DÖKÜM

Kitaplık blogunu açalı burayı ihmal ettim galiba, hani yeni bebek doğurunca bir süre büyük olan çocuk ikinci planda kalır ya benimki de o hesap oldu. Birşey değil, Leylak Hanım kıskanacak, bunalıma girip kapatacak kendini. İyisi mi biraz gönlünü alalım.

Pazar günü bir haftalık eve kapanmanın ardından bünyeyi gün ışığına çıkardım, hava da pek güzeldi. Sonuç, bünye memnun, ben memnun. Bu da o güne not, denize ve Bey Dağlarına karşı salep keyfi:

Zincirlerimi bir kere kırdım ya, durur muyum artık evde, Pazartesi günü de attım kendimi sokaklara. İhmal ettiğim bazı zorunlu alışverişler vardı, bahane edip çıktım. Uzun zamandır şehir merkezindeki çarşıya gitmemiştim, gördüğüm değişiklikler şaşırttı beni. Sağa sola bakınarak alışveriş işini tamamladım, tabii bu arada gerekli olmayan bazı şeyleri de attım çantaya. Eh bu da alışverişin şanındandır. Sonra da gelmişken yeni açılan "Filiz-Fikret Otyam Sanat Galerisi"ni gezeyim dedim ama girişimim hüsranla sonuçlandı, zira galeri kapalıydı. Kısmet başka güneymiş deyip bir kahve molası verdim:

 

Bir kahve kesmeyince turunç ağaçlarının altında ikinciyi de içtim ve yaptığım bu ufak gezintiden memnun tramvaya atlayıp eve döndüm. 

Oscar adayı filmlerden birinin gösterimde olduğunu duyunca Salı günü için yaptığım alelacele planla "Umut Işığım" filmini izlemeye gittik. 

 

İzlenebilir düzeyde ve iyi oyunculuklarla beslenmiş bir filmdi ama Oscarlık mıydı, orası tartışılır. Film çıkışı bir arkadaşla yemek yiyip kahve içtik, Evde geçirdiğim günlerin hıncını fena alıyorum görüyorsunuz. Az sonra yine dışarılarda olacağım. Gitmeden önce:

 

Ülkemizin en önemli ressamlarından Burhan Doğançay'ı yitirdik bugün. Sanat aleminin  parlak yıldızları birer birer kaydıkça dünya daha bir karanlığa bürünüyor sanki...