.

.
.

29 Temmuz 2022 Cuma

HATIRLAR MISIN BİLMEM? / 29 TEMMUZ

Evet İlhan İrem dinliyorum uzuuun yıllar sonra, en sevdiğim şarkısıyla başladım: "Anlasana". Dün sosyal medyada ölümünü okuduğum anda içimden bir şey koptu ve o andan beri aklımdan hiç çıkmıyor. Aslında yıllardır ne bir tek şarkısını dinledim, ne de "Bu adam nerelerdedir, ne yapıyordur?" diye düşündüm. Bazı insanlar vardır ki yıllarca irtibatınız olmasa da hep bıraktığınız yerde olduğunu düşünürsünüz, cüzdanınız, anahtarınız, şimdilerde maskeniz gibi mütemmim cüzünüzdür, hep sizinle olan, varlığı aklınıza gelmese de. Biz İlhan İrem'le büyüyen bir kuşaktık, aşağı yukarı yaşdaşdık ve o çağdaki tüm duygusal hezeyanlarımızı onun şarkılarıyla yaşadık. Halbuki "Yazık Oldu Yarınlara"yı ilk dinlediğimizde o tavşan dişli, incecik vücutlu, uzun saçlı, oğlan çocuğu görünümündeki şarkıcıyı komik bile bulmuştuk. Üst dişlerimi ileriye doğru uzatıp sesini yansılayarak taklidini yaptığımı da şurada itiraf edeyim. Ama şarkılar ve sözleri o kadar güzel, o kadar anlamlı idi ki bir süre sonra ne tavşan dişini gördü gözümüz, ne görüntüsünü önemsedik. O hüzünlü şarkıların küçük prensi idi. Her bir şarkısıyla ayrı anım var, dünden beri flashback geçişlerle gözümün önündeler. Bu kadar üzüleceğimi birileri söylese gülerdim ama kendisi ilk gençliğimize öyle nüfuz etmiş ki onun ölümü doğduğumuz evi bulamamak, hep alışveriş ettiğimiz bakkalın kapanması, okuduğumuz okulun yıkılması, en sevdiğimiz parkın kapısına kilit vurulması gibi, koptu gitti gençliğimizden bir şeyler geri gelmemecesine. Ruhumuza kattığın güzellikler, hüzünlerimize eşlik eden dizeler, anılarımızı sarmalayan şarkılar için binlerce teşekkür, huzurla uyu İlhan İrem...

Geçen yazımda hastane serüvenimizden ve Kocam Bey'in göz ameliyatından bahsetmiştim. Hesapta önümüzdeki hafta yapılacaktı ama evvelsi gün gelen bir telefonla ameliyatı yapacak doktorun haftaya izne çıkacağı ve bize uyarsa ertesi gün ameliyatın yapılabileceği söylendi. İşimize de geldi açıkçası, atasözündeki gibi "Aklımızda duracağına karnımızda dursun". "Tamam" dedik ve dün öğleden sonra ameliyat gerçekleşti bile. Bu sefer başka bir semtteki bir göz kliniğine gittik, ameliyatlar orada yapılıyor. Biraz uzak ve sevimsiz bir yerdeydi ama en azından tenha, temiz ve düzenliydi. Hemen bir oda açıldı, oraya geçtik, çok geçmeden de ameliyat için gerekli hazırlıklar yapılıp ameliyathaneye indirildi Kocam Bey. Bir saat sonra da gözü bandajlanmış olarak döndü odaya. Yarım saat kadar gözetim altında kalıp ilaçları düzenlendikten, bundan sonra izlenecek yolla ilgili bilgiler verildikten sonra da eve döndük. Bugün ilk kontrolünü bile yaptırdık, şimdilik sorun yok, şuraya da şunu bırakayım 🧿

Dün blog arkadaşımız Buraneros hoş bir yazı paylaştı bayramlarda likör ikramı üzerine ve şahane bir likör takımından kalan parçaların da fotoğraflarını ekledi. Ardından sevgili C. anneannesinden kalan fincanların fotoğrafını ve hikayesini paylaşınca fikrim geldi. "Hikayesi Olan Objeler" diye bir dizi başlatalım dedim ve bugün Şulecim Güzellikler Defteri'nde anneannesinin battaniyesini yazdı. Diziyi başlattım ve ne yazayım diye arandım ama hikayesi olan objeleri Antalya'ya taşımışım, ilk anda bir şey bulamadım. Sonra şu fincan geçti elime, görüntüsünün pek fazla bir özelliği yok ama anısı güzel:



10-11 yaşlarındaydım sanırım. Arcopal denen şey henüz hayatımızda yoktu, ne görmüş, ne de adını duymuştuk ailecek. O sıra genç bir pilot üsteğmen olan dayım evlenmek istediğini ve aday kızı bizimle tanıştıracağını ilan etti. Heyecan yaptık hepimiz, biraz çapkın-esasında biraz değil epey-olan dayımın evlenmeye karar vermesi şaşırtıcı bir durumdu. Sabırsızlıkla o günü bekledik ve gelen aday hepimizin gönlünü daha o gün fethetti. Aileler tanıştı, samimiyet kuruldu ve nişan yapıldı. O sırada bayram geldi çattı. Bayram hazırlığı sıkı yapılırdı evde ama öyle hediye adeti falan yoktu. Bayramın ilk günü yengemiz dayımla birlikte bize uğradı, elinde süslü paketler. Bana şahane bir bebek gelmişti, ağzında biberonu ile birlikte yumuşacık bir şey. Yengem anında mertebe atladı indimde. Annemle babama da fotoğraftaki fincanlar. Biri pembe, biri mavi iki zarif Arcopal kahve fincanı. Ne yazık ki pembe fincan yıllar içinde kırıldı, bunu ararken tabağını buldum. Yengemle birlikte hayatımıza güzel hediyeler girmeye başlamıştı. Biberonlu bebekle başlayan heyecan doğum günümde gelen 36'lık şahane bir suluboya takımı ile devam edecekti. Yengem artık resmi anlamda yengem olmasa da, hala görüştüğüm, hayatı en muhteşem şekliyle yaşayan bir kadın. Dilerim sağlıkla sürer ömrü...

17 yorum:

  1. Açıkçası İlham İrem'i düne kadar tanımıyordum, sanırım 97'li olmamdan kaynaklı ve fazla Türkçe şarkı dinlemememden. Sizi bu kadar etkilemiş ve ölümü bu kadar yankılandığına göre belli ki ülkemizin köklü sanatçılarındandı. Umarım şimdi iyi bir yerlerdedir.

    Kocanız beye geçmiş olsun öyleyse ve fincanınız da çok hoşmuş=)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sizin yaşınız nedeniyle tanımamanız çok normal, çünkü son zamanlarda kendini çekmişti müzik dünyasından, ben bile diyorum ya neredeyse unutmuştum. Umarım huzurludur gittiği yerde.
      Çok teşekkür ederim dileğinize, sevgiler...

      Sil
  2. Öncelikle eşiniz için geçmiş olsun, acil şifalar dilerim. İlhan İrem şarkılarındaki anlam, derinlik, hisler şimdiki şarkılarda hiç olmayan şeyler. Umarım şarkıları unutulmaz ve gelecek nesiller içe dokunan şarkılar nasıl olur öğrenmeden yetişmek zorunda kalmazlar. Fincanların hikayesi çok tatlıymış, (ex) yengenizi görmeden sevdim ben de. Uzun ömürler dilerim kendisine :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim eşim adına. Gerçekten eski şarkıların sözlerindeki anlam şimdilerde asla yok. Fincanlar ve daha pek çok şey, yengem hediyesi bol kadındı. Görmeden sevdiniz görseniz daha çok seversiniz. 80 ini aştı ama ne siklamen rujundan vazgeçti, ne kızıl saçlarından, ne de hayattan zevk almaktan. Keşke hepimiz öyle olsak. Çok sevgiler...

      Sil
  3. Nurşen'ciğim Gürol beye çok geçmiş olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zekiyecim çok sağol, ilettim kendisine teşekkür ediyor...

      Sil
  4. İlhan İrem benim için İstanbul-Turgutlu yollarında arabanın arka koltuğunda yolculuk etmek demek. Ablam çok severdi ve arabada dinlenen müzikleri de genelde o yönlendirirdi kasetleriyle...Hüzünlü prens...

    Göz ameliyatın olup bitmesine çok sevindim. Tez zamanda iyileşsin inşallah :)

    bazı insanlar hayatımıza sevdiklerimizin eşleri olarak "kontenjan"dan girip sonra asil listeye yükseliyorlar değil mi? sizin yengeniz de öyleymiş,ne güzel :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İlhan İrem'e huzurlu uyku dilemekten başka elimizden bir şey gelmiyor, anılarımızın kaynakları birer birer gidiyorlar. Ameliyatı apar topar hallettik şükür. Yengem öyle gerçekten, 80 ini aştı ama hayata bağlılık konusundan beni cebinden çıkarır :)))

      Sil
  5. Yazının ilk paragrafını okurken, "tam olarak ben yazsam bu olurdu" düşüncesi aklımdaydı. Nasıl içimize işlemiş o yıllarda İlhan İrem, ışık içinde uyusun.

    Arcopal fincanlar, takımlar ne kadar değerliydi bir zamanlar, aman da aman. :) Fincanın anılarıyla yaşasın Leylakcığım. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Eh kuşakdaş olmanın ortak düşünceleri bunlar Ekmekçim. Hakikaten sanırsın mücevherdi Arcopaller, şimdi yüzüne bakan yok :)) Çok sevgiyle...

      Sil
  6. Ah bu seriyi başlatmakla ne iyi etmişsin Nurşen Ablacığım, önce Şule Hanımda okudum, aklıma babaannem geldi, şimdi seni okudum bu sefer de anneannem. Toparlayabilirsem ben de bir yazı eklemeyi çok isterim <3

    Bu arada geçmiş olsun, bir nazar boncuğu emojisi de benden :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Senden de bekliyorum kuzum bir hikayeli obje yazısı. Geçmiş olsun dileklerine çok teşekkürler...

      Sil
  7. Beyefendiye geçmiş olsun, çok sevindim tez zamanda hallolmasına. Ayrıca sütlü kahve fincanlarımız sağ iseler ve ulaşabilirsem fena hava atma ihtimalim vardır, biline:) Elbette İlhan İrem. Onlar göçtükçe bu dünyadan ben biraz daha büyümüşüm gibi hissediyorum, sonra da görmezden geliyorum; çünkü onlar hep büyük:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler, gerçekten çabuk oldu, kontrolleri de sorunsuz atlatırsak bitti gözüyle bakacağız ama bitmek tükenmek bilmeyen damla olayı var, inanın kafam çorbaya dönüyor hangisi ne zamandı diye :))) Valla Ankara'da olunca ve tüm hikayeli objeleri zamanında Antalya'ya taşımış olunca pek parlak bir şey bulamadım. Benim hava atılası hikayelerim artık sonbahara kalsın. Samsun'a selamlar...

      Sil
  8. Merhaba, ah İlhan İrem, ah gençlik... Üzgünüm erken gidince, mekanı cennet olsun. Eşinize geçmiş olsun. Objeler ve hikayesi etkilendiğim konu, acı tatlı ne çok hikayeler var geçmişimizde. Geleceğe neler bırakacağız kimbilir...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba sevgili Arzu, bizim kuşak İlhan İrem'le büyüdüğü için çok etkilendik sanırım, huzurla uyusun. Eşim adına çok teşekkürler, iyi şükür, haftaya kontrolü de yaptırırsak rahatlayacağız. Objeler konusunu ben de sık düşünüyorum, arkamızdan neler söylenir acaba ??

      Sil
  9. Yazı dizisi çok güzel olmuş bence, bu fincanların benzerleri şimdi English Home'da satışta ama fiyatları el yakıyor. Eşinize de çok geçmiş olsun umuyorum ki çabucak toparlar. :)

    YanıtlaSil