HAFTANIN KİTAPLARI

Çok verimli bir hafta geçirdim okuma açısından, 4 kitabı okuyup tamamladım, birinde de hayli yol aldım. Kahve ve bizzat üretimim Beste patentli turunç-kahve likörüyle bitimini  kutladığım kitaplar sırasıyla şöyle:

-OLMAYAN/BAHRİ GÖRDEBAK: Genç bir yazarın ilk kitabı "Olmayan". Üniversite öğrencisi bir gencin hayata ve aşka bakışını, arkadaşlarıyla ilişkilerini, yazar olma yolundaki çabalarını konu alıyor. Otobiyografik özellikler taşıdığını ve bilhassa gençlerin ilgisini çekeceğini düşündüğüm kitap keyifle okunuyor. Dilerim yazar açısından devamı gelir. Küçük bir alıntı: 

"Belki yayınlanmamış bir yazar aslında bir yazardır ama yayınlanana kadar bunu kimseye söylemeye yetkisi yoktur. Yayınlanmak, yazar olduğunu söyleyebilme lisansıdır aslında."

-ZEVAL/NİHAN TAŞTEKİN: Polisiye tarzı kitaplarını çok sevdiğim Nihan Taştekin'in son romanı "Zeval"in İstanbul'un seçkin semtlerinden birindeki bir parkta sıradan bir günde işlenen cinayete şahit olan ve onu çözmeye azmeden iki arkadaşla park ve çevre sakinlerinin yaşamlarından izler taşıyan sürükleyici bir konusu var. Polisiye sevenlere tavsiye ederim. 

"Tanrılar canavar kullarını, analar cani oğullarını bağışlamamalı artık"
"Kimseler yoktu, sadece Patyus güneşin alnında, açık unutulmuş bir fermuar gibi müstehcen oturuyor ve sırıtıyordu; içi dışında, kayıtsız."

-MENEKŞELER ATLAR OBURLAR:  "Mino'nin Siyah Gülü" ile kalbimi fetheden Hüsnü Arkan'ın aslında ilk ama benim okuduğum ikinci kitabı "Menekşeler Atlar Oburlar". Yine küçük bir kasabada-yer yer İzmir'de-bir çiftlikte geçiyor. Küçük yaşta babasız kalmış bir gencin amcasının hoyratlığı, annesinin kırılganlığı, kadın akrabalarının şefkatli düşkünlüğü arasında geçen sorunlu hayatını anlatıyor. Akıcı, etkileyici bir kitap. Mino kadar olmasa da sevdim, sizin de seveceğinizi düşünüyorum:

"Sıralara oturmuş çocuklar kokulu silgilerle çocukluklarını silerlerdi. Ben de silerdim ama çoğu zaman kendimi yok etmeyi başaramazdım."
"Havaya saçılan üzüntü bulutlarından dökülen göz yaşlarının, başkalarının acılarını da ıslattığını ve harekete geçirdiğini yaşamım boyunca çok gördüm."
"Dışarda tarafsız kalamayacağım bir savaş sürüyordu; oburlarla gurmelerin savaşı. Yaşamın anlamı buydu."
"Amcam sözleşmeyi bozmuştu,. Bir menekşeye, bir ata dokunduğu gibi dokunmuştu."

-BEŞ PARASIZDIM VE KADIN ÇOK GÜZELDİ: Yine bir polisiye. Emekliye ayrılmak zorunda kalmış, dünya gençler satranç şampiyonu eski bir istihbarat görevlisini bir gün genç bir kadın arayıp bir yıldır kayıp olan babasını bulmasını ister.  Önce tereddüt eden kahramanımız kitabın kapağındaki cümleye istinaden işi üstlenir: "Beş parasızdım ve kadın çok güzeldi". Yer yer mantıksal boşluklar ve tutarsızlıklar saptasam da okunabilir bir kitap, tabii yine polisiyelerden hoşlananlar için, edebî açıdan pek birşey vaat etmediğini söylemeliyim.

"Evet, fena halde satranca benziyordu hayat...

Ve bir gün, bir trafik kazasıyla satrancın hayata asla benzemediğini öğrenecektim: Satranç adil bir oyundu, hayatsa adil değildi..."

Elimde okumaya devam ettiğim kitapsa "Tirza", henüz başlardayım ama iyi gidiyor. Hafta sonunuz güzel geçsin...