HAYATIN GÜZEL SÜRPRİZLERİ / 23 AĞUSTOS

Benim hafıza yaşa bağlı olarak hafiften körelmeye başlasa da yine de cami yıkılsa da mihrap yerinde dedikleri cinsten, şuraya bir nazar boncuğu bırakayım her ihtimale karşı 🧿 Kimi zaman öyle gereksiz şeyleri hatırlıyorum ki beynimi bu kadar alakasız şeyle doldurduğum için kendime kızıyorum ama bu da sanırım bir yaradılış özelliği, umarım böyle devam eder.

Yıllardır bir ilkokul arkadaşımı arar dururum, kendisiyle kısa bir süre çok yakın arkadaş olmuştuk, sonra o babasının tayini nedeniyle okuldan ayrılmış, bir daha da haber alamamıştım. Bilenler bilir, çocukluğum ve ilk gençliğim Ankara Yenimahalle'de geçti, semtin en güzel, mahallelilik kavramının gerçek anlamıyla yaşandığı zamanlarıydı, haliyle sadece benim değil, orada yaşayanların da özlemle andıkları yıllardı denebilir. Sosyal medyanın çeşitlenmesi ile Facebook'da bir Yenimahalle Grubu oluşturuldu ve o sayede pek çok eski arkadaşımızı bulma imkanımız oldu. Mezun olduğumuz okulların da grupları vardı. İlkokul grubunda herkes benim zamanımın öğretmenlerinden bahsedip dururdu ama bir türlü benim sınıfımda okuyan bir kişiye denk gelememiştim. Bunda sanırım öğretmenimizin yaş haddinden bizi mezun edip emekliye ayrılmasının, haliyle eski öğrencilerinin de yaşlarının kemale ermesinin payı vardı. Nihayet bir gün ilkokuldaki bir toplu fotoğrafımın altına bir not düşüldü. Öğretmenimizin adını anıyor ve ne yazık ki ilkokul öğrenimini onunla tamamlayamadığından söz ediyordu. İsme baktım, bildik biri değil, hatta belli ki takma bir isim. Benim antenler titredi ve bu yıllardır aradığım kişi olabilir mi mesajını beyin hücrelerime postaladı. Dayanamadım ve gidip yorumun altına "İsminiz ....... mı?" yazdım. Bir süre cevap gelmedi, ben de unuttum, o ara eşimin sağlık sorunları da gündemdeydi kafamın içi başka soru işaretleriyle doluydu. Derken o sıralarda bir arkadaşlık isteği aldım Facebook'dan. Takma bir isimli bir kişiden geliyordu, hiç düşünmeden reddettim. Aradan birkaç saat geçince jetonum "Triling" diye yerleşti yerine, bu benim "Falanca mısınız?" diye sorduğum kişiydi ve belli ki oydu, o nedenle istek yollamıştı. Hemen bir mesaj döşendim, profillerimiz kilitli olduğu için istek konusunda bir süre debelendik ve sonunda arkadaş olmayı başardık, arkasından da mesajlarla anlaşıldı ki gerçekten benim yıllardır aradığım kişi imiş. Ve filmlerde olabilecek bir tesadüf ve buluşma gerçekleşti böylece. Telefonlaştık ve Çarşamba günü de buluştuk. Son görüşmemizle arada adeta bir ömür var, ne tuhaf. Yolda görsek yanından geçer gideriz ama biz başardık. 2-3 saate bir ömür sığdırıp hiç durmadan konuştuk, neler neler hatırladık. Bu da bu yılın sürprizi oldu benim için, yeni ve güzel sürprizler için de hazırım ey hayat, gönder gelsin 😊

Bu hafta hatırı sayılır sıcaklar tüm planlarımızı altüst etti, güya bugün günübirlik Konya yapacaktık YHT ile, bu sıcakta ne işimiz var, beynimizi eriteceğiz deyip vaz geçtik. Açık biletlerimiz bu kadar sıcak olmayan bir günde kullanılmak üzere bizi bekliyor.

Geçen ay epey kitap okudum diye sevinirken bu ay yine düşürdüm çıtayı. Elime aldığım iki kitap esasen iyi edebiyat olmasına rağmen o kadar maskulen kitaplardı ki bir süre sonra yetti erkekliğiniz diyerek elimden fırlatmak istedim. Nihayet bugün elime Vüsat O. Bener ve Erhan Bener kardeşlerin Tarih Vakfı'nın bir projesi nedeniyle yaptıkları söyleşiyi konu alan bir kitaba başladım da "Oh be!" dedim, "dünya varmış".

Bu hafta büyük sürpriziyle böyle geçti. Epeydir film izlemedim, sıcak falan demeden gidip bir film bulayım Mubi'den, ödediğim parayı amorti edeyim. Hafta sonunuz güzel geçsin dostlar...

Fotoğraf geçen hafta sonundan, Botanik Parkı'ndan. Ne idüğü belirsiz bir ağacın kırmızı meyveleri, bilen varsa yazsın ismini 😊