.

.
.

28 Mart 2014 Cuma

LEYLAK



Şöyle bir arkadaş edindim kendime. Aslında iklimin uygun olmadığının, burada bulunmadığım zamanlarda başkalarının elinde mahzun kalacağının falan farkındayım ama dün pazarda adeta "al beni" diye sinyal gönderdi çiçekçinin önünden geçerken. Dayanamadım, kucaklayıp getirdim eve. Yepisyeni bir saksı alıp diktik, belini, sırtını, başını yaslasın diye bir de baston bulduk, yerleştirdik güneşe karşı. Gerisi ona kalmış. Bir sezon çiçeklerini koklasam yeter. Hiç olmazsa her sabah kalkıp mis kokusunu içime çeker, güne güzel başladım derim. 

Ya kısmet...

8 yorum:

  1. Nasıl narin, nasıl zarif, nasıl sevilesi... Bence ömrü uzun olacak, madem ki bunca düşündünüz rahatını...

    YanıtlaSil
  2. Siz o kadar seviyorsunuz ki eminim o da sizi çok sevecek ve çok açacak:))

    YanıtlaSil
  3. Çok güzel bir bitki bu,çok iyi yapmışsın Leylağım:) Umarım uzun zaman seninle birlikte kalır...

    YanıtlaSil
  4. böyle güzelliklere ihtiyacımız var
    misss kokusu buraya kadar geldi canım
    öptüm seni :))

    YanıtlaSil
  5. bende baylırım leylega rengıne kokusuna*-*

    YanıtlaSil
  6. Mis tir o misss. Dört gözle açmalarını bekliyorum bende.

    YanıtlaSil
  7. Ne güzel arkadaştır o :))

    YanıtlaSil
  8. Ne kadar narinmiş , büyüsün güzelleşsin, musmutlu etsin :)

    YanıtlaSil