YAĞMURLU PAZARTESİ

Bir gün içinde 4 mevsimi yaşayarak Nisan ayını eda etmekteyiz Elhamdülillah. Kah güneş çıkıyor "oh yaz geldi" diyoruz, kah hava ılıyor, etraftaki çiçek açmış ağaçları da görünce "nihayet bahar başladı" demeye kalmıyor gökyüzü kararıyor, bir fırtına bir yağmur "amanın kış daha gitmemiş" diye söylenerek kaçacak delik arıyoruz. Mevsim bu, ne yapacağı belli olmaz, bekleyeceğiz keyfi ne zaman isterse teşrif edecek. Elden gelen başka birşey yok. 

Sabah güne sakarlıkla başladım, cam bir kaseyle vedalaştıktan sonra bilin bakalım nereye gittim? "Diş hekimine" diyenler parmak kaldırsın. Tamam tamam bildiniz, indirebilirsiniz parmakları. Neyse ki bu defa işim çok sürmedi, üç-beş  rahatsız eden yükseklik tornalandıktan sonra haftabaşına kadar deneme sürüşüne devam etmeye karar verdik ve eve döndüm. Yolda arkamdan cep telefonuyla konuşarak gelen genç kızın anlattıklarından bir roman yazmayı düşünüyorum. Sevgilisini, sevgilisinin nasıl uçan balonların üstüne yazarak kendisine evlenme teklif ettiğini, ardından maytaplar patlattığını, sonra yüzük verdiğini, "evet" dedikten sonra ailesiyle tanıştırmaya götürdüğünü, babasıyla çok iyi anlaştıklarını, hatta okey oynadıklarını ve daha neler neler öğrendim. Neden insanların özel hayatları benim kulağıma kulağıma dolar, acaba kızın telefonda bunca bağırarak konuşması mutluluktan mıydı, yoksa alışkanlık mı? Hasılı hangi sebeple olursa olsun hakkında epey malumat sahibi oldum.

Eve tam zamanında girmişim, 10 dakika sonra gökyüzünde kıyametler koptu; yağmur, şimşek, gökgürültüsü. Bulutlar adeta yere indi, evin önündeki koskoca cadde  ırmak olup aktı, bense  dışarda ortalık birbirine girerken tüm hamaratlığımla temizlik yaptım, yaparken de kendimle gurur duydum. Bir ara dışarı baktığımda yağmur durmuş, ırmak kurumuş, hava da nisbeten açılmıştı ama yarına ne olur bilemeyeceğim.

İşlerimi bitirince yenilerde takıldığım "Büyülü bohça" serisinin "chai" çeşidini demleyip kitabımın başına geçtim. Mehmet Murat Somer'in son kitabı "Üç Pastoral ve Pastorize Tablo" yu okuyorum, hatta bitirmek üzereyim. M. Murat Somer'i ve onun travesti dedektif "Burçak Veral"ın kahramanı olduğu "Hop çiki ya ya" polisiyelerini çok severim. Bu kitabı da aynı türden bir polisiye olduğu düşüncesiyle almıştım ama tamamen farklı çıktı, yazarın tarzının çok dışında bir kitap bu. Ege, Karadeniz ve İç Anadolu'daki üç köyde geçen olayları ve kişileri konu almış. Okudukça geçmişte olup bitmiş bazı olayları anımsamaya başlıyorsunuz; imam olan kocasından boşanıp şarkıcı olan Sevtap Çetinkale'yi, bir kına gecesinde tüp patlaması sonucu o evde bulunan tüm kadınların öldüğü faciayı satırlar arasında bulmanız mümkün. Kolay okunan, keyifli, bazen güldürüp bazen düşündüren bir kitap, en az polisiyeleri kadar sevdim.

En bugünlük bu kadar yeter. Yarına çok özel, çok önemli bir konuğum var. Tafsilat bir dahaki yazıya, kalın sağlıcakla...

Bu şarkı da günün anlam ve önemine binaen eklenmiştir efendim, iyi dinlemeler: Nisan Yağmuru