RUTİN DIŞI 4

 

Oturdum oturmasına klavyenin başına ama kafamın için bomboş. Tüm hafta sonunu tembellikle geçirdim. Sıcakta ve berbat trafikte yaptığımız günübirlik Ulukışla yolculuğu cümlemizi o kadar yormuş ki ancak kendimize gelebildik. Hafta sonunun yegane etkinliği bu hafta ilkokul bire başlayacak Umut'u okullar açılmadan götürdüğümüz son Ankara turu oldu. Bu defa sırada 1. ve 2. Meclis vardı. 1. Meclis'e gelince gişe kuyruğundaki kalabalığa önce şaşırdık, sonra 30 Ağustos olduğunu hatırlayınca anlaşıldı dedik. Tek tek ziyaretçilerin, ailelerin yanında rehber eşliğinde gelen gruplar da vardı. Lakin 1. Meclis'in loş ve basık yapısı Umut'a iyi gelmedi, 5 yaş kategorisi için biraz ürkütücü buldu sanırım ama 2. Meclis'i sevdi. Orayı pek merakla izledi, özellikle genel kurul salonundaki avizeler ve aplikleri çok beğendi, bir de üst kattaki Cumhurbaşkanı Salonu'nu. Bizim oğlan ihtişam seviyor galiba 😂

Ben de muhtemelen Uzakdoğu işi şu paravana bayıldım:

Genel kurul salonundaki localardan birine Atatürk'ün balmumu heykelini yerleştirmişler, uzaktan bakınca çok gerçek görünüyor. Umut minnak olduğundan orada fark edememiş, üst kata çıkınca ben gösterdim. Eve gelince beni bir kenara çekip, "Babaane Atatürk ölmedi mi? diye sordu. "Öldü" deyince de "Peki orada nasıl oturuyor?" demez mi? Heykel olduğunu anlamamış minnoş 😊 Çocuğu gezdirelim derken kafasını karıştırdık galiba.

Ağustos'u da yolcu ettik, hoş geldi Eylül, güzel gelsin, üzmesin, yormasın bizi. Bu ay istediğim miktarda kitap okuyamadım maalesef, 7 kitapla kapattım bu ayı, üstelik onca kitabın içinde sadece iki tanesini sevdim. "Benim Adım Lucy Barton" ve "Nergis Hanım Hakkında Her Şey". İlki Olive Kitteridge kitaplarını da yazan Elizabeth Strout'undu, en az onlar kadar güzeldi. Nergis Hanım ise bir ilk roman ve ilk roman olmasına rağmen oldukça yetkin bir dili vardı. Diğerlerini de okumasam da olurmuş, hele büyük bir hevesla aldığım İnci Ar.al'ın yeni kitabı tam bir hayal kırıklığı oldu.

Filmler konusunda standardıma ulaştım neyse ki, 10 filmle ayı kapattım ve bir-ikisi hariç izlediğime pişman etmediler beni. En sonuncuyu dün akşam MUBİ'de izledim ki bir Külkedisi uyarlaması idi. Çok yeni bir Norveç filmi, vakit doldurmak için ideal.

Storytel'de ise "Vatan Millet Samatya"yı dinliyorum, kitabı okusam bu kadar keyif alır mıydım bilmem ama Tilbe Saran öyle bir seslendirmiş ki adeta yaşıyorum dinlerken. Bence okumadıysanız okumayın, dinleyin derim. 

4. yazıyı da sonlandırırken tüm ekibe ve takipçirulerime sevgiler yolluyorum...