.

.
.

20 Şubat 2013 Çarşamba

EVVEL GİDEN AHBABA SELAM OLSUN ERENLER...

Dün akşamüstü çalan telefonun ekranında gördüğüm isim aslında tatsız bir durumun peşin habercisi gibiydi. Yılların aile dostunun kızıydı arayan ve verdiği haber annesinin ölüm haberiydi. "Vakitli ölüm", "Allah gençleri korusun", "uzun süre yatıp kalmadı" gibi beylik teselli laflarını sıralayıp telefonu kapattıktan sonra çöktü içime acı. Giden sadece Şefika abla değildi, çocukluğumun ve ilk gençliğimin büyük bir bölümü de onunla birlikte gitmiş ve bir devrin kapanmasına ramak kalmıştı. 


Hiçbir sözcük Şefika ablayı yukarıdaki fotoğraf kadar net tanımlayamaz. Uykuda olmadığı saatlerde elinin uzantısı haline gelmiş sigarası ve koyu demli çayıyla, kucağında kardeşim, sandalyesini paylaştığı oğlu ve hemen her akşam TV'sini ve konukseverliğini paylaştığı komşularıyla-ki soldaki annem olur, fotoğrafa sığmayan daha kaç kişi var kimbilir-gençliğinin ve çalışkanlığının doruğunda, başı dik Şefika abla. Adeta komünal bir yaşam sürdürürdük biz sosyal konut tipi yapılmış apartmanımızda. Aynı uzun balkona yanyana sıralanmış 6 dairenin dış kapısı yazları ardına kadar açık olur, kış gelince soğuk nedeniyle kapansa da anahtar üstünde bırakılırdı. Çoğu zaman zili çalmak gereğini bile duymadan açıp girerdik komşu teyzelerimizin evine. Annem evde yokmuş ne gam, ihtiyacımı Şefika abla rahatlıkla karşılardı. Karnımı doyurur, üstümü başımı ütüler, gerekirse harçlığımı verir okula yollardı. Yazları şölen gibi geçerdi o ortak balkonda. Her öğlen Şefika ablanın kapısının önüne sofra kurulur, herkes evinden Allah ne verdiyse getirir, kahkahalarla yenir içilirdi. Bazen hovardalıkları tutardı C Blok, 3.kat kadınlarının. "Bugün dışardan yiyelim" derlerdi. Satın alma görevlisi yine Şefika abla olurdu, ben de çırağı. Birlikte 5.duraktaki dönerciye gider, paketleri yüklenir gelirdik. Bir öğlen olsun bulaşık derdi olmadan yemek yemek mutluluklarını arttırırdı o hamarat kadınların. Otomatik çamaşır, bulaşık makinesiz, kalorifersiz yıllardı o yıllar. Elektrik süpürgesi tek komşuda vardı ve arife günleri bütün dairelerin halılarıyla müşerref olurdu o makine. Evimize aldığımız buzdolabı yıllarca pek çok komşuya buz ve soğuk su servisi yapıp kıymalarını, etlerini buzluğunda misafir etti. Bizim katın ilk TV'si Şefika ablaların evine girdi ve zaten 3 çocuk, anne-baba, babaanne ve ölen görümcenin kızıyla yeterince kalabalık o küçücük daireye bir de her akşam komşular musallat oldu. İstiklal Marşı ile başlayıp "TV'nizi kapatmayı unutmayınız" yazısına kadar geçen süreçte galonlarla çay içilip paketlerce tütün tüketildi. Çok yoruldu, çok üzüldü, çok kahırlandı Şefika abla ama bunu yalnızca onu yakından tanıyanlar anladı. Hayata hep dimdik ve herkese-kendisini çok üzenlere bile-hep aynı mesafede kalmayı bildi. O dertlerini yalnızca annemle, çayıyla ve sigarasıyla paylaştı. Birlikte yaz tatilleri geçirdik; ömrümün ilk İstanbul seferinde Şefika abla vardı yanımızda. Kadıköy'ün henüz doğallığını yitirmemiş eski sokaklarından birindeki eski, ahşap İstanbul evinde torununa destek vermek için gelmiş kayınvalidesinde misafir olmuş, gittiğimiz gezmeden geç döndüğümüz için Müyesser teyzeden sıkı bir azar işitmiştik. Sonra rutin Amasra tatillerimiz; arasıra yanımızda başka komşular, başka ahbaplar olsa da değişmeyen eşlikçimiz hep Şefika abla ve Ayhan Işığın biraz formsuzu diyebileceğimiz kocası İhsan amcaydı. Bir akşamüstü kaldığımız ahşap pansiyonu çatırdatan depremi de birlikte yaşamış, aşağıdaki fotoğrafta gördüğünüz sandal gezisinde çekimin hemen sonrası yanımızdan geçen motorun savurduğu dalgayla devrilme tehlikesini de birlikte atlatmıştık.


