BİR TATLI HUZUR

Seçimin öncesinde ve sonrasında çoğumuzun yaşadığı ve ikinci tur oylanıp sonuçlar belli olana kadar yaşanacak stresten çorbaya dönen kafamı ve ruhumu sakinleştirmek için bugün gençlerin deyimiyle kendimi "Date"e çıkardım 😀 Belli mi olur, anlaşırsak belki birlikte yaşamayı teklif ederim kendime 😜 İşin özü öneriyi başkalarına da yaptım ama reddedildim, ben de "Caanım kendim" diyerek kitabımı alıp yola düştüm. 

Sabah bir açıp bir kapatan hava öğleden sonra güneşi parıldatmaya başladı, terletecek kadar da sıcaklığa ulaştı. Parkta bir tur atıp, sonrasında en sevdiğim cafede oturup kahvemi içerek kitap okumaktı niyetim. Öyle de yaptım. Yol üstündeki tavuk dönercinin önünden geçerken telefonla konuşan bir gencin söylediklerine takıldım: "Oraya gelirsem ısırırım bak!". Amanın evlerden ırak, kimi ısırmayı planlıyordu bilmem ama dönüp "Hoşt" demek geldi içimden 😊Park sanırım en güzel zamanlarından birini yaşıyordu, yürüyüşü sonraya bırakıp Hint leylaklarını koklayarak cafeye yöneldim ve denize bakan bir masaya oturup kahvemi sipariş ettim. 

Deniz durgun, balıksırtı bir kumaş gibi hafiften kıpırtılıydı. Arada bir geçen sürat tekneleri tarafından yırtılınca içimden Dalgacı Mahmut'u çağırmak geçiyordu dikmesi için.

Bey Dağları hafif puslu, cafe tenha, derinden gelen müzik sesini saymazsak sessizdi. En uç masada oturan kabarık kıvırcık saçlı genç arada coşup bağırarak konuşsa da kitabımı okumak ve kafamı dinlemek için gayet huzurlu bir ortam vardı. Ben de öyle yaptım, önce kahve, sonra çay eşliğinde yarıladım 107 sayfalık kitabımı. 

Uzun zamandır Demir Özlü okumamıştım, itiraf edeyim "Dalgalar"ı son YKY alışverişimde kargo ücreti ödememek için atmıştım sepete. Kitabın künyesinde roman yazsa da roman değil okuduğum şey. Yazarın oğlu, Tayland'lı gelini ve küçük torunu ile yaptığı Bangkok, Krabi ve Phuket seyahatinde yaşadıklarını okuyoruz, adeta konuşur gibi yazmış. Gündelik olayların arasına uzun yıllar ikamet ettiği Stockholm'u, ömrünün bir kısmını geçirdiği, annesinin yaşadığı İstanbul'u ve çocukken annesinin görevi nedeniyle bir süre kaldıkları Burdur'u da sıkıştırmış. Gezi yazılarına ilgimden mi, yoksa yazarın anlatımında kalbime dokunan bazı şeylerden mi bilmem kitabı sevdim ben. Oysa Goodreads'da biri yerin dibine batırmış, eh kitaplardan alınan zevk de göreceli bir şeydir.

Yazar kitabın giriş yazısında kendi seyahatlerinden 6 ay sonra Endonezya'daki deprem ve sonrasında Phuket'teki tsunami nedeniyle yedi bin kişinin ölümünden söz edip şöyle diyor: "Dalgalar o kıyıya da ölüm taşıdılar. Bu ölüm dalgaları sadece okyanusun dalgaları mıydılar, yoksa dünyada varoluşumuzun, içsel yaşam dediğimiz şeyin, bir acının, bizim için yaratılmamış bir doğanın sürekli çekilen ve yükselen, sonra da insanı içine alıp sürükleyen dalgaları mıydı bunlar?"

Kendimi biraz Antalya'da Falezler'in üstünde, biraz Tayland'da hissederek, arasıra inceden sızan bir yasemin kokusuyla okudum kitabı. Yaseminin kaynağını tesbit edemedim ama bir yerlerden çıkıp geldi, yazarın Tayland gezisine, benim cafe okumalarıma eşlik etti. 

Kitabı yarılayıp çayı-kahveyi bitirince, biraz da yan tarafımdaki masayı işgal eden eden aile giderek kalabalıklaşıp seslerini yükseltince hesabı istedim ve parkta yürüyüşe çıktım. Yürüyüşüme şunlar eşlik etti:

 

Stresle geçen günlere küçük bir mola verip Kalamış'tan olmasa da Atatürk Parkı'ndan bir tatlı huzur alarak ayrıldım...