DÖKÜM / 22 ARALIK

Neredeyse dizlerine kadar inen 10 numaralı Messi formasını sergilemek için sabah ayazında ceketsiz okula giden oğlan çocuğunu dikizleyip geldim balkondan az önce.

Küçücük mahallemizin daracık sokaklarında bir inşaat çılgınlığıdır sürüp gidiyor 2-3 yıldır. Yaşı 30'u bulmamış dörder katlı apartmanlar yıkılıp yıkılıp yerlerine çatı katlarıyla dokuzu bulan heyulalar dikiliyor. Neymiş, arka taraftaki özel hastane on bilmem kaç katlıymış da emsal teşkil ediyormuş, peh! Lokma biraz küçük olsa yiyeceğiz de, hem büyük, hem absürd. Hastaneyi konutla kıyaslamak. O sevimli, küçük de olsa bahçeli apartmanları yıkıp yerine Kieslowski filmlerindeki sosyal konutlara benzeyen abus suratlı binalar diken mütayit (sinirlendiğim için konuşma dilinde kullandım) arkadaşların estetik zevkine hayranım. Civardaki bütün yeni yetme binalar klonlanmışcasına birbirinin aynı. Semtimiz demir perde ülkelerine benzemek için yarışıyor. Neredeyse bitişik, göğe yükselen, aynı mimar elinden çıkmışçasına birbirinin tıpkısı, bahçesiz, ağaçsız, gri beton bloklar. Etraflarındaki bahçemsi boşluğun girişine de anıt misali kocaman kapılar yapıyorlar ki üzerine yazdıkları "Rezidans" sözcüğünün hakkını versin. Daha fazla kâr etmek için küçücük odalara tıkıştıracakları eski malikleri de rezidansta oturacağız diye mutlu olsun. Off, bu konu çok yoruyor ama uzaklaşmam mümkün değil, çünkü karşımıza da böyle bir kale duvarı dikiliyor. Bahardan bu yana devam eden bir inşaat gürültüsüyle yaşıyoruz. Tek arzum o mütayitlerin bir gün bizim de kapımızı çalmamaları, zira itiraz falan fayda etmiyor...

Yaklaşan yeni yıl ile ilgili tüm görevlerimi bugün kızkardeşe son kargoyu yollayarak tamamladım, bundan sonrası benim dışımda.Şimdi gelelim 2022'nin dökümüne. Malum pandemi sosyal, kültürel ve sanatsal hayatıma fena sekte vurdu. Bu yıl eskiye nisbeten sosyalleşsem de hala sinema, tiyatro, konser, opera, bale gibi etkinliklerden yoksunum. Zira milletin Covid'i de geçtim gripten kırıldığı, buna rağmen maske takmadığı hıncahınç dolu kapalı salonlara girmeye cesaretim yok, olsa olsa açık havada eş-dost buluşması, iki-üç arkadaşla ev görüşmesi. Tüm hayallerimi 2023'e erteledim, umarım yüzümü kara çıkarmaz. Sinema işi kolay, üye olduğumuz siteler ve internet salondaki keyfi vermese de ihtiyacımızı gideriyor. Tiyatro, konser, opera ve bale ise biraz daha bekleyecek. Geçenlerdeki online tiyatro denemem fiyasko ile sonuçlanınca canlısından şaşma dedim kendime. 

Şehir içinde toplu taşıma bile kullanmazken zincirlerimi kırıp yüksek hızlı trenle günübirlik de olsa bir Eskişehir yaptık bu yaz kızkardeşle ki insanlık için küçük, benim için epey kocaman bir adımdı. Önümüzdeki yaz çerçeveyi genişletmek niyetindeyim, 2023 izin verirse. 

Kitaplarım ise bu yoksun zamanların en büyük yardımcısı oldular. Yılı yaklaşık 27 bin sayfa ve 121 kitapla kapatıyorum. 130 film ve 38 tane de dizi izlemişim, bereket versin 😃 Şuraya sadece en sevdiğim kitapların dökümünü koyacağım, zira yılın ilk aylarında izlediğim filmleri hatırlayamıyorum. 

Kolajdaki 6 kitap Goodreads'da 5 yıldız vererek değerlendirdiğim ve çok severek okuduğum kitaplar. Elbette başka güzel kitaplar da okudum ama beni en çok etkileyenler bunlar oldu. Genellikle yabancı yazarlar okudum bu yıl. Allende zaten bildiğim ve sevdiğim bir isim, "Denizin Uzun Taçyaprağı" ile kendi üslubuna dönüşü de ayrıca memnun etti beni. Llosa'nın pek çok kitabını okumuştum ama sanırım "Teke Şenliği" başyapıtı. Dominik'te 31 yıllık diktatörü Trujillo'nun yarı belgesel nitelikli son demlerini nefret duygularıyla da olsa okumak etkileyiciydi. Tüm kitaplarını okuduğum Per Petterson'un erkek kahramanından gına getirmişken "Sibirya Hayali"nde bir kadın kahramana yer vermesi kitaba sevgimin artmasını sağladı. "Gavur Mahallesi" geç kalmış bir okuma idi, güç olmadı neyse ki. Ralf Rothman favori yazarlarımdan "O Yazın Tanrısı" da diğer kitaplarının verdiği tadı verdi. Bu beş kitabın şahikası ise uzun yıllar unutamayacağım "Ülkenin Sonuna" oldu. Zorunlu askerlik uğruna feda edilen evlatlar ve annelerin yaşadıkları ancak bu kadar etkileyici anlatılırdı. Baş kahramanı "Ora" her daim kalbimde olacak.

Çok fazla sayıda yerli yazar okumadım, bazı yerli yazarların kitaplarını ise Storytel'de dinledim, onları kategoriye koymayacağım. Severek okuduğum üç kitap aşağıda:

Aysun Kara ve Ayşe Başak Kaban önceden tanıyıp sevdiğim yazarlar, Kadire Bozkurt ise güzelim hikayeleriyle öyküye çok sıcak bakmayan beni bile mest etti. 

Yeni yılda daha çok kitap, daha çok etkinlik dileğiyle hoş olsun gününüz...