Şefika abla önde yine sigarasının dumanlarını savururken annem de çakma Gina Lollobrigida olarak ondan aşağı kalmamış. Siyah güneş gözlükleri hayli janti ve annemin havuz yaka elbisesi de. Ben yine muhtemelen "Mavi Kırlangıç" isimli dergime gömülmüşüm, deniz derya umurumda değil ve babam Lubitel'i ile fotoğraf çekerken arkadaki İhsan amca da belli ki küreklere asılmış.

Fotoğraftakinden çok daha küçüktüm, bir arife günüydü. Yarım gün ders yapıp eve gelmiş annemi evde bulamamıştım. Kapı kilitliydi ve anneannem dahi ortalarda yoktu. Hamile olan ve iki gündür yataktan çıkamayan annemin başına bir iş geldiğini ve hatta öldüğünü düşünüp müthiş bir paniğe kapılmış çantamı bir kenara fırlatıp avaz avaz ağlamaya başlamıştım ki Şefika abla koşup geldi. Annem düşük yaptığı için hastaneye kaldırılmıştı, beni sakinleştirip evine götürdü. Elimi yüzümü yıkayıp karnımı doyurdu ve sonra elimden tuttu, birlikte çarşıya gittik. Hiç unutamadığım pembe kareli bir kumaş ve pembe düz bir kumaş alıp eve döndük. Ben o gece onlarda uyudum, o sabaha kadar oturup bana bayramlık pileli bir etek ve üstüne bluz dikti. Uyandığımda babam gelmişti, Şefika ablamın diktiği bayramlıkları giyip annemi hastaneden almaya gittik. Bundan daha mutlu bir bayram geçirmedim sanırım. 

Bu yazı çok uzar; öyle çok anı, öyle çok yaşanmışlık, öyle çok emek, öyle çok sevgi var ki. Masumiyetin ve çıkarsız ilişkilerin neredeyse ortadan kalktığı günümüzde o yılların son kalıntılarıydı onlar. Birer birer gidiyorlar. Güle güle Şefika abla, dünyada yakalayamadığın huzuru belki orada bulursun. Anneme selam söyle ve lütfen  kavuşma sevinciyle fazla dedikodu yapmayın tamam mı? Hep içimde bir yerlerde olacaksın...

85 yorum:

  1. Başın sağolsun Leylakcığım.:((
    Ne denir ki?...

    YanıtlaSil
  2. Ekmekcim,
    Sağol, denecek birşey yok gerçekten.
    Anılarımızı yolcu ettiğimiz bir yaşa geldik, bunlar beklenen şeyler ama yine de çok üzüyor...

    YanıtlaSil
  3. Başınız sağ olsun....
    Sanki benim de Şefika ablamdı...
    Bu kadar sevgiyle uğurlanmak da güzel.Ne mutlu ona ki seveni çokmuş.Mekanları cennet olsun tüm kayıplarımızın...
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  4. Dolunay,
    Çok teşekkürler, eminim ki tanısanız sizin de Şefika ablanız olurdu.
    Tüm gidenlerin ruhları şadolsun...

    YanıtlaSil
  5. Başınız sağolsun, öyle güzel yazmışsınız ki ardından sanki ben de tanımış kadar oldum, o sıcaklığı hissettim yani. Ne mutlu size, böyle güzel insanları misafir etmişsiniz yaşamınızda.

    YanıtlaSil
  6. Basiniz sagolsun.. Okurken cok imrendim her sey gozumun onunde canlandi. Annenizin vefat ettigini de bilmiyordum. Allah ona da rahmet eylesin. Universitede iken Funda'ya gelip gitmelerimizden hatirlarim kendisini ve babanizi..

    YanıtlaSil
  7. Başınız sağolsun sevgili Leylak Dalı.Şefika ablanın da mekanı cennet olsun..

