İYİ Kİ DOĞMUŞSUN BLOG / 1 TEMMUZ

Sabah Ekmekçi Kız sisterimin güzellikleri yazdığı blogunda  Ekmekçi Kız'ın 17 yaşına girdiğini okuyunca birden hatırladım. Benim Leylak Dalı da 14. yaşına girmiş meğer bu ayın başında. Ne ayıp, ne ayıp, diz protezlerinin bile doğum gününü kutlayan ben bunca yıl şahsıma terapi hizmeti görmüş, bir çok dost kazandırmış, ufkumu açmış ergen blogumun doğum gününü unutayım, yazıklar olsun bana. Gecikmeli de olsa bir doğum günü postuyla gönlünü alayım bari canımın için blogumun, güneşi görünce coşan sardunyamı da doğum günü armağanı yapayım:

2009 yılıydı, annemi kaybedeli ve emekliye ayrılalı çok olmamışken, bilgisayarla birbirimize epey ısınmışken, Antalya'nın yaz sıcaklarında nasıl vakit geçirsek derdine düşmüşken birdenbire "Neden benim de bir blogum olmasın?" fikri kafamda canlanıvermişti. Blogların en verimli çağıydı, ne Instagram vardı henüz, ne Twitter, ne TikTok, ne Reels videoları. Facebook yeni yeni hayatımıza giriyordu. Tek yaptığımız msn'den birbirimizle chatleşmekti. Bir sürü blogu takip ediyordum ve çok zevkli geliyordu. 6 Haziran'dı, geçtim bigisayarın başına ve Leylak Dalı blog hayatına ani bir giriş yaptı. İlk postum Hoşgeldim adını taşıyordu ve 7 yorum almış, pek sevinmiştim. Oysa yorumlardan biri kız kardeşimden, biri bir reklam blogundan, bir diğeri bloglararası bir yarışma sitesinden geliyordu. İçlerinden üçünün kendi blogları vardı-ki artık üçü de yok blog aleminde ya da belki var benim haberim yok-birini takip ediyordum, diğer ikisi sanırım tesadüfen görmüştü. Olsundu, yine de sevinmiştim 😃 O hızla ikinci bir post girmiştim, konu kâdim yazarım Füruzan 😊 Başlık resmim bir arkadaşımın çektiği leylak fotoğrafı idi, ilk postun altında ona da bir teşekkür yollamıştım. Ne yazık ki artık aramızda değil sevgili Sevim, bu vesileyle onu da anmış olayım. 

İlk takipçiler, ilk yorumlar, giderek artan izleyici sayısı, giderek yetkinleşen yazılar derken bugünlere geldik. Şu hayatta yaptığım için çok mutlu olduğum, asla pişmanlık duymadığım işlerden biridir bu blogu açmak. Bana çoğuyla yüzyüze de gelip dost, kardeş, hatta kanka olduğum pek çok arkadaş kazandırdı.  Keşke ilk zamanlardaki canlılık devam etseydi ama insanoğlu kolayı seviyor, uzun yazıları okumaktansa bir fotoğrafa bakmak daha cazip geliyor. Instagram, Twitter ve diğerleri blogların pabucunu dama attı ama benim gibi inatçı bir azınlık hala devam ettiriyor blog yazılarını, çok da iyi ediyorlar. Dilerim uzun yıllar sürer bloglarımız ve blog dostluğumuz. Bayramı da bitirirken ergen blogum ve ben hepinize sevgiler yolluyoruz...