18 MAYIS (SABAHIN GETİRDİKLERİ)

Sabahın 6'sında açıldı gözlerim. Bu aralar erken yatıp erken uyanıyorum, bakınız kalkıyorum demiyorum, uyanıyorum. Bünye uykunun devamını reddedince bari kitap okuyayım dedim, kitabımı almak için odaya geçtim. Tam elimi kitaba uzatırken ajandamın yere düştüğünü farkettim. Almak için eğilince sehpaya çarptım, sehpanın üstündeki sürahi şık bir pirüetle kendi etrafında döndü ve sonra yan yatarak içindeki bütün suyu koltuğa ve yerlere boşalttı. İlk işim koltuğun üstüne şarjı dolsun diye bıraktığım tableti kapmak oldu. Sırt kısmı biraz ıslandıysa da hemen kuruladım, güvenli bir mıntıkaya kaldırdım. Zeminde küçük bir havuz, koltuğun üstünde ise gece bir bebek altına kaçırmış görüntüsü vardı. Tuvalete koşturup vileda sopasını kaptım, sil ha sil. Sonra baktım koltuk minderinin bulunduğu yerde kuruması mümkün değil, söktüm cırt cırtlarını yüklendim balkona. Islak yanı güneş görecek şekilde ipe astım. Hazır balkona çıkmışken akşamdan asılmış çamaşırları toplayıp yatak odasına döndüm. Üç-beş parçayı katlayıp yerine kaldırdım, eşofmanlardan birinin ceplerinin kurumamış olduğunu farkettim tekrar asmak üzere kalkarken telefona mesaj geldi. Mesaj, instagram, facebook derken gözüm eşofmana ilişti. "Yahu ben bunu asacaktım" deyip hareketlendim. Balkona giderken bir baktım tuvaletin kapısı ardına kadar açık. "Niye kapatmaz ki buranın kapısını?" diye evdeki yüzde elliye tam kızacakken vileda kovasına ilişti gözüm ve odadaki sel felaketini hatırladım, kapıyı açık bırakan bendim. Hızla eşofmanı ipe asıp sel mıntıkasına döndüm. Kalan ıslaklıkları kuruttum. Farkettim ki kitabım ve ayracım da almış nasibini selden, alelusul sildim, "biraz kabarsın da bugünü ve unutkanlığımı hatırlayım" diye düşündüm. Unutkanlığı yenmek için hatırlama metodu, yeni geliştirdim, bu ne ya, pandemi aklımızı başımızdan aldı. Söylene söylene yatağa geri döndüm ve unutkanlığa, yere devrilen sürahiye, temizlik faaliyetine karşı Macar Edebiyatı'na sığındım: "Kule Saatindeki Kuzgun/Kalman Csatho"

Nisan ayının başından bu yana beni İstanbul Film Festivali online seçkisi oyaladı. Bizzat İstanbul'da olsam ve festival normal şartlarda yapılsa bunca filmi izlemem mümkün değildi, bu da pandeminin bize kıyağı oldu, sinema salonunda izlemenin tadını vermese de en azında vakit geçirtti. Aralarında "iyi ki izledim" dedirtecek filmler de çoğunluktaydı. Dün "Suzanna Andler" filmini izleyerek Mayıs seçkisini de bitirdim. Marguerite Duras'ın aynı adlı tiyatro oyunundan (aynı adlı yazınca, eskiden Arkası Yarın'lar olurdu radyoda, başta bazen "falancanın aynı adlı romanından uyarlanmıştır" derdi sunucu, ben de romanın adını "Aynı" sanırdım, hahaha, saftirik) sinemaya uyarlanmış ama diyaloglara dayalı, aksiyonun çok az olduğu bir filmdi, o yüzden sıktı biraz. Başrolünde Jane Birkin'le Serge Gainsbourg'un kızı Charlotte Gainsbourg vardı. İnsanın su gibi güzel bir annesi varken babasına benzemesi de ne bileyim, neyse bahtı güzel olsun 😂

Aynı kapsamda "Bay Bachmann ve Sınıfı" isimli bir de belgesel izledim. 3,5 saatlik uzun bir gösterimdi ama çok ilgimi çekti. Dieter Bachmann Almanya'nın orta bölgesindeki bir kentte farklı ülkelerden gelen çocuklara öğretmenlik yapıyor. Sınıfta epeyce de Türk işçi ailelerinden çocuklar var. Yaşını başını epeyce almış, kır sakalı ve kafasından çıkarmadığı takkesiyle çok sempatik bir adam Herr Bachmann ve çocuklara yaklaşımı o kadar güzel ki, müzikten spora, heykelden oyuna kadar türlü yöntemlerle veriyor dersleri ve çocuklarla olan ilişkisi olağanüstü. "Uykun mu var?" diyor mesela esneyen öğrenciye, "Evet" diyorsa çocuk, "Geç kanepeye uyu" diyor. Hayran oldum iletişim biçimine, empati kurmasına ve çocukların kişiliğini yüceltmesine. Almanya'ya gidip şu yaşta öğrencisi olmak geldi içimden. Berlin'de belgesel dalında "Gümüş Ayı" almış zaten yönetmeni. 

Kapanma bitti ama ben hala açılamadım. Büyük açılışı Ankara'ya giderek yapmayı planlıyorum. Bakalım yolda Cevriye ile Tevriye bana ne hain oyunlar edecekler. Sizleri Marmaris İçmeler'den bir bulut şöleniyle başbaşa bırakıyor (hatırlaması bile güzel) kuruyan minderimi balkondan almaya gidiyorum.