    YanıtlaSil
  8. Başın sağolsun Leylak Dalım. Şefika ablan da nurlar içinde yatsın. Ne mutlu ona, arkasından sevgiyle, özlemle anılıyor. Hiç tanımadığı bizler bile onu seviyor ve rahmet okuyoruz arkasından. Tekrar başın sağ olsun.

    YanıtlaSil
  9. Leylak'ım Şefika Abla nurlar içinde yatsın... Ne güzel anılar bırakmış,onu hep yaşatacak işte bunlar.Bizim Behice Teyzemiz gibi...Sen Behice Teyzeyi tanımasan da kızı Ayşegül'ü iyi tanırsın:)

    Tüm sevdiklerinin başı sağolsun.

    YanıtlaSil
  10. Nur içinde yatsın. Böyle güzel bir insan olmak ve sevgiyle anılmak ne kadar hoş.

    YanıtlaSil
  11. Nurlar içinde yatsın,Şefika teyze.Okurken nerelere götürdünüz beni,yüreğime giren dost sevgilerin sımsıcak yüzlerini geldi,aklıma.Neyse...
    Yüreği güzel,leylak Dalım,sevgiyle kal...

    YanıtlaSil
  12. Nehire,
    Sağolasın. İnsanı asıl acıtan o kişilerin birer birer yokolması işte ama hayat bu...
    Benden de sevgiler...

    YanıtlaSil
  13. Hüznün Tadı,
    Amin. Bence de önemli olan iyi anılmak...

    YanıtlaSil
  14. Lalem,
    Öyle tabii, ne mutlu ki ardından güzel konuşulacak insanlardandı o. Ayşegülü nasıl tanımam :)
    Öperim...

    YanıtlaSil
  15. Çenebaz,
    Çok teşekkürler, iyilik böyle birşey işte. Tanımadığın insanlar bile arkandan güzel konuşur.
    Sevgiler yolluyorum...

    YanıtlaSil
  16. Mine Hanım,
    Çok teşekkürler, amin diyorum...

    YanıtlaSil
  17. Dilara,
    Çok teşekkürler,
    Annemi 7 yıl önce kaybettik ne yazık ki. Hepsinin mekanı Cennet olsun. Sevgiler...

    YanıtlaSil
  18. Kitapçı Kedisi,
    Sağolun.
    Evet, gerçekten şanslıyım ki böyle insanlar tanıdım, herkese nasip olsun.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  19. Yazı daha da uzasaydı hiç bıkmadan okuyabilirdim Leylağım, her insanın hayatından böyle kadınlar geçiyor galiba, şu anda özdeşleştiriyorum aklımda kalanlarla, bazen bir dost bazen bir komşu eskilere götürüyor insanı...
    Fotoğraflar da çok güzelmiş, iyi ki kalmışlar...

    Başınız sağolsun, mekanı cennet olsun!

    YanıtlaSil
  20. Baykuşum,
    Yazabilsem koca bir öykü olurdu belki, öyle çok anım, öyle çok yaşanmışlık var ki. İyi ki varlar diyorum, insanı zenginleştiren şeyler bunlar.
    Fotoğraflar, evet. Sabah ilk kez görüyormuş gibi baktım ve annemin bu kadar genç oluşuna şaşırdım. Oysa o annemdi ve bana yaşlı gelirdi :)
    Sağol anım güzel dileklerin için...

    YanıtlaSil
  21. başınız sağolsun. uzun uzun fotoğraflarınıza baktım. ne çok anı var değil mi? acıtan, güldüren, hepsi... niye bilmiyorum şimdiki fotoğraflarda böyle hissetmiyorum. herşey çok digitalleştiğinden belki de... kendinize dikkat edin.

    YanıtlaSil
  22. Leylak'cım başınız sağolsun, nurlar içinde uyusun.. Yaş ne olursa olsun ölümün yüzü soğuk üzülmemek elde mi? Ah o zamanlar ne güzeldi...

    YanıtlaSil
  23. çok güzel yazmışsın...nur içinde yatsın

    YanıtlaSil
  24. Coraline,
    Sağol güzelim; hem yazı, hem dileklerin için...

    YanıtlaSil
  25. Asis,
    Çok teşekkür ederim, aynen dediğin gibi yaşı başı ne olursa olsun sevdiğinin ölümü koyuyor insana. Yine de Allah gençleri korusun diyelim.
    Sevgiyle...

    YanıtlaSil
  26. Zelda,
    Sağol, çok haklısın. Eski fotoğrafların sıcaklığı, büyüsü bir başka. Belki de artık ulaşılamayacak günlere ait olduğundandır. Bildiğim şeyler olmasına rağmen bugün onlara bakmak beni ayrı bir biçimde etkiledi. Hayat işte...
    Sevgiler yolluyorum...

    YanıtlaSil
  27. Sevgili Leylak Dalı, başınız sağolsun. Allah geride kalanlara sabırlar ve uzun ömürler versin.

    YanıtlaSil
  28. Mine Hanım,
    Amin, çok teşekkür ederim dileklerinize...

    YanıtlaSil
  29. O kadar güzel anlatmışsınız ki dostluğu, komşuluğu, Şefika Abla'nızı. Giden kişiyi güzel anılarla hatırlamak ne kadar önemli bir şey değil mi? Başınız sağ olsun. Allah nur içinde yatırsın.

    YanıtlaSil
  30. Her ikisi de nurlarda yatsın ,başın sağolsun Leylak'cığım.Çok güzel anılar bunlar her zaman güzel kalacak ,sevgiler...

    YanıtlaSil
  31. Arzu,
    Sağolasın. Evet, şanslıyız böyle bir çocukluk yaşadığımız için, iyi ki vardılar.
    Benden de çok sevgiler...

    YanıtlaSil
  32. Sezer,
    Teşekkürler. o kadar güzel yıllar, o kadar güzel insanlardı ki başka türlü hatırlamak imkansız.
    Sevgiyle...

    YanıtlaSil
  33. üff ya..

    başın sağolsun..
    nurlarda olsunlar..
    annenle keyifle kaynatıp dursunlar cennette..

    atalet

    YanıtlaSil
  34. Ataletim,
    Sağol.
    Eminim ki kaynatıyorlardır, o kadar uzun zaman oldu ki onlar görüşmeyeli meraktan çatlamışlardır :)

    YanıtlaSil
  35. Tikandim. Ne cok gidiyorlar. Ote tarafta guzel birseyler oluyor galiba, herkes toplasmaya basladi. Hayatindan ne guzel insanlar gecmis. Bunu seni yakinen tanidigim Antalya seyahatimle daha da iyi anladim. Nur icinde yatsin. Bize dusen guzel dualari ginderip senin boynuna kocaman sarilmak...

    YanıtlaSil
  36. Zerocum,
    Benim yaşımın kaderi, yavaş yavaş yolcu ediyorsun eski kuşakları ama bu içime oturdu. Hayatımın tanıklarından biriydi çünkü. Huzurla uyusun.
    Ben de seni kocaman kucaklarım. Laf aramızda fena alışmışım, sabahları bir an odadan çıkmanı bekler gibi oluyorum :)

    YanıtlaSil
  37. Ya ben ya ben? İki sabahtir cayi koydun mu nursen abla diye mesaj atasim geliyor ama sonra "zeren simdi duygusala baglamanin luzumu yok" deyip vazgeciyorum. Sen benim hayatta hep yan yana olmak isteyecegim insanlarimdan birisin ya, neyse...

    YanıtlaSil
  38. Ablam nasil guzel anlatmissin, bana dikmis o elbiseleri beni bu kadar mutlu etmis gibi sevdim onu. Agladim dayanamadim. Mekani cennet olsun, annecigini sevindirsin biraz da oralarda...

    YanıtlaSil
  39. Elif Ayvaz,
    Çok teşekkür ederim...

    YanıtlaSil
  40. Seda canım,
    Aman sen kendini sakın üzme, ben üzülürüm sonra. Umarım iyisindir, öyle olduğunu düşünüyorum.
    İşte zaman içinde hayatımıza renk katan güzel insanları birer birer yolcu ediyoruz, hayat böyle birşey. Allah gençleri korusun...
    Çok kocaman sarılıp bir de öpüyorum seni...

    YanıtlaSil
  41. Zerom ya,
    Mektuba geçiş yaparız artık ne yapalım ama sen ne zaman istersen yine gel, hep gel :)

    YanıtlaSil
  42. Canım örtmenim duygulandırdın beni:( Allah rahmet eylesin Şefika ablaya..Çok haklısın,ne güzel değerlerimiz vardı..Komşularımız anne sıcaklığında ve güvenirliğindeydi..Şimdi karşı komşumun adını bile bilmiyorum..Yeniden başın sağolsun,öpüyorum çok..

    YanıtlaSil
  43. Zehra örtmenim,
    İyi ki o yılları yaşamışız diyorum ben, şanslı bir kuşakmışız. Ne yazık ki o komşulardan sonra şimdi ben de aynı durumdayım.
    Ama şimdi de teknoloji sayesinde kilometrelerce uzaktan destek ve sevgi alıyorum ki bu da harika birşey, iyi ki varsınız. Ben de öpüyorum...

    YanıtlaSil
  44. Başınız sağolsun. Mekanı cennet olsun...

    YanıtlaSil
  45. Özlem Alp,
    Çok teşekkür ederim...

    YanıtlaSil
  46. Nurşen'ciğim, dopdoluydum bugün..Taştım şimdi..
    Her giden, ardından kendisiyle ilgili bu kadar güzel yazılacağını bilse;gitmeye kıyamaz.

    Seni seviyorum ben.Başın sağolsun.Bütün sevenlerine sabır,Şefika ablana da rahmet diliyorum.
    Ece

    YanıtlaSil
  47. Ecem, canım benim,
    Ben de seni çok seviyorum, iyi ki varsınız. Çok sağol, Allah hepimize arkamızdan böyle konuşulmasını nasip etsin, tabii ki en gecinden olsun...

    YanıtlaSil
  48. Canim ablam cok iyiyim, sen uzulme. Azaldi sikayetlerim artik. Geciyor. Kocaman opuyorum seni.

    YanıtlaSil
  49. Başınız sağ olsun.Ne kadar yakından hissettim yazdıklarınızı...Ben de annemi,arkasından da aynı yazdığınız gibi samimi,içten pek çok komşumuzu yani çocukluğumu kaybettim sanki.Mekanları cennet olsun.

    YanıtlaSil
  50. Merhaba yeni bir kartpostal etkinliği başlattım, sizin de haberiniz olsun istedim. Katılmak ister misiniz?

    http://delikitap.blogspot.com/2013/02/postcard-kardesligi-etkinligi.html

    YanıtlaSil
  51. başınız sağolsun, bu yazılar gün gelecek başkalrı tarafından hiç yazılmayacak. Çünkü artık böyle komşuluklar yok maalesef. Gözlerim yaşardı okurken Allatan rahmet diliyorum.
    saygılar

    YanıtlaSil
  52. Başın sağolsun :( Huzurla uyusun...

    YanıtlaSil
  53. Çiğdem,
    Amin canım, sağolasın...

    YanıtlaSil
  54. Yüreğimin İklimi,
    Haklısınız artık böyle komşuluklar kalmadı, biz şanslı bir kuşakmışız.
    Çok teşekkür ediyorum, sevgiyle...

    YanıtlaSil
  55. Nergis Mevsimi,
    Ben de size sabırlar diliyorum. Çok teşekkürler, sevgiler...

    YanıtlaSil
  56. Seda,
    Çok sevindim canım, aman kendine dikkat et. Öpüyorum seni...

    YanıtlaSil
  57. Kalplerde böyle anılabilmenin tek yolu Şefika abla gibi olabilmek değil mi? Çocukluk, en naif zaman dilimi insan hayatında!
    Ben şimdi tanımadan sevdim Şefika ablayı...
    Allah rahmet eylesin diyorum.
    Belki annenle dedikoduya başlamışlardır bile.
    Başın sağolsun Leylak Dalım...

    YanıtlaSil
  58. delikitap,
    Üzgünüm ben katılamayacağım. Zira Antalya'da PTT hizmetleri berbat durumda, kartların çoğu elime geçmedi. Ayrıca bir süre sonra şehir dışına çıkacağım. Size keyifli bir etkinlik diliyorum...

    YanıtlaSil
  59. Özlemcim,
    Sağol canım.
    Eğer annemle buluştularsa dedikodu çoktan başlamıştır eminim :)
    Ah, ah...

    YanıtlaSil
  60. İnsanlar anıldığı sürece ölmezler ki.. Yüreklerde, anılarda yaşarlar.. Ne mutlu size Şefika ablayı tanımış ve çok güzel anılarınız olmuş.. Güzel anımsanmak çok güzel bir yürek işidir.. Yürekli Şefika abla nurlar içinde yatsın.. Sizinde başınız sağolsun:(

    YanıtlaSil
  61. Yazdıklarınız da nasıl kendimi buluyorum anlatamam :) Başınız sağolsun.. Eski dostlar nasıl aranıyor günümüzde.Bizim de Şefika abla gibi komşularımız vardı.Beraber yiyip içtiğimiz,sinema'ya kadınlar matinesine gittiğimiz her daim birarada olduğumuz.Eskiye özlem onları kaybettikçe daha da artıyor bende..Mekanları cennet olsun Anne'ciğinizle, Şefika abla'nın...

    YanıtlaSil
  62. Mekanı cennet olur inşallah :((

    YanıtlaSil
  63. Düşlerimden İnciler,
    Amin...

    YanıtlaSil
  64. Suna,
    O zaman siz de benim gibi şanslı büyüyenlerdensiniz, ne mutlu ki o günleri yaşadık. Gidenlerin hepsine selam olsun, huzurla uyusunlar...

    YanıtlaSil
  65. Berfin,
    Sağolasın, haklısın. Bu Şefika ablanın da şansı bir yerde. Onu hiç tanımayan kaç insandan dua aldı bu sayede...
    Sevgiler yolluyorum...

    YanıtlaSil
  66. Başınız sağolsun. Kocaman yürekli, bir dostun arkasından böyle güzel yazılarla anılması...

    Neden şimdilerde böyle güzel insanlar yok ( belki benim çevremde) her şeyi menfaatlara dayanmış gibi..sen yakınlaştığında da bir çıkarı var zannedebiliriyor :( güven duygusunumuzu kaybettik acaba ?

    YanıtlaSil
  67. basiniz sagolsun. Bende eski fotoraf hayraniyim...

    YanıtlaSil
  68. hayatınızda böyle bir insan olması bile ne büyük şans.
    Allah rahmet eylesin.

    YanıtlaSil
  69. başın sağolsun sevgili leylakdalı,
    sabır diliyorum...

    YanıtlaSil
  70. Üstüste (temizlik, doktor ve arkadaş toplantısı)üç gün pek bakamamıştım bloglara. Şimdi gördüm. İÇim burkularak okudum bu duygusal yazını.
    Başın sağolsun Leylak' cım.

    YanıtlaSil
  71. ne deneir ki kelimelerin bittiği yer, başın sağ olsun Leylak'cım ...

    YanıtlaSil
  72. Dikkatimden kaçmış Nurşen'cim.Başın sağolsun.Ne güzel böyle anılmak.

    YanıtlaSil
  73. ne kadar güzel anlatmışsınız, okurken arkasından ben de gözyaşı döktüm.

    YanıtlaSil
  74. Yasemin,
    Çok teşekkür ederim, cidden gözyaşını hakeden bir insandı. Huzurla uyusun...

    YanıtlaSil
  75. Pie Kurabiye,
    Petekcim sağol canım, sevgiler...

    YanıtlaSil
  76. Hayat İzlerim,
    Haklısın Özlem, sağolasın...

    YanıtlaSil
  77. Asucum,
    Çok teşekkür ederim. Senin de vardı böyle dostların anladığına eminim. Hastane? Umarım önemli birşey değildir. Sevgiyle...

    YanıtlaSil
  78. Cepaynası,
    Çok teşekkür ederim, dostlar sağolsun. Sevgiyle...

    YanıtlaSil
  79. Jandragones Otero,
    Haklısınız, cidden şanstı benim için.
    Teşekkürler, sevgiler...

    YanıtlaSil
  80. Eda.
    Teşekkür ederim. Eski fotoğrafların sıcaklığı bir başka tabii ki...

    YanıtlaSil
  81. Başak,
    Günümüzde ilişkiler o kadar yozlaştı ki insan eskilerin değerini daha iyi anlıyor. Ne mutlu ki o şanslı dönemlere yetişebildik.
    Teşekkür ediyorum, sevgiler...

    YanıtlaSil
  82. Böylesi aileden sayılabilecek kadar yakın olması ne üzüntü verici :( başın sağolsun

    YanıtlaSil
  83. allah rahmet eylesin mekanı cennet yolu ışık olsun ...ne güzel yazmışsınız anılarınızı bir solukta okundu bılesınız.yakınlarına sabır diliyorum.sevgiler ablacım...

    YanıtlaSil
  84. :( çok hüzünlü bir o kadar da şeker bir yazıydı Leylak ım...
    Nur içinde yatsınlar bir de hiç gitmeseler olma mıydı?

    YanıtlaSil