ZEYTİNCİ GELDİ HAANİM :)

 

İki gündür yerde bir tezgah kurdum, hababam zeytin kırıyorum. Yıllardır yeşil zeytinimizi kendimiz yaparız, 2 yıldır da ürünler bahçemizin ağaçlarından. Öyle olunca daha da bir keyifli oluyor.  Ben kırma seviyorum ve kendi zeytinimi kendim kırıyorum, dilme ve salamura olanları ise hane halkının geri kalan %50'si hallediyor. Sabah son partiyi de bitirdik ve suları değiştirilmek üzere sıraladık bidonları, mutfakta adım atacak yer kalmadı ama tatlanıncaya kadar katlanacağız (amanin pek de kafiyeli oldu:).

Zeytin faaliyetine giriştiğimiz günün akşamı, bir ziyaretten dönerken evin önünde düştüm, hem de pek berbat bir şekilde. Zaten her tür deformasyona sahip dizimi kaldırımın kırık olan sivri taşına fena halde çarptım. O günden beri ayağımın üzerine basmakta zorlanıyorum. Sağolsun, blog aracılığıyla tanışıp dost olduğum uzman doktor arkadaşım beni çeşitli şekillerde kontrol altına aldı, tavsiyeleriyle bugün daha iyi durumdayım. 2-3 gün daha dinlendirirsem normale dönmeyi umuyorum. Bu aralar pişmiş tavuk modundayım, başıma gelmeyen yok, önce tepeme dolap kapağı düştü, kafa kalınmış kolay atlattım lakin dizim başımdan daha hassas olduğu için etkilendi biçare :) Bununla bitmiş olsun diyorum kendi kendime ve hafta başı kahvemi karşısında içtiğim manzarayla huzurdan ayrılıyorum...