ÇELINÇ 9

Bugün anlatacak pek ilginç bir şey yok, sabah şakırtılı bir yağmurla başlayan gün güneşle devam etmekte. Sol yanımdaki sehpada duran nergisler henüz ömürlerinin 3. gününde olmalarına rağmen bozulmaya yüz tutmuşlar, sıcağı sevmiyor bu arkadaşlar, ısıtmasız odalardan birinde bıraksam iyiymiş ama o zamanda ne görecek, ne de kokusunu duyacaktım. Kendilerini adı "köylü pazarı"olan mahalle arası bir mekandan çok üşümüş bir teyzeden almıştık. O kadar üşümüştü ki para üstünü bile yanlış verdi, farketmesek üste para alacaktık. Bir vazo dolusu da hüsnüyusuf var arkamdaki masada, onları da bana "kızcağızım" diye hitap eden ve gururla köy enstitüsü mezunu olduğunu söyleyen pek konuşkan bir amcadan aldık. "Kızcağızım" demesine gülecektim ama tevellüdünü duyunca hak verdim. Mahallemizin pazarı taşındı taşınalı pazara gitmiyordum, dolayısıyla da vazolarım eskisi kadar dolmuyordu. Üşümüş teyzeyle, köy enstitülü amcaya başvuracağım bundan sonra 😃

Gelelim çelıncımızın 9. sorusuna:

-Göç etmek zorunda kalsan hangi ülkeye giderdin?

Öncelikle göç etmemek için direnirdim. Alışkanlıklarına benim kadar bağlı biri için sıkıntılı bir süreç göç. Ama hayat bu, ne yapacağı belli olmuyor. Zorunluluk nedeniyle gitsem pek seçme hakkım olmazdı sanırım ama keyfime bırakılırsa tercihimi İtalya'dan ve de özellikle Floransa'dan yana kullanırdım. En azından ay evim, ay eşim dostum, ay memleketim diye zırlarken iki sanat eseri, heykel, çeşme, müze, köprü falan görür, ağzım açık aval aval bakarken de unuturdum derdimi kederimi.

Ben sırf şu eldeki damarları bile gün boyu inceleyebilirim. Zaten şehirdeki tüm heykeller bittiğinde ömür de biter :)