ŞARKILAR NEYİ SÖYLER?

"Şarkılar ve hikayeleri. Hani bazı şarkılar vardır, onları dinlediğinde mutlaka gözünde bir şeyler canlanır. Yaşanmışlıkların ya da tanıdığın birileriyle o kadar bağdaştırmışsındır ki ne zaman duysan hatırlarsın. Eskimez o şarkılar, özeldir. Bunların beş tanesini hikayesiyle yazıyoruz."

Bu mim sevgili Luna Sesi'nden geldi. Normalde mimlerle pek ilgim yoktur ama bu mimin konusunu pek sevdim, hemen yazacağım. Benim annem-hatta babam da-çok şarkı söylerdi küçüklüğümde. Tanıştığım ya da tanıştırıldığım ilk şarkıdır "Çıkar yücelerden haber sorarım". Annem beni uyuturken ninni niyetine söylermiş bunu, duyduğum anda dudağımı büzer, içimi çeke çeke ağlamaya başlar sonra da uyurmuşum. Ne kadar hassas bir young lady olacağım o zamandan belliymiş ama annemin beni ağlatma bahasına ninni olarak ısrarla bu şarkıyı seçmesi tuhaf. Ayakta sallandığım zamanları hatırlamıyorum tabii ama o kadar çok anlatıldı ki bu şarkıya gösterdiğim hezeyan, ne zaman işitsem Saimekadın'daki eve, 4-5 yaşıma, ergenliğinin başındaki haşarı dayımla çekişmelerimize dönerim. Ama benim için bir şarkı vardır ki kesinlikle annemdir: "Kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına". İncecik belli, permalı saçlı, çok genç annemdir, beni "ümidim, demidim, malım, mülküm, samur kürküm" diye seven annemdir, emprime elbiseler giyinip ince topuklarını tıkırdatarak anneannemle Niğdelilerin kabul günlerine giden annemdir, ovma çorbası pişiren annemdir, bana elbiseler diken annemdir, artık başka bir alemde olan annemdir:(

Sonra "Kız sen ne güzelsin, sana gençler tapacaklar" var. Cengiz Sokak'taki, en sevdiğim evimizin şarkısı. Dal gibi ince, Eşref Kolçak bıyıklı, dalgalı kahkülü gözlerine düşen, henüz otuzuna yeni gelmiş babamın dilinden düşürmediği şarkısı. Elörgüsü perdeli pencerelerimizin, o zamanlar orman sandığım küçücük bahçemizin, tepesine yumruk yemeden çalmayan siyah radyomuzun, ilkokula başladığım günün, kapı önündeki betonda oynadığım seksekin, evsahibimizin kızları; oyun ve okul yolu arkadaşlarım Aynur ve gencecik giden Ayşe'nin şarkısı.

Ve büyürken yavaş yavaş, "El Cordobes"; okuduğum okulun silme sarmaşık kaplı duvarları,  baharda o duvara açılan pencerelerden giren iğde çiçeği kokusu, hergün belirli saatte kaldırımdan ıslıkla El Cordobes'i çalarak geçen genç, şarkının muhatabı arkadaşımıza dönen başlar, onun kızaran yüzü, tebeşir kokulu sınıflar, sert mi sert müdür başmuavinimiz, hergün kapıda yapılan etek-saç kontrolleri, bahçedeki çam ağaçları, güzelim güller, paydos saatlerinde çıkışa yerleşip kovalarındaki laleleri satmaya çalışan satıcılar, büyüme telaşı, hülyalı başlar... 
"Kan ve Gül", üniversite yılları, gençlik, çalkanan ülke, Ankara'nın gri kış göğü, staj yaptığım seyahat acentası, hayatının baharında kansere yenilen canım Lerzan, konser kuyrukları, Akün sineması, AST, Büyük Ankara Muhallebicisi, Alman Kültür Derneği, Bilgi Kitabevi, Füruzan, Sevgi Soysal, Attila İlhan...

En iyisi burada keseyim, fena daldım boğulacağım yoksa. Kimseyi işaret etmiyorum arkadaşlar. Bu güzel mimi kim cevaplamak isterse ben zevkle okurum. Haydi bakalım...