ÇİLEK-PANAYIR-GÖZLÜK ÜSTÜNE SÖYLENMİŞTİR :)

Şu bizim balkon çileği, günün yüz güldüreni oldu. İlk ve tek meyve, devamı için beklemedeyiz, henüz yeşiller. Kızarmak için içinde bulunduğumuz mevsimin yaz olduğunu farketmesini bekliyorlar. Lakin daha epey bekleyecekler gibi görünüyor. Her sabah daha yüzümü yıkamadan panjuru kaldırıp bakıyor, ortalığı güneşli görünce "yaşasın, artık yaza döndük" diyorum. Yüzümü yıkayıp tekrar baktığımda ise sonbahar geri gelmiş oluyor. Yağmur beklerken güneş çıkıyor, hava açtı derken dolu indiriyor, hayırlısı bakalım. Bu da geçer elbet.

Dün yağmur bekliyorduk mesela ama benim blog kardeşlerimin hatrına yağmadı, hatta epey sıcak yaptı ki rahatça "Karum Tasarım Panayırı"ndaki standlarını açabilsinler. Kimden bahsettiğimi anlamış olabilirsiniz, Şuşu Öyküsü'yle Bilge ve Annesi'nin birer standları vardı panayırda. Öğleden sonra ziyaretlerine gittim. Çimlerin üzerine tenteler kurulmuş ve marifetler sergilenmişti. 

Şuşu ve Bilge'nin Annesi'nin standlarında epey laklak edip ara sıra da diğer standlara göz attım, kayda değer bir şey bulup alamadım gazoz kapağından yapılmış kardan adamlı magnet dışında. En güzel standlar bizim kızlarınki idi :)

İlkokul son sınıftan beri gözlerim bozuk, ilk gözlüğüm siyah kemik çerçeveli bir kelebek modeli idi, eski fotoğraflarıma baktıkça gülerim kendime. Sağ göz 0.50, sol göz 0 miyopla başladım gözlük macerama. Sanırım gözlük takmayı sevdim ki ortaokul son sınıfa kadar gözlük gözümden uyku dışında çıkmadı. Ailem beni dağınık bulur, yegane düzenli eşyamın gözlüğüm olduğunu söylerlerdi. Bu süreçte hem çerçevem, hem camlarımın numarası bir çok kez değişti, ben gözlüğü, miyobum da gözlerimi sevmiş olacak ki giderek arttı da arttı. Sonunda ne yaptım, çıkarım attım gözlükleri, en tertipli eşyamı, yüzümün bir parçasını koydum kitaplığın rafına, sinemaya, konsere giderken attım çantaya, o kadar.  Ara ara yaptırdığım göz kontrollerinde miyobum bazen artmış, bazen sabit göründü, bir kaç kez astigmat olduğum da söylendi. Astigmatlı camları takıp sokağa çıktığım ilk gün düşme tehlikeleri atlatıp döndüm eve, o gözlük bir daha takılmadı, eski camlarla devam edildi. Öyle böyle bu günlere kadar geldim. Yaş icabı presbit olup yakın gözlüğü takmam gerekirken erken yaşta oluşan miyobumun kıyağıyla gerek duymadım kullanmaya. Ancak son günlerde gerek mevsimsel nedenler, gerekse yakını okumakta iyice zorlanmaya başlayınca el mecbur gittim göz doktoruna. Doktor yine astigmat dedi, dayattı. "Ben bilirim yapacağımı" diyerek gittim gözlükçüye ama o da dayatınca aldım artık numarama uygun yakın ve uzak gözlüklerini, hemi de kırmızı kırmızı çerçeveli. Şimdi, astigmatlıyı takınca yerlerde daire şeklinde çukurlar açılıyor, yakın gözlüğünü takınca okuduğum kitap eşkenar dörtgene evriliyor. Bir nevi geometri dersi yapar gibi oluyorum. Her ikisini de çıkarıp duvara fırlatmak istiyorum ama pek kırmızı, pek şirinler kıyamıyorum. Astigmat soslu miyop gözlüğü yine kitaplık rafındaki yerini aldı, cisimleri eşkenar dörtgene çeviren yakın gözlüğünü ise çoğunlukla akşam okumalarında takıp alışmaya çalışıyorum. Bakalım işin sonu neye varacak. Sakın biriniz gözünü çizdir, pek rahat, ben çizdirdim çok memnunum falan demeyin, böyle bir çözümden ben de haberdarım ama asla niyetim yok. Göz doktorları gözlüklü olmaya devam ettikçe ben de böyle vızıldayarak idare ederim. Haydi kalın sağlıcakla...