DUT KURUSU, MÜZİK, KİTAP FALAN...

Dut kurusu yiyorum, o kadar uzun zamandır yememiştim ki, sabah girdiğim kuruyemişçide görünce dayanamayıp aldım. İlkokuldayken bir sıra arkadaşım vardı, Reyhan. O bayılırdı dut kurusuna, ben de hiç sevmezdim ama şimdi sevebileceğimi düşünüyorum. Fena değilmiş, yaşından daha iyi hatta. Bu Reyhan'ın bir ablası vardı, adını unuttum. O genç kızdı o zamanlar, "Melancoly" diye günün modası bir şarkı vardı, çok severmiş. Plağını almış, lakin evde çalacak pikap yokmuş. Reyhan anlatırdı, radyoda bu şarkı çalmaya başladı mı plağı parmağına takıp döndürürmüş. Ne hoş değil mi, insan bir şeyi istemeyegörsün. Reyhan'ı yıllardır görmüyorum, keşke blogumu okusa da bana ulaşsa. 

Dut kurusu yerken "Onurlu Yıllar" CD'sini dinliyorum on yüz milyon bininci olarak. Onur Akın'ın şarkılarını başka sanatçılar seslendirmiş. En sevdiğim şarkısı "Seviyorum Seni"yi Yavuz Bingöl söylemiş, keşke söylemeseymiş, "e"leri kapalı telaffuz ediyor, hiç iyi olmuyor. Ben ondan "Turnalar" ve "Nisan Yağmuru"nu dinlemeyi tercih ederim, "e"lerin kapalı söylenmesi o kadar rahatsız etmiyor o şarkılarda. Bu CD'de en çok Müslüm Gürses'ten "Asi ve Mavi"yi bir de Onur Akın'ın sesi ve Yetkin Dikinciler'in şiiriyle "Dağınık Gazel"i seviyorum. Rutkay Aziz de bir şiir okumuş ama sıra ona gelince atlıyorum :) Üst katta oturan öğrenci gençlerin evinden de gümbürtülü bir müzik sesi geliyor ama ne oludğunu anlayamadım. Sadece  güm güm vuran baslar hissediliyor.

Uzun bir aradan sonra Erendiz Atasü'den yeni bir kitap okumaya başladım: "Dün ve Ferda". Özlemişim Erendiz hanımı, daha doğrusu yazdıklarını. Yoksa kendisini yazın Ankara'da ara sıra görüyorum. Sanırım yakın yerlerde oturuyoruz. 

3 günlük kapalı ve yağmurlu havanın ardından öğlen güneş açtı burada, benim enerji de yükseldi. Güneşli kanepeme yerleşip Erendiz hanımın yazdıklarını okumaya gidiyorum ben, görüşmek üzere hoşçakalın...