çok eğlendim ben, bir sürü değişik şey görüp farkettim. Karşımdan gelen sarışın ve çok şık hanımın boynundaki turkuaz taşından yapılmış lale formlu kolyede gözüm kaldı mesela. Tuna Caddesi'ne açılan sokakların bu kadar sakin, bu kadar "çılgın kalabalıktan uzak", bu kadar eski Ankara gibi kalabilmiş olmasına şaştım. Yanyana dizilmiş simit ve dürüm saraylarına ve orada oturmuş en ucuzundan karın doyurup vakit dolduran 657'den emekli kral ve kraliçelere bakıp hüzünle gülümsedim. Simit gibi en halk tipi, en ucuz yiyeceğin sunulduğu bir mekan neden "Saray" olarak adlandırılır acaba, bir nevi aşağılık kompleksi mi? Bu bana hep şirin mi şirin, tombul, hamarat, kalender, anaç bir ev hanımının süslenip püslenip büyük bir şirketin genel müdürü yapılması gibi gelir hep, öyle iğreti, öyle saçma. Neyimiz saçma değil ki zaten. Sonra türkü barlardan süzülen enfes bir melodiye kulak kabarttım "Gönül Dağı'nı çalıyordu içerde biri kulağıma kaval gibi gelen nefesli bir çalgıyla. Yüksel Caddesi yine kalabalıktı, rengarenk şallar, deri cüzdanlar, eski kitaplar, ev yapımı mumlar satılan tezgahlar müşteri bekliyordu. Çiçekçilerin yanından geçerken burnuma sümbül kokusu çarptı ve birden çok sevindim. Bahara ne kalmıştı şurada, topu topu koskoca bir kış:)

* "Bir yürüyüş eyleyelim" Pir Sultan Abdal'ın "Gelin Canlar Bir Olalım" deyişinden bir dize. Belki hatırlayanınız vardır, Küçük Ağa dizisinde Çolak Tahir'in diline takılmış bir türküydü ama o "Bir yürüyüş eyleyelim" dizesini "Bir gülü düş eyleyelim" şeklinde hatırlardı hep.