DİZ ÜSSÜ ALFA'DAN BİLDİRİYORUM/YILDIZ TARİHİ 9 TEMMUZ

Efenim, bugün protezli hayatımın 15. günü. Kendileri halen uyum sürecinde oldukları için her iki dizimde de 10'ar kilo ağırlık ve pis bir basınç hissiyle yaşıyorum. Hani lastikli çoraplarınız sıkar da bacağınız şişmiş gibi hissedersiniz ya, onun on katını düşünün. Yoğun ağrılar nisbeten azaldı, sabahları, sanırım gece çok deli yatan bir insan olduğumdan dizleri savurtuyor ve muhtelif ağrılarla uyanıyorum. Onun dışında iyi idare ettiğimi düşünüyorum. Bezdiğim anlarda "sabır" diyerek kendimi motive ediyorum. Hafta başı kontrol var, bakalım Ankaralı tabip nasıl bulacak.

Bir önceki postuma yaptığınız yorumlara çok çok çok teşekkür ediyorum. PC başına oturamadığım için laptopa mahkumum, o da Q klavye olduğundan yazmakta zorlanıyorum ve dizlerim nedeniyle kucağıma alamadığım için ters bir pozisyonda kullanmak durumundayım, bu da sık sık açmamı ve yazmamı engelliyor. O nedenle yorumlarınıza tek tek dönemedim affeyleyin.

Hastaneye yatmadan önce kendime salonda yatak yapmış, ihtiyaç duyacağım her şeyi başucuma istiflemiştim. Gel gör ki evdeki hesap çarşıya uymadı. Kanepe çok alçaktı, kalkmak ve oturmak çok acı veriyordu. Mecburen yattığım odadaki yüksek yatağa taşındım ve bir nevi tecrit haline geçiş yaptım. Gece iyi uyuyamıyorum, o nedenle erkenden başlıyorum güne. Yatağım habitatım oldu.İhtiyacım olan ve beni oyalayacak şeyler yatak yanı sehpalarda dizili, tablet, kitaplar, ilaçlar, su, ıslak mendil, kağıt havlu, kolonya, pansuman malzemeleri ve Alyoşa Hanım yani walkerim, Kendisi beni WC'ye, mutfağa, evin diğer odalarına, kitaplığa, nefes almak istediğimde balkona taşıyor. Kendisi tüm süsüyle huzurunuzda:

Gördüğünüz gibi Aliye Berger'in akrabası, o yüzden böyle süslü ve ismi de Alyoşa 😃

Dizlerin ne kadar önemli organlar olduğunu kullanamaz hale gelince anlıyor insan. geçtim yürümeyi, hareket etmek bile kısıtlanıyor. Kendimi SAT komandosu gibi hissetmeye başladım. Alçak sürünme, popo üstü kayarak geri geri gitme, bacakları öne atıp hafif kaykılarak oturup kalkma, bacağı manuel hareket ettirme, yani farzedelim ki yastık üstüne alacaksınız, arkadaş o hareketi kendi yapamıyor, yapsa da çok can yakıyor, O zaman ayak bileğinizden tutup, hop koyuveriyorsunuz gereken yere. Cevriye'nin eski mekanı şu an Kemer patlıcanı kadar mor, üzerinde sarımsı, mavimsi desenler var. Hani huysuz kiracılar evi boşaltırken duvarları falan çizip de gider ya, Cevriye de bana anmalık bırakmış 😃 Tevriye daha efendiymiş sessiz, sakin çekip gitmiş, dikişler dışında herhangi bir işaret yok.

Bu arada bazı beceriler de geliştirdim. Taburcu olurken evde karından yapılmak üzere kan sulandırıcı iğne verdiler. El mahkum öğrenip bizzat yaptım ama karnımı da bostan patlıcanı gibi morarttım. Tam elim alışmış, acısız, morartısız yapıyordum ki iğneler bitti 😃 Pansuman konusunda da kendimi epey geliştirdim, dikişlerimle bizzat ilgileniyorum, çok anaç bir insanım.

Her gün 4 defa yapılması gereken egzersizler var, çabuk ve düzgün yürüyebilmenin olmazsa olmazı. 6 hareketi her diz için 15 erden tekrarlıyorum, eğer o gün çok ağrım yoksa sayıyı arttırabiliyorum. Kalan zaman kitap, oyun, spotfy, yazı-çizi geçiveriyor. Kısacası tecrit hücremde kendime yetiyorum. Kardeş ve çocuklar uğruyor sık sık, o zaman daha mutlu oluyorum.

Bende durum böyle dostlar, bir kez daha ilginiz için teşekkür ediyor, sevgilerimi yolluyorum...