MART OKUMALARI / 1 NİSAN

Upuzun ve sıkıntılı Mart ayı hoş izlenimler bırakmadan biterken kitap okuma konusunda da son derece verimsizdi. Elime aldığım her kitap günlerce süründü. Aksi gibi hep üzerinde düşünülerek okunması gereken, akmayan, ağır tempolu kitaplar seçmişim başlangıçta. Elbette deprem sonrası hepimizde oluşan olumsuz ruh hali de etkendi buna ama kendimi-Altay? Türkçesi ile anlatırsam-kalarda, koparda, hazarda, seferde yılmadan okuyan biri olarak nitelerdim, meğerse eskidenmiş çok eskiden. Alper Tunga ölmüş, acun ısız kalmış 😃

Elimdeki kitapların okunması uzayıp bir yerlerde tıkanınca çare polisiyede dedim, arka arkaya iki tane yuvarlarsam idrak yollarım açılır, birikmiş por-kireç temizlenir. Fena olmadı ama yine de istediğim verime ulaşamadım. Ne yapalım bu ay da tek derdimiz bu olsun. Gelelim kitaplara:

-Aya bir Türk yazarla başlamak istedim, methini duyduğum ve ilk kez okuyacağım bir yazardı Batuhan Aşıktoprak. İsmi bile edebî duygulara yol açıyor, elbet iyi bir şeyler yazmıştır dedim. "Alesta" günümüz İstanbul'unda geçen bir hikaye. Orta sınıf bir ailenin horoz döğüştüren bir babası, her şeye rağmen babaya sevgiyle bağlı bir annesi ve geceleri taksicilik yapan, kapağı yurt dışına atma derdinde olan yaşı kemale ermiş bir oğlu var. Ülkemizdeki pek çok aile gibi ekonomik sorunlarla boğuşup kıt kanaat geçinen bir aile bu. Sonra karşıya taşınan Suriyeli ailenin küçük oğlu sevilen komşu çocuğu kadrosundan dahil oluyor aileye. Bir de amca var, tam günümüzün adamı ve tuhaf bir de arkadaş. Dolardaki yükseliş kitabın önemli unsurlarından. Gündemi güzel dile getiren bir kitap olmuş, bence tanıyın yazarı derim.

-Sibilla Aleramo 20. YY.ın başlarında doğmuş bir kadın. Yaşadığı dönem düşünülürse "Bir Kadın" çağını aşan bir roman olmuş. Kendi hayatını özgürce yaşayan, kendi ayakları üstünde durmak isteyen bir kadını konu almış. Çağına göre oldukça feminist bir yaklaşımla. Lakin akıcı ve akılda kalıcı olmadı benim için, yine de yukarıda belirttiğim unsurlardan dolayı okunmalı derim. 

-Bu ay beni en zorlayan kitap Herta Müller'in "Yürekteki Hayvan"ı oldu. İnsanı hayran bırakacak kadar dolu ama bir o kadar da dağınık geldi. Kafamın çok karışık olduğu bir dönemde elime alışımdan kaynaklı sık sık takıldım ve bıraktım. Bu kopukluk da kitaptan arzu ettiğim zevki almamı engelledi. Sanırım sakin bir dönemde tekrar okuyacağım. 

-Yukarıda bahsettiğim gibi ayın ortasını geçtiğim halde üçüncü kitabımı zor-bela bitirince kendimi polisiyeye vurdum. Okuyan bir arkadaştan övgüsünü duyduğum ve bir süredir kitaplıkta bekleyen Tuna Kiremitçi'nin iki polisiyesini ardarda okudum: "Mezun Cinayetleri" ve "Perinin Ölümü". Karmaşık bir yapısı olmayan, katili tahmin etmekle etmemek arasında bocaladığınız, kolay okunan kitaplardı, en güzel sürprizi ise cinayetleri "Bacılar Timi" adı verilen bazen iki, bazen üç kadından oluşan bir ekibin çözmesi idi. Başkomiser Perihan'ı ve yardımcısı rasta saçlı Ayla'yı çok sevdim. Umarım devamı gelir. 

