BEBEKLER

 

Sunay Akın sağolsun, "bu kadıncağız kaç kez İstanbul'a geldi, bizim müzeyi gezmeye fırsat bulamadı, bu yıl da ya gelir ya gelemez" diye düşünmüş ve müzenin bir bölümünü ben göreyim diye Ankara'ya yollamış. Haliyle gidip gördüm, pek kapsamlı bir sergi değildi ama yukarıdakileri görmek bana yetti; çocukluk bebeklerim. O beşiğin içindeki zencinin beyaz olanı ve yanındaki daha küçük olanından onlarca eskitmiş biriyim. Gerçi bu standın üzerinde tarih olarak "Amerika-1900" yazıyor ama benim tevellüt o kadar da eski değil, demek ki Türkiye'ye daha sonra gelmiş.

Ortaokulun üçüncü sınıfına kadar bebeklerle oynamış biriyim, itiraf ediyorum:) Gerçi ilerleyen yıllarda bu bebeklerden kesilip elbise giydirilen kağıt bebeklere terfi etmiştim ama bu işin hakkını tam olarak verdiğimi kesinlikle söyleyebilirim, bugün gördüğüm oyuncak oda ve mutfak takımlarında da gözüm kalmadı desem yalan olur. Aaah ah, çocukken elime geçecekti bunlar. Ben zavallı kısıtlı imkanlarla evde bulduğum ceviz ağacından yapılma, çanta boyutundaki, bölmeli bir kutuyu bebeklerime ev yapar, kartondan yaptığım eşyalarla da bir güzel döşerdim (o kutu hala duruyor, ayakkabı boyaları ikamet ediyor şimdi içinde). Çeşit çeşit de elbise dikerdim, gelinlik dikip düğün bile yapmıştım, damat geline göre biraz daha cılız ve kısaydı ama olsun varsın, iyi bebekti, severdim kendisini:) Annemle az tartışmadık bu yüzden, o kadar yayılarak oynardım ki salon halısının üstünde adım atacak yer kalmazdı, okula giderken de öylece bırakmak isterdim, dönünce kaldığım yerden devam edeyim diye. Bugün bu bebekleri görünce çocukluğum çıktı geldi bir yerlerden, keşke bebeklerden bir-ikisi saklansaymış, ne kadar sevinirdim öyle olsaydı.

Oyuncaklı bir günü de savuşturduk, hepinize sevgiler yolluyorum...