MOR SÜMBÜL, BİRHAN KESKİN ŞİİRİ, MACAR EDEBİYATI

Birkaç gündür hava yumuşadı, hafiften bir bahar kokusu duyulmaya başladı bile. Çiçek tezgahları muhteşem bu aralar, hem mevsim hem de Sevgililer Günü nedeniyle binbir çeşit çiçekle bezenmiş durumda. Bir arkadaşa geçmiş olsun ziyareti nedeniyle çıktım evden bugün. Mor kazağımı giydim, arkadaşımın hediyesi, iğne oyası "Kahire'nin mor gülü"nü taktım yakama broş olarak, yukarıda fotoğrafını gördüğünüz tezgahtan iki demet mor sümbül kaptım, mosmor olmuş bir vaziyette devam ettim yoluma.

Yolum Kumrular Sokak'tan geçiyordu, Ankara'nın en sevdiğim sokaklarından-aslında cadde-biridir. Koruma altına alınmış devasa çınarlar süsler iki yanı. Bir tarafta erken Cumhuriyet dönemi mimarisine uygun binalar vardır gözü tırmalamayan, gayet zevkli: Çankaya Kaymakamlığı, eski Milli Kütüphane, Namık Kemal İlkokulu ve bunların arkasında Ankara'nın, hatta belki Türkiye'nin ilk toplu konutları, Saraçoğlu Evleri. 65 yıllık mazisi olan bu mahalle şehrin en merkezi yeri olan Kızılay'ın ortasında yeşil bir vaha gibidir. Her ne kadar eskiyip artık yetersiz ve kullanışsız hale gelseler de bu ikişer, üçer katlı bahçe içindeki evler Ankara'nın göbeğinde bir banliyö sakinliği içindedir. Ne yazık ki birkaç yıldır Kumrular sokak hareketlendi, gürültüsü arttı. Bir yandaki asil binalara inat caddenin öbür tarafı dönerci, kuruyemişçi, eczane, gözlükçü, otobüs yazıhanesi gibi her türden gürültülü mekanlara evsahipliği yapar oldu. Üstüne üstlük dolmuş güzergahı ve taksi park yeri olarak kullanıldığı için de sokakların o asude havası da kalmadı. Oysa yıllar önce çınar ağaçlarının gölgesinde, kuş sesleri içinde, sakin, huzurlu bir yerdi Kumrular Sokak. Zaman içinde orası da heryer, herşey gibi kirlilikten, karmaşadan payını aldı.

Dönüşte kitapçıya uğradım ve son günlerde şiirlerine takıldığım Birhan Keskin'in bütün kitaplarını satın aldım. Birkaç zamandır ilgimi çekiyordu, geçenlerde "Ezel" dizisinde bir şiiri okundu ve son olarak da Ekmekçim blogunda bahsetti. Muhteşem metaforları var, şiirler harika. Şunu okuyun hele:

"Acımalı ki “insan olan yerlerimiz„

Işısın sol yanımızda sürekli çiğnediğimiz,

O ışık görmemiş aydınlığımız…"

Ve şu dizeleri:

"Dürtme içimdeki narı
Üstümde beyaz gömlek var"

Önümüzdeki 2 gün boyunca Birhan Keskin şiiriyle hemhâl olmak istiyorum.

Birhan Keskin şiirine ilaveten bu aralar Macar Edebiyatı'na takılmış durumdayım. Türkçe'de yayınlanan ilk kitabını okuduyup tiryakisi olduğum Magda Szabo'dan sonra edebî hayatıma iki Macar daha dâhil etmiş bulunmaktayım: Attila József ve István Örkény. Lâkin bu yazı çok uzadı. Macar arkadaşlar bir dahaki postun konusu olsun, günlerinize nergis, frezya, sümbül kokuları dolsun...