-Mart ayının son kitabı Herman Hesse'nin tabiriyle Altın Balık Magda Szabo'nun YKY tarafından yeni basılan "Abigail"i oldu. Daha sipariş verirken kitabın ilk gençlik çağı için yazıldığını biliyordum ama Szabo'nun yazdığı bir kitabı okumamam sözkonusu olamazdı. 450 sayfalık kalın bir kitaptı Abigail ama sanırım ergenlere yönelik diye düşünülerek iri puntolarla basılmıştı. Esasen ergenler karınca duasını bile okuyabilir. Yayınevlerinin ergenlerden ziyade 40 yaş üstünü düşünerek iri puntoları kullanması gerekir ama kağıt tasarrufu düşüncesi hakim sanırım, umurlarında mı okurların göz sağlığı. 

Kitaba gelecek olursak, dediğim gibi ilk gençlik kitabı. 15 yaşında olsam bu kitaba bayılırdım ama ne yazık ki değildim ve kafayı boşaltmak için okudum gitti. Asla bir Magda Szabo romanı tadı vermedi. Herhangi biri yazmış olabilirdi. Şirin bir yatılı okul öyküsü, arka planına ciddiyet dozu olarak İkinci Dünya Savaşı eklemlenmiş. Magda'ya benim kadar tutkunsanız okuyun, hatırı kalmasın ama bence ilk gençlik çağındaki kızlara armağan edin, daha çok hora geçer.

Bu ay okumadaki yetersizlik Storytel dinlemelerinde de kendini gösterdi. İki kitap dinledim. İlkini ilk basımndan okumuştum, aradan geçen zamanda unuttuğum yerler olunca hatırlama kabilinden tekrar dinlemek istedim Şükran Yiğit'in "Çatıkatı Aşıkları"nı. Hem hatırladım, hem de kitabın keyfine tekrar vardım. 

İkinci dinlemeyi de daha önce birinci kitabını dinlediğim Doğu Yücel'in ilginç kahramanı Mitat Karaman'ın ikinci macerasıyla yaptım: "Beter Ol Mitat Karaman!". Bu absürt roman da kafa boşaltma açısından faydalı, birincisi kadar olmasa da yemek yaparken iyi eşlikçi oluyor 😀

Bu ay düzenli olarak izlediğim üç dizi oldu, TV'lerde günlük akan dizileri kastetmiyorum. 6 Şubat depreminde yerle bir olan güzelim şehir Hatay'a olan acım hâlâ geçmiş değil. Bir vedalaşma gibi zamanında izlemediğim, Hatay'da geçen "Asi" dizisine verdim kendimi. 71 bölümlük, her bir bölümü iki saate yakın süren diziyi bitirmek neredeyse 1,5 ayımı aldı. Diziyi değil şehri izledim aslında, sokakları gösteren her karede ağladım, final bölümü ise tüy dikti. Uzun süre unutamayacağım sanırım, üzerime attığı keder hep benimle olacak. 

İkinci dizi Blu TV'de yayınlanan "Bozkır"ın ikinci sezonu oldu. 7 bölüm yayınlandı, haftada bir yeni bölüm geliyor. Komiser Seyfi ve Bahtiyar'ın baş rollerde olduğu iyi kurgulanmış, cesur bir polisiye, izleyin derim. 

Ve son olarak Netflix'in son Türk yapımı dizisi "Biz Kimden Kaçıyorduk Anne?". Yıllar önce Perihan Mağden'in aynı adlı kitabını okumuştum. Ana hatları dışında detaylar çıkmış aklımdan haliyle. Niyet edip oturdum başına ama Allah sizi inandırsın bunaldım. Başlamışken bitireyim dedim, bir de dizinin pek çok bölümü Antalya'nın muhtelif yerlerinde çekilince ilginç geldi. Lakin karanlık, tekinsiz, bunaltıcı bir diziydi. Me.lisa Söz.en'in mumya görüntüsü, oteldekilerin "Ay çok güzel kız" nidalarıyla peşinde dolandığı, hiç de o kadar şirin bulmadığım kız çocuğu içimi baydı. Beğeneni çok, onlara mübarek olsun ama ben sevmedim...

Bu ay film izleme açısından da kısır bir ay oldu. Dört film izlemişim, daha önce kitabını da okuduğum, Netflix'de yayınlanan "İyi Adamın On Günü", Oscar adaylarından "Women Talking", geçen yıl Altın Portakal'da Nihal Yalçın'a ödül kazandıran "Zuhal" ve şahane İran filmi "Leyla'nın Kardeşleri". Haliyle en beğendiğim de sonuncusu oldu. 

Nisan ayı daha çok kitap, daha çok film, daha çok etkinlik, daha az acı ve sıkıntı getirsin dilerim...