MÜZEDE ZAMAN

Müzeleri severim ben, Antalya Müzesi'ni biraz daha fazla. İçerisi çok güzeldir, büyüleyicidir, özellikle lahitler ve tanrılar salonları ışıklandırmalarıyla çok etkileyicidir. Yıllarca komşuluk yaptık, çalıştığım okulla karşı karşıyaydı. Arada bir bu eski komşuyu ziyaret eder kafeteryasında oturur, bahçesinde dolanırım. Özellikle baharda kafeteryanın çardağından mor salkımlar sarkar, heykellerin, lahitlerin arasında böyle bir garip, sakin, huzurlu oturursunuz. Bugün yine uğradım, satış mağazasında şöyle bir dolanıp çayımı aldım ve lahitin yanındaki masaya yerleştim. Kuş seslerinden başka bir şey duyulmuyordu, derin bir huzur içinde çayımı yudumlarken poposunu sallaya sallaya şu arkadaş geldi yanıma:

Lahdin etrafında biraz dolaştıktan sonra masamın altına girdi, ben fotoğraf çekerken de ciddi ciddi poz verdi. O sırada bir Fransız turist geldi bahçeye, horozu görünce ilgilendi yanına gelip horoz ötüşü gibi bir ses çıkardı. Bizimki bir sinirlensin, bir bozulsun. "Sen de kimsin, o nasıl bir ses?" dercesine göğsünü kabarttı, dikleşti ve ardarda on kere şiddetle öttü :)

Fransız turist gülerek "pardon" dedi ve uzaklaştı. Eee var mı ta oralardan gelip de bizim paçalıya hava atmak, yer mi Anadolu çocuğu, adamı böyle pes ettirir işte :) Buralar bizden sorulur icabında :)

Çayımı içince bahçede dolaştım biraz. Müzede tavuk, horoz, tavus kuşu bol, tarihi eser kontenjanından bahçedeki kocaman kümeste seyran eyliyorlar. Ve hepsi de pek havalı, çalımlarından yanlarına varılmıyor, bakınız aşağıdaki güzellik:

Pozunu verdi, fotoğrafını çektirdi, sonra da yüzüme bile bakmadan poposunu dönüp gitti :)

Onu bunu bilmem, bu müze ziyareti bugün iyi geldi bana, Antalya'da yaşayan dostlara tavsiye ederim, 15 güne kadar mor salkımlar da açar, o zaman değmeyin keyiflere...