YOLCULUK 3

Datça'daki ilk sabah balkondan görünen bu şahane manzaraya karşı kahvaltı yapmakla başladı, ardından Zero'nun eklediği fotoğraflarda görüp aklımın kaldığı çay bahçesine doğru yollandık. Maviye boyalı masa ve sandalyeleri, mavi-beyaz kareli örtüleri ile insanın içini açan bir mekan burası, çayınızı-kahvenizi içerken gözünüze bayram ettiren manzarası da cabası:

Mavi masaları şenlendirdikten sonra yürüyüşe devam ettik. Zero'nın "Sonsuzluk ve Bir Gün" filmiyle bağdaştırdığı iskele hemen yol üstündeydi, elbette ki sonuna kadar yürüdük. Ve böylece benim de "sonsuzlukta bir gün"üm oldu. İskele üstündeki mesajın yazıldığı talihli kişi kimdi ki acep :)

Sonsuzluğa adımızı yazdırdıktan sonra yürümeye devam ettik, yıkılmaya başlayan Öğretmenevi'nin yanından kıvrılıp Kumluk Plajı'na doğru yol aldık.

Yol o kadar güzeldi ki insanın saatlerce yürüyesi geliyordu lakin vücut biraz dinlenme molası isteyince aynı yoldan geri döndük. Akşam üstü daha keyifli bir etkinlik için aynı rotayı bir kez daha takip edecektik. 

Bu Zeytin, apartmanın köpeği. Gittiğimiz hemen her yerde eşlik etti bize. Kimi zaman yanımızdan, kimi zaman önümüzden yürüyerek bir nevi bodyguardlık görevini başarıyla yerine getirdi.

Datça'da akşam olup plajlar boşalınca masalar kumsala iniyor, deniz hemen yanıbaşınızda şıpırdarken yiyip içebiliyorsunuz, biz de öyle yaptık. Kurulduk dalgalarla kucaklaşan bir masaya, balığımızın artıklarını kedilerle paylaşarak, deniz banyolarını alan Zeytin'le Badem'i izleyerek yedik yemeğimizi, ah bir de mehtap olsaydı...

Ve Datça'nın ışıkları denizin içine doğru yol alırken biz de yine Zeytin'in eşliğinde eve doğru yol aldık. En kötü günü böyle olmalı bir insan evladının.

Devam edecek...
(Küçük fotoğrafları tıklarsanız manzaranın keyfine daha çok varırsınız.)