YOLCULUK OLMALI, YOLCULUK

Yol göründü yine, sabah yolcuyuz. Köpek gibi yorgunum. Bir yere gitmeden önce sakin, huzurlu ve kendini yormadan hazırlanan bir insan kişisi mevcut mudur acaba? Her seferinde aynı terane, toparla, yıka, ütüle, seç, yerleştir, düzenle, alışveriş yap, uyh!.. Bu sefer bir de sıcak eklendi ki ne biçim, omuzlarında kızgın bir sobayla iş yapmak gibi birşeydi.

Gece çılgınlar gibi bağıran bir kadın sesiyle uyandım, nereden geldiğini anlamadığım bu sıtma görmemiş ses en kibarı "şerefsiz" olan bir dizi küfrü arka arkaya sıraladı bir saate yakın. Hayatımda duymadığım yakası açılmadık laflar savurdu durdu. Kimdi, kimin nesiydi, kime bağırıyordu, ses nereden geliyordu bir türlü çözemedim. İşin garibi benden başka bir Allah kulu kapıya, pencereye çıkıp da "Nedir bu?" demedi, insanlar uyumuyor adeta ölüyor.

Yorgunluktan gözlerim kapanıyor, kalkıp son hazırlıkları da tamamlayayım. Yarın bilgisayar başına geçmem mümkün olursa muhabiriniz size Marmaris'ten seslenecek. Kalın sağlıcakla...

Gitmeden Orhan Veli usta bir yolculuk şiiri fısıldasın kulaklara:

"Duyduğum yoktu ne vakittir
Güvercin sesi, kumru sesi pencerede;
İçime gene
Yolculuk mu düştü, nedir?
Nedir bu yosun kokusu,
Martıların gürültüsü havalarda;
Nedir?
Yolculuk olmalı, yolculuk."