YOLCULUK 2

Efendiiiim, öncelikle hoşbuldum. Dün öğleden sonra 17.00 sularında Antalya'ya dönmüş bulunuyorum. Kısa bir süre için, çok yakında yazı geçirmek için "ver elini Ankara" diyeceğiz. Tatil bahane herşey şahaneydi. Ceplerime anılar doldurarak döndüm, devamını diliyorum.

Nerede kalmıştık? Marmaris'e gelmiştim ve sürekli olarak yağmurla saklambaç oynamaktaydım değil mi? İçmeler'den dönerken yakalandığımız yağmur ve rüzgar bir süreliğine eve mahkum etse de akşama doğru açan hava şurup kıvamına dönünce yine attık kendimizi dışarı. Bu kez izin verdi Marmaris'in tadını çıkarmamıza: 

Marmaris'e gelmişken bir koşu Çin'e de uğradık :)

Havaya bize verdiği izin için teşekkür edip eve döndük, ertesi gün değişen birşey olmadı. Dışarı çıktık yağmur, içeri girdik güneş hesabıyla kovalamaca oynadık adeta. Bir ara evin arkasındaki ormana gitmeye niyet ettik güneşi görünce, sen misin niyet eden? Daha yüz metre ilerlemeden bastırdı yağmur. Toprak kokusuna çam kokusu karışınca insan yağmurdan bile keyif alabiliyor esasında:

Çamların dibinde yaban gülleri, sitenin giriş kapısında ise sarmaşık gülleri açmıştı.

Yağmurdan kaçarken dut ağacında mola vermeyi ihmal etmedik, tam sevdiğim gibiydi; kırmızı, ekşi ve tam ermemiş.

Dutları yiyip yağmuru güneşe çevirdikten sonra yolculuk zamanı gelmişti. Minibüse yerleştim ikindi üstü ve ön koltukta olağanüstü manzaraları izleyerek keyifli bir yolculukla ulaştım Datça'ya.  Kızlan köyünden geçerken değirmenlere ve evlat edindiğim zeytin ağacıma el sallamayı ihmal etmedim. Beni karşılayan Zero'nun şahane manzaralı çatı katı balkonunda yorgunluk kahvesi içerek Datça'ya merhaba dedim. Devamı bir sonraki